ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΑΚΑΝΟΥ-ΝΕΡΑΙΔΟΓΟΥΛΑ

Κυκλική διαδρομή στο δάσος του Σελάκανου που ξεκινά από τον οικισμό 

και ακολουθεί αρχικά  πορεία δυτική ανηφορική με κατεύθυνση
τον "Μελισσόκηπο".Περνάμε από το "Τυροκέλι" την "Καρρά",το μέρος
που έχει πάρει το όνομά του από τις πολλές καρυδιές, και λόγω των πηγών
που διέθετε είχε πολλά καλιεργήσιμα χωράφια,τον "Μελισσόκηπο" το 

σημείο που τοποθετούνται κάθε χρόνο χιλιάδες κυψέλες και βγαίνουμε  

στον βράχο στης "Μέλισσας τον πόρο" . Στην συνέχεια ανεβαίνουμε  

στο όμορφο φυσικό μπαλκόνι "στου Σπυρίδου το χαράκι"με την εντυ

πωσιακή θέα σε όλο το δάσος περνάμε από το σπήλαιο "Νεραιδογούλα"

αλλάζουμε την πορεία σε ανατολική και κατηφορίζουμε στον οικισμό  

περνώντας από το "Κακοπέρατο", τις "Καλύβες" και την πηγή στα"Σκα

φίδια"και επιστρέφουμε στον οικισμό.

  

ΜΕΛΙΣΣΟΚΗΠΟΣ
H περιοχή της λεκάνης του Σελάκανου με το εκτεταμένο πευκόδασος είναι ένα
από τα ομορφότερα ορεινά τοπία της Κρήτης. Έχει κατοικηθεί από την αρχαιό-
τητα και στη θέση "Πατέλλα" διακρίνονται τα ίχνη αρχαίου οικισμού πιθανόν
της Αρχαίας Μάλλας.Το δάσος,ένα από τα σημαντικότερα της Κρήτης, καλύ-
πτεται κυρίως από τραχεία πεύκη αλλά και από πρίνους, σφενδάμια, κυπαρίσ-
σια, πλατάνια κ.ά. Εδώ βρίσκουν καταφύγιο πολλά αρπακτικά πουλιά κι επίσης
είναι το βασίλειο των μελισσών: στη θέση Μελισσόκηπος φέρνουν τις κυψέλες
τους πολλοί μελισσοπαραγωγοί από όλο το νησί (το μέρος που μαζεύει περίπου
50000 μελίσσια).Την ίδια εποχή που ανθίζει το θυμάρι και αρχίζει να «δίνει»,
όπως λένε, και το πεύκο,οι μέλισσες καταφέρνουν μια φυσική ανάμειξη κατά
την συλλογή της γύρης παράγοντας ένα εξαιρετικό μέλι που το καθιστά ένα
από τα σπανιότερα στον κόσμο,με κυρίαρχα τα αρώματα του πέυκου και του
θυμαριού.Η εικόνα από την περίοδο εκείνη στην περιοχή είναι εντυπωσιακή
με τις χιλιάδες πολύχρωμες κυψέλες να πλυμμυρίζουν το δάσος.

ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ Ο ΠΟΡΟΣ 

"Ο πόρος της Μέλισσας" είναι ένας τεράστιος βράχος στα νοτιοδυτικά του Με-
λισσόκηπου δίπλα στο ρέματου Σελακανιώτη ποταμού με τον παρακάτω μύθο
να  τον συντροφεύει : Στην κορφή αυτού του θεόρατου βράχου υπήρχαν
 κάποτε κυψέλες. Ένας περαστικός τις είδε και θέλησε να ανέβει και να πάρει
το μέλι. Έκανε λοιπόν έκκληση στην Παναγιά και την παρακάλεσε να τον βοη-
θήσει να ανέβει και να πάρει το μέλι και με το κερί θα Της έκανε μια λαμπάδα
σαν το μπόι του. Με τα ξύλα τα οποία κάρφωσε στον βράχο ανέβηκε πραγμα-
τικά και έφτασε την κυψέλη! Πήρε το μέλι και κατέβηκε κάτω.. αμέσως απο-
τάνθηκε στην Παναγιά αθετώντας την υπόσχεση που Της έδωσε και είπε:
«Παναγιά μου, μεγάλη η χάρη σου αλλά και το κερί ακριβό..δεν θα σε πειράξει
αν δεν στο δώσω » και ξεκίνησε να φύγει πέρνωντας μαζί του το μέλι και το κερί.
Τότε κατάλαβε ότι ξέχασε το μαχαίρι του στην κορφή του βράχου. Δεν το πολυ-
σκέφτηκε. Άφησε στην άκρη την κυψέλη και ανέβηκε ξανά με τον ίδιο τρόπο
στην κορφή του βράχου. Βρήκε το μαχαίρι του εκεί που το είχε αφήσει και προ-
σπαθώντας να το τραβήξει, έχασε την ισοροπία του και έπεσε στο έδαφος με
αποτέλεσμα να σκοτωθεί.Έτσι ονομάστηκε το πέρασμα αυτό «Τση μέλισσας ο
 πόρος» αυτά τουλάχιστον λένε οι παλαιοί, και μέχρι σήμερα.

ΝΕΡΑΙΔΟΓΟΥΛΑ 

 Η "Νεραιδογούλα" είναι ένα παράξενο σπήλαιο που παλαιότερα όπως θυμού-
νται οι ντόπιοι ξέβραζε εντυπωσιακές ποσότητες νερού από την μικρή τρύ-
πα της εισόδου ακόμα και την καλοκαιρινή περίοδο.Το σπήλαιο βρίσκεται πε-
ντακόσια μέτρα νότια από την περιοχή "στου Σπυρίδου το χαράκι" κοντά στην
πηγή του "Ψυχρού" σε υψόμετρο 1320μ. στην κοίτη μιας χαράδρας που δημι-
ουργεί το ρέμα του "Λιναρά" στην βόρειοανατολική πλευρά της "Ψαρής Μα-
δάρας" της Δίκτης και θεωρείτε υπόγειο ποτάμι..Για να μπεί κανείς σήμερα
στην νεραιδογούλα (αφού καταφέρει να βρεί την στενή της είσοδο στο φαράγ-
γι) πρέπει να το κάνει έρποντας (χωρά ίσα ένα άνθρωπο) για λίγα μέτρα και να
περάσει την πρώτη μικρή αίθουσα και από την δεύτερη λίγο μεγαλύτερη τρύπα
να μπεί στο κυρίως σπήλαιο σε μια εντυπωσιακή αίθουσα μεγάλων διαστά-
σεων.Στο βάθος υπάρχει μια μικρή λίμνη που τροφοδοτείτε από τα νερά του
υπόγειου ποταμού που "τρέχει συνεχώς" κάτι που μαρτυρά το συνεχές υπό-
κουφο γουργουρητό από την κίνηση του νερού.Στην οροφή του σπηλαίου
υπάρχουν σταλακτίτες (οι μεγαλύτεροι είναι σπασμένοι),το δάπεδο καλύπτε-
ται από μεγάλο στρώμα ξεραμένης λάσπης, που έχει μεταφερθεί από τις τε-
ράστιες ποσότητες του νερού που περνούν από εκεί όταν πλημμυρίζει ο υπό-
γειος ποταμός.Το μέρος πραγματικά σου προκαλεί δέος και δίκαια οι ντόπι-
οι ακόμα και σήμερα μιλούν για μύθους,ξωτικά και νεράιδες και συμβου-
λεύουν όσους επισκέπτονται το σπήλαιο να είναι ιδιάιτερα προσεκτικοί
διότι :"…οι νεράιδες όταν θυμώσουν, βγαίνουν και πνίγουν στο  διάβα τους 
όποιον βρεθεί μπροστά τους!!!...γι’ αυτό ποτέ να μη βρεθείς στη  Νεραϊδό-
γουλα γιατί μπορεί να ανοίξει και να σε παρασύρουν τα νερά της…"