Τρίτη 26 Απριλίου 2011

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΟΥΝΤΑ










Η αργία της Δευτέρας του Πάσχα, δίνει την ευκαιρία, (αν ο καιρός το επιτρέπει)
σε πολλούς ανθρώπους να βγούν και  να περπατήσουν στην φύση,να θαυμάσουν 
το ανοιξιάτικο τοπίο και τις ομορφιές του, αλλά και να βοηθήσουν τον οργανισμό 
τους να συνέλθει από το ...αρνάκι που πάντα μετά την νηστεία της σαρακοστής και 
της μεγαλοβδομάδας πέφτει "βαρύ" στους περισσότερους.Ετσι μιας και ο καλός
καιρός φέτος βοήθησε ,μετά από μια απρόσμενη συνάντηση της παρέας μας στην
Ελούντα, "έπεσε" η ιδέα για μικρή βόλτα στον νησί της Κολοκύθας.
















































Από τους μύλλους ξεκίνησε το περπάτημα μας ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί
στο πανέμορφο πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Λουκά,ψηλά πάνω από την γνωστή
παραλία με καταπληκτική θέα στο μικρό κόλπο με το γλαρονήσι απένατη.Λίγο
πρίν φτάσουμε όμως μοναδική συνάντηση με μια κορδονάτη πέρδικα μας ξάφνιασε
χαρούμενα Το όμορφο γκρίζο πουλί με το κόκκινο ράμφος και τα ριγέ φτερά έκανε
τον περίπατο του στην πλαγιά δίπλα στην θάλασσα και όταν αντιλήφθηκε ότι δεν
κινδύνευε,μας χάρισε  μερικές μοναδικές πόζες πριν χαθεί κάτω από μια συστάδα
σκοίνων.































Από τον Αγιο Λουκά όπου και ευχαριστήσαμε τον Γιώργο τον Χαρούλη για τον 
άρτο που μας πρόσφερε (σε αυτόν ανήκει εξολοκλήρου η ανέγερση του ναού)
προχωρήσαμε για λίγο στο μονοπάτι και μετά κατηφορίσαμε μέχρι την θάλασσα
στο σημείο που βρίσκονται τα ερείπια της Πλαιοχριστιανικής Βασιλικής της 
Κολοκύθας.Ακολουθήσαμε στην συνέχεια πορεία παράλληλα με την ακτή και
μετά είκοση λεπτά φτάσαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Φωκά ή Φουκά όπως 
αναφέρει μαρμάρινη πέτρινη επιγραφή.Το μικρό αυτό εκκλησάκι αρχικά έχτισε
ο Νικηφόρος Φωκάς το 960 μ.χ. κατά την εκστρατεία του για την απελευθέρωση 
της Κρήτης από τους Σαρακινούς.





Ανθυλλίς η τετράφυλλη (Τripodion tetraphyllum)


Η μεγάλη σκίστρα 




































Η πορεία μας στην συνέχεια έγινε δυτική περάσαμε από μερικά ερειπωμένα 
μικρά λιβάδια και χορτρισμένα πιά αλώνια και κατεβήκαμε στην "σκίστρα"
στον όμορφο προστατευμένο από όλους τους καιρούς κόλπο,με τα καταγά-
λανα νερά που θυμίζουν περισσότερο περιοχή της Καραιβικής,παρά κόλπο
στο μεραμπέλλο.Ο κόλπος παίρνει το όνομα του από το μεγάλο σκίσιμο του
εδάφους που ξεκινά μέσα από την θάλασσα και προχωρά για αρκετές δεκάδες
μέτρα στην στεριά,μαζί με το θαλασσινό νερό .
Περπατήσαμε στην συνέχεια ακόμα για λίγο δυτικά μέχρι που συναντήσαμε
το μεγάλο μονοπάτι που έρχεται από την βόρεια μεριά του νησιού το οποίο
και μας οδήγησε μετά από μια πανέμορφη διαδρομή πίσω στους μύλλους,
στο γνωστό "κανάλι" της Ελούντας.
















ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΩΡΑΙΕΣ  ΛΗΨΕΙΣ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΠΗ
http://www.facebook.com/profile.php?id=764208660























NΗΣΙ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΣΤΗΝ ΕΛΟΥΝΤΑ at EveryTrail
EveryTrail - Find the best hikes in California and beyond

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΘΥΛΑΚΑ


Μία απογευματινή βόλτα από το Μαρδάτι μέχρι τη κορυφή του Θύλακα είχαμε 
σχεδιάσει και τελικά πραγματοποιήσαμε μερικά  μέλη της  ορειβατικής ομάδας
την Μεγάλη Τετάρτη στις  20 Απριλίου του 2011.Παρόλο που ο καιρός προσπά-
θησε με μικρές μπόρες κατά την διάρκεια της ανάβασης να μας αποτρέψει ,εμείς
δεν τα παρατήσαμε και τελικά καταφέραμε και το ανεβήκαμε.Το ύψωμα Θύλακας
ορθώνεται στά 520 μ. νοτιοδυτικά της πόλης του Αγίου Νικολάου την οποία
χωρίζει από τον κάμπο της Κριτσάς. Η διαδρομή μας είχε αφετηρία τους πρόποδες
του μικρού αυτού βουνού στην περιοχή Ρούσσα Λίμνη και με πεζοπορία-ανάβαση
στην απότομη πλαγιά ανάμεσα στους ανθισμένους  ασπαλάθους,τους πρίνους,
και τα διαβρωμένα από τα νερά βράχια ,έφτανε μέχρι την κορυφή του, στα 520 μ.
Από την κορυφή  μπορεί να απολαύσει κανείς μια  εντυπωσιακή πανοραμική εικόνα
του Αγίου Νικολάου αλλά και ολόκληρου του κόλπου του Μεραμπέλλου.










































Ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε την πλαγιά από τα στενά μονοπάτια που έχουν
σκαλίσει οι οπλές από τα κατσίκια και τα πρόβατα που βόσκουν ελεύθερα
στις πλαγιές.Οσο ανεβαίναμε η θέα από κάτω μας μαγευτική όμως γκρί νέφη
που ερχόταν από την πλευρά της Νεάπολης,αλλά και οι λίγες σταγόνες που
έπεφταν πότε πότε σκόρπισαν ανησυχία ανάμεσα μας.Είχαμε φτάσει περίπου
στο μέσο της διαδρομής όταν η βροχή δυνάμωσε και η παρέα μας βρήκε κατα-
φύγιο κάτω από μια μικρή συστάδα πρίνων που το πυκνό φύλλωμα τους μας
προστάτευε. Απολαμβάναμε από εκεί την θέα στην πόλη μας και τα περίχωρα
της που ήταν καλυμμένα από ένα θαμπό σκηνικό από την βροχή,όταν τα σύν-
νεφα άρχισαν να διαλύονται με τη βροχή να σταματά, και έτσι αποφασίζουμε
να συνεχίσουμε την ανάβαση μας .Μετά από μισή ώρα φτάνουμε στην πρώτη
κορυφή στα 490 μ.από όπου εντυπωσιαζόμαστε από το θέαμα.Στην κορυφή
υπάρχουν οι ρίζες ερειπίων από πέτρες, ίχνη που δείχνουν ότι εκεί υπήρχαν
κτίσματα που πιθανόν να ήταν παρατηρητήρια την περίοδο του πολέμου ενώ
διακρίνονται και πολλά σιδερένια θραύσματα από οβίδες.Από το σημείο εκείνο
προχωράμε  στα νοτιοδυτικά σε ένα μικρό πλάτωμα και μερικές δεκάδες μέτρα
πιο πάνω διακρίνουμε τη δεύτερη και ψηλότερη κορυφή του Θύλακα, με το
χαρακτηριστικό κολωνάκι της γεωργαφικής Υπηρεσίας.Ομως ο καιρός δεν μας
αφήνει να το ανέβουμε  αφού ξεκίνησε μια ακόμα μπόρα,πιο δυνατή αυτή την
φορά ,και έτσι αποφασίσαμε να επισπεύσουμε την επιστροφή μας μιας και
ο ουρανός άρχισε να γίνεται απειλιτικά  γκρίζος .Ετσι αφήσαμε την ψηλότερη
κορυφή για μια άλλη φορά και αρχίσαμε την κατάβαση μας από την άλλη πλευρά
του λόφου, ενώ η βροχή μας συνόδευε στην προσπάθεια μας αυτή. Μας πήρε
περίπου τρίαντα λεπτά όταν φτάσαμε στην κορυφή πάνω από το νταμάρι της
περιοχής και μέσω του αγροτικού δρόμου κατεβήκαμε στον ασφάλτινο δρόμο
που έρχεται από την Κριτσά  για να επιστρέψουμε στην Ρούσσα Λίμνη μετά
από δυόμιση ώρες συνολικά πεζοπορία.

























Στο ύψωμα Θύλακας ερευνήθηκε ιερό που βρέθηκε και που ανήκει κυρίως στη γεωμε-
τρική και την αρχαϊκή περίοδο και θεωρήθηκε «απόγονος» μινωικού ιερού κορυφής.
Στη Μινωική Κρήτη ανάμεσα στους χώρους λατρείας ήταν τα σπήλαια και οι κορυφές 
των βουνών, όπου και οι Μινωίτες έφτιαχναν τα γνωστα "ιερά κορυφών". Τα ιερά 
αυτά  ήταν τόποι λατρείας που βρίσκονταν σε κορυφές βουνών ή λόφων και είχαν 
χτιστεί σε σειρά επιπέδων για να μπορούν να φιλοξενήσουν το μεγάλο αριθμό των 
ανθρώπων που θα ερχόταν τις ιερές μέρες. Άναβαν μεγάλες φωτιές που φαινόταν 
από μακριά και οι πιστοί έριχναν πολλές προσφορές στη φωτιά. Παραδείγματα ιερών
σε κορυφές είναι το Καρφί (πάνω από το οροπέδιο του Λασιθίου), ο Πετσοφάς κοντά 
στο Παλαίκαστρο στη ανατολική Κρήτη και το Βουνό Γιούκτας κοντά στο Ηράκλειο.














































Δεν αποκλείεται όμως η κορυφή του Θύλακα που δεσπόζει στην περιοχή να 
αποτελούσε και τμήμα των αρχαίων Μινωικών φρυκτωριών,του αρχαιό-
τερου συγκροτημένου επικοινωνιακού σύστηματος  στον ευρωπαϊκό χώρο 
και ενδεχομένως και στον κόσμο,(1900 π.Χ. - 1700 π.Χ.), οι λεγόμενοι σωροί 
στη λαϊκή γλώσσα,μιας και διαθέτει πολύ καλή οπτική επαφή με τις κορυφές 
τόσο του Αναύλοχου στο Βραχάσι αλλά και του Βρόκαστρου στο Καλό Χωριό, 
κορυφές όπου βρέθηκαν  ίχνη αρχαίων οικισμών,και  που βρίσκονται σε 
σημεία που επόπτευαν την αρχαία σημαντική "βόρεια οδό" των Μινωτών,
 που συνέδεε τη Δυτική με την Ανατολική Κρήτη. Οπως και να έχει όμως η
ιστορία αυτό που εντυπωσιάζει είναι η καταπληκτική θέα από την κορυφή
που δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί σε οποιαδήποτε φωτογραφία.Εμείς εδώ 
μεταφέραμε ένα μικρό δείγμα αυτής της εντυπωσιακής εικόνας που τα μάτια 
μας αντίκρυσαν όταν βρεθήκαμε στην κορυφή του Θύλακα,παρά το ότι οι 
συννεφιά αλλά και η προχωρημένη απογευματινή βόλτα δεν ευνοούσαν τις
λήψεις.












 Η  ΔΙΑΔΡΟΜΗ  ΜΑΣ