Η αυγουστιάτικη Πανσέληνος είναι το χαρακτηριστικό του καλοκαιριού και όλοι
κάθε χρόνο ψάχνουν κάποιο ιδιαίτερο μέρος για να την απολαύσουν, και να αφαι-
θούν για λίγο στην μαγεία της.Φέτος η ορειβατική ομάδα Αγίου Νικολάου τηνΤε-
τάρτη στις 21 του Αυγούστου ανέβηκε στην κορυφή των Ανεφαλάκων(1512μ) στα
βορειοανατολικά του οροπεδίου του Καθαρού για να υποδεχτεί το τρίτο και τελευ-
ταίο (όμως πιο ξεχωριστό) καλοκαιρινό ολόγιομο φεγγάρι.Το αυγουστιάτικο φεγ-
γάρι με το μοναδικό χαρακτηριστικό, που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα
του έτους, λόγω της «έγχρωμης» του εμφάνισης λίγο μετά τηνανατολή του αλλά
και τότε προς τη δύση του, όταν παίρνει κάτι από το χρώμα της πορφύρας, που του
δίνει μια όψη αλλιώτικη,μαγική, σε μαγνητίζει και σε κρατά αιχμάλωτο της σαγή-
νης του.
Οι πρόγονοί μας βάφτισαν στη μυθολογία μας τη Σελήνη Εκάτη. Τη λάτρευαν
και την έτρεμαν έτσι όπως μόνο στους θεούς αρμόζει. Οι εκδοχές για την κα-
ταγωγή της ήταν πολλές. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι η κόρη του Δία και της
Δήμητρας, άλλοι της Ηρας και του Περσέα και άλλοι τέλος την ταύτιζαν με την
Αρτεμη, τη θεά του κυνηγιού. Πολλά και τα επίθετα που περιέγραφαν τη σπάνια
μορφή της. Η Αγριόμορφη, η Τρίμορφη, η Νυχία ή η Κυνοσφανή όπως αλλιώς
αποκαλούσαν τη θεά των νεκρών και των φαντασμάτων Εκάτη, έβγαινε τις νύ-
χτες στα σταυροδρόμια μαζί με ένα πλήθος λευκά σκυλιά που γάβγιζαν άγρια
και προκαλούσαν ρίγη τρόμου σε όσους είχαν αμαρτήσει ή είχαν αφήσει κά-
ποιον νεκρό άταφο. Οι πλούσιοι Αθηναίοι για να αποκτήσουν την εύνοιά της
ετοίμαζαν και της αφιέρωναν ειδικές τελετές, γνωστές ως τα «Δείπνα της Εκά-
της» με διάφορα ακριβά φαγώσιμα που τα άπλωναν στο σεληνόφως ώσπου να
χαθούν.
Η μεγάλη παρέα μας ξεκίνησε την αναβάση λίγο μετά τις 7 το απόγευμα για την
κορυφή (1.512μ) της οροσειράς "Αναφαλάκκοι"στο Καθαρό.Περπατήσαμε ανη-
φορικά ανάμεσα από τους μεγάλους πρίνους αρχικά και τεράστιους βραχώδεις
σχηματισμούς στην συνέχεια,αφήσαμε πίσω μας τις μισοκρεμισμένες πέτρινες
παλιές στάνες και μετά από πορεία μιάμισης ώρας φτάσαμε στην κορυφή, την
ώρα που ο ήλιος τελείωνε το ταξίδι του,ζωγραφίζοντας τον ουρανό με ζεστές
πινελιές από τα πορτοκαλοκόκκινα χρώματα της δύσης.Μετά από λίγο το ολόγι-
ομο φεγγάρι ξεκίνησε το δικό του ταξίδι από τα ανατολικά, ξεπροβάλωντας ανά-
μέσα από τις κορφές των στειακών βοπυνών φωτίζοντας το ελαφρύ μπλέ του δει-
λινού.Ο δυνατός αέρας που φυσούσε έριχνε την θερμοκρασία όσο η νύκτα προ-
χωρούσε, ενώ το φεγγάρι έλαμπε ψηλά πάνω από τα κεφάλια μας φωτίζοντας
τους ορεινούς όγκους της Δίκτης που μας πετριγύριζαν που άστραφταν κάτω από
το μαγευτικό φως του φεγγαριού.
Όπου και να είσαι τέτοιες βραδιές έχοντας πάνω σου μόνο το φως του φεγγαριού
νιώθεις υπέροχα. Εδώ δε στην κορυφή των "Ανεφαλλάκων" η απόλαυση είναι μέ-
γιστη. Η υπέροχη θέα που απλώνεται μπροστά σου σε μαγεύει.Τα φώτα των κατοι-
κοιμένων περιοχών λαμπιρίζουν περιμετρικά στον κόλπο του Μεραμπέλλου με το
ολόγιομο φεγγάρι να φωτίζει την θάλασσα στρώνοντας την επιφάνεια της όπως ποι-
ητικά γράφει ο Νικηφόρος Βρεττάκος με φύλλα χρυσού :
«Στρωμένος με φύλλα μαλακού χρυσαφιού
που σαλεύανε λάμποντας πάνω στη θάλασσα,
σπατάλη αμύθητου φωτός ο δρόμος του φεγγαριού.
Μεσάνυχτα, Αύγουστος. Με μεγάλη πανσέληνο».
Το μόνο πάντως σίγουρο είναι η "νοσταλγία" που η πανσέληνος εκπέμπει μια νο-
σταλγία για τα πάντα, για αυτά που έζησες, αλλά ακόμη και για αυτά που δεν έζη-
σες,την ώρα που η ομορφιά της σε ταξιδεύει σε ένα κόσμο αλλιώτικο, σε μια άλλη
διάσταση, όπου αν στα αυτιά σου φτάσουν οι ψίθυροι από τον κόσμο των ψυχών,
τότε η Αυγουστιάτικη πανσέληνος πέτυχε απόλυτα το στόχο της. Η Σελήνη ανέ-
καθεν γεννούσε μύθους. Σε κάποιους απ’ αυτούς μάλιστα όλοι μας θέλουμε να
πιστεύουμε κι ας ξέρουμε ότι είναι απλά μύθοι...
Απολαύσαμε για αρκετή ώρα την μαγευτική εικόνα,και πήραμε τον δρόμο της επι-
στροφής για το οροπέδιο του Καθαρού.Ο ένας πίσω από το άλλο με τους φακούς
μας να φωτίζουμε το δρόμο μας, συντροφιά με τις κινούμενες σκιές των δένδρων
πάνω στα βράχια, κατεβαίνουμε σιγά-σιγά κάτω από τον ξάστερο ουρανό όπου το
το φεγγάρι με τον τον φωτεινό του δίσκο στολίζει το στερέωμα,εδώ που ανταμώ-
νουν οι μύθοι και οι παραδόσεις με την πραγματικότητα και γίνονται λογοτεχνία,
ποίηση, μουσική...."άλλωστε μην ξεχνάμε όταν η νύκτα είναι χωρίς φεγγάρι...τότε
το σκοτάδι είναι βαρύ...".Μας πήρε περίπου μία και μισή ώρα να κατέβουμε στον
δρόμο αλλά και να "απομαγνητιστούμε" από την μαγευτική Αυγουστιάτικη πανσέλ-
ληνο και η εντυπωσιακή βραδιά συνεχίστηκε στο φεγγαρολουσμένο οροπέδιο του
Καθαρού όπου στο ζεστό περιβάλλον της ταβέρνας του Στερεού συνοδεία της ρα-
κής και των μεζέδων διαπιστώσαμε πόσο ευτυχισμένους μπορούν να μας κάνουν
τα απλά και μικρά πράγματα της ζωής.
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
κάθε χρόνο ψάχνουν κάποιο ιδιαίτερο μέρος για να την απολαύσουν, και να αφαι-
θούν για λίγο στην μαγεία της.Φέτος η ορειβατική ομάδα Αγίου Νικολάου τηνΤε-
τάρτη στις 21 του Αυγούστου ανέβηκε στην κορυφή των Ανεφαλάκων(1512μ) στα
βορειοανατολικά του οροπεδίου του Καθαρού για να υποδεχτεί το τρίτο και τελευ-
ταίο (όμως πιο ξεχωριστό) καλοκαιρινό ολόγιομο φεγγάρι.Το αυγουστιάτικο φεγ-
γάρι με το μοναδικό χαρακτηριστικό, που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα
του έτους, λόγω της «έγχρωμης» του εμφάνισης λίγο μετά τηνανατολή του αλλά
και τότε προς τη δύση του, όταν παίρνει κάτι από το χρώμα της πορφύρας, που του
δίνει μια όψη αλλιώτικη,μαγική, σε μαγνητίζει και σε κρατά αιχμάλωτο της σαγή-
νης του.
Οι πρόγονοί μας βάφτισαν στη μυθολογία μας τη Σελήνη Εκάτη. Τη λάτρευαν
και την έτρεμαν έτσι όπως μόνο στους θεούς αρμόζει. Οι εκδοχές για την κα-
ταγωγή της ήταν πολλές. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι η κόρη του Δία και της
Δήμητρας, άλλοι της Ηρας και του Περσέα και άλλοι τέλος την ταύτιζαν με την
Αρτεμη, τη θεά του κυνηγιού. Πολλά και τα επίθετα που περιέγραφαν τη σπάνια
μορφή της. Η Αγριόμορφη, η Τρίμορφη, η Νυχία ή η Κυνοσφανή όπως αλλιώς
αποκαλούσαν τη θεά των νεκρών και των φαντασμάτων Εκάτη, έβγαινε τις νύ-
χτες στα σταυροδρόμια μαζί με ένα πλήθος λευκά σκυλιά που γάβγιζαν άγρια
και προκαλούσαν ρίγη τρόμου σε όσους είχαν αμαρτήσει ή είχαν αφήσει κά-
ποιον νεκρό άταφο. Οι πλούσιοι Αθηναίοι για να αποκτήσουν την εύνοιά της
ετοίμαζαν και της αφιέρωναν ειδικές τελετές, γνωστές ως τα «Δείπνα της Εκά-
της» με διάφορα ακριβά φαγώσιμα που τα άπλωναν στο σεληνόφως ώσπου να
χαθούν.
Η μεγάλη παρέα μας ξεκίνησε την αναβάση λίγο μετά τις 7 το απόγευμα για την
κορυφή (1.512μ) της οροσειράς "Αναφαλάκκοι"στο Καθαρό.Περπατήσαμε ανη-
φορικά ανάμεσα από τους μεγάλους πρίνους αρχικά και τεράστιους βραχώδεις
σχηματισμούς στην συνέχεια,αφήσαμε πίσω μας τις μισοκρεμισμένες πέτρινες
παλιές στάνες και μετά από πορεία μιάμισης ώρας φτάσαμε στην κορυφή, την
ώρα που ο ήλιος τελείωνε το ταξίδι του,ζωγραφίζοντας τον ουρανό με ζεστές
πινελιές από τα πορτοκαλοκόκκινα χρώματα της δύσης.Μετά από λίγο το ολόγι-
ομο φεγγάρι ξεκίνησε το δικό του ταξίδι από τα ανατολικά, ξεπροβάλωντας ανά-
μέσα από τις κορφές των στειακών βοπυνών φωτίζοντας το ελαφρύ μπλέ του δει-
λινού.Ο δυνατός αέρας που φυσούσε έριχνε την θερμοκρασία όσο η νύκτα προ-
χωρούσε, ενώ το φεγγάρι έλαμπε ψηλά πάνω από τα κεφάλια μας φωτίζοντας
τους ορεινούς όγκους της Δίκτης που μας πετριγύριζαν που άστραφταν κάτω από
το μαγευτικό φως του φεγγαριού.
Όπου και να είσαι τέτοιες βραδιές έχοντας πάνω σου μόνο το φως του φεγγαριού
νιώθεις υπέροχα. Εδώ δε στην κορυφή των "Ανεφαλλάκων" η απόλαυση είναι μέ-
γιστη. Η υπέροχη θέα που απλώνεται μπροστά σου σε μαγεύει.Τα φώτα των κατοι-
κοιμένων περιοχών λαμπιρίζουν περιμετρικά στον κόλπο του Μεραμπέλλου με το
ολόγιομο φεγγάρι να φωτίζει την θάλασσα στρώνοντας την επιφάνεια της όπως ποι-
ητικά γράφει ο Νικηφόρος Βρεττάκος με φύλλα χρυσού :
«Στρωμένος με φύλλα μαλακού χρυσαφιού
που σαλεύανε λάμποντας πάνω στη θάλασσα,
σπατάλη αμύθητου φωτός ο δρόμος του φεγγαριού.
Μεσάνυχτα, Αύγουστος. Με μεγάλη πανσέληνο».
Το μόνο πάντως σίγουρο είναι η "νοσταλγία" που η πανσέληνος εκπέμπει μια νο-
σταλγία για τα πάντα, για αυτά που έζησες, αλλά ακόμη και για αυτά που δεν έζη-
σες,την ώρα που η ομορφιά της σε ταξιδεύει σε ένα κόσμο αλλιώτικο, σε μια άλλη
διάσταση, όπου αν στα αυτιά σου φτάσουν οι ψίθυροι από τον κόσμο των ψυχών,
τότε η Αυγουστιάτικη πανσέληνος πέτυχε απόλυτα το στόχο της. Η Σελήνη ανέ-
καθεν γεννούσε μύθους. Σε κάποιους απ’ αυτούς μάλιστα όλοι μας θέλουμε να
πιστεύουμε κι ας ξέρουμε ότι είναι απλά μύθοι...
Απολαύσαμε για αρκετή ώρα την μαγευτική εικόνα,και πήραμε τον δρόμο της επι-
στροφής για το οροπέδιο του Καθαρού.Ο ένας πίσω από το άλλο με τους φακούς
μας να φωτίζουμε το δρόμο μας, συντροφιά με τις κινούμενες σκιές των δένδρων
πάνω στα βράχια, κατεβαίνουμε σιγά-σιγά κάτω από τον ξάστερο ουρανό όπου το
το φεγγάρι με τον τον φωτεινό του δίσκο στολίζει το στερέωμα,εδώ που ανταμώ-
νουν οι μύθοι και οι παραδόσεις με την πραγματικότητα και γίνονται λογοτεχνία,
ποίηση, μουσική...."άλλωστε μην ξεχνάμε όταν η νύκτα είναι χωρίς φεγγάρι...τότε
το σκοτάδι είναι βαρύ...".Μας πήρε περίπου μία και μισή ώρα να κατέβουμε στον
δρόμο αλλά και να "απομαγνητιστούμε" από την μαγευτική Αυγουστιάτικη πανσέλ-
ληνο και η εντυπωσιακή βραδιά συνεχίστηκε στο φεγγαρολουσμένο οροπέδιο του
Καθαρού όπου στο ζεστό περιβάλλον της ταβέρνας του Στερεού συνοδεία της ρα-
κής και των μεζέδων διαπιστώσαμε πόσο ευτυχισμένους μπορούν να μας κάνουν
τα απλά και μικρά πράγματα της ζωής.
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ