ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΙΝΕΣ

Στους οικισμούς των Πινών περπάτησε η Ορειβατική και Πεζοπορική ομάδα
Αγίου Νικολάου την πρώτη Κυριακή (18-5) των Δημοτικών εκλογών του 2014.
Τα μέλη της ομάδας που πρόλαβαν να "εκτελέσουν" τα εκλογικάς τους καθή-
κοντα ή δεν είχαν άλλες υποχρεώσεις ακολούθησαν την αρχηγό Χάρις Γάλλου
σε μια όμορφη πεζοπορική διαδρομή στα μονοπάτια γύρω από τους οικισμούς
όπου κυριαρχούσαν οι μυρωδίες από τις ανθισμένες ρίγανες, με υπέροχη θέα
στο κόλπο της Ελούντας και του Μεραμπέλλου.Οι Πινές είναι δύο μικροί οικι-
σμοί που βρίσκονται σε ένα μικρό οροπέδιο βόρεια της Ελούντας,και που δια-
τηρούν τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα παρά τις οικιστικές παρεμβάσεις στην
γύρω περιοχή.(ΦΏΤΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ-ΕΛΕΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ)

 "Οι Πινές που σήμερα διακρίνονται σε Επάνω και Κάτω Πινές  βρίσκονται βο-
ρειοδυτικά της Ελούντας και βορειοανατολικά της Φουρνής, σε υψόμετρο 230
και 200 μέτρα αντίστοιχα.Με τις Πινές πιθανότατα ταυτίζεται ο οικισμός Spinea,
που περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωριών της βενετικής  τούρμας του 13ου
και 14ου αιώνα και στο κατάστιχο του σεξτέριου ανάμεσα στα έτη 1227-1418.Στην
όψιμη Βενετοκρατία μνεία που σχετίζεται με τις Πινές εντοπίζεται σε έγγραφο του
1629 και αφορά στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που έχει παρα-
χωρηθεί από τους Μπαρμπαρίγους στον Ιωαννίκιο Πατσούδη από την Κερά Κα-
ρδιώτισσα της Φουρνής.Προφανώς οι Πινές ήταν ένα από εκείνα τα φέουδα της
πρώιμης Βενετοκρατίας που στο πέρασμα των αιώνων εγκαταλείφθηκαν ή συρρι-
κνώθηκαν, λειτουργώντας έκτοτε ως μετόχια μεγάλων οικισμών, όπως η Φουρνή.
Οι Πινές εμφανίζονται και πάλι στις γραπτές πηγές το 1827 ως Pine48 και στην
απογραφή του 1881 ως Πιναίς με 179 κατοίκους.49 Έκτοτε συμπεριλαμβάνονται
σε όλες τις απογραφές."Πηγή.Μαριάννα Κατηφόρη(Αρχαιολόγος)

ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΡΙΓΑΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΘΕΑ ΤΟΥΣ

ΟRIGANUM VULGARE....ΡΙΓΑΝΗ

Η κοινή ρίγανη προέρχεται από το φυτό Origanum vulgare, ανήκει στο γένος
Οriganum της οικογένειας των χειλιανθών. Είναι ένα αρωματικό ποώδες, αυ-
τοφυές βότανο και τη συναντάμε κυρίωςσε μεσογειακές περιοχές και στην
νότια και κεντρική Αμερική. Είναι επίσης γνωστή με τα ονόματα ρούβανο,
οριγάνος ή αγριορίγανη. Η λέξη ρίγανη έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.
 Είναι μία σύνθετη λέξη που αποτελείται από τη λέξη "όρος" (βουνό) και τη λέ-
ξη "γάνος" (ευτυχία). Δηλαδή η χαρά του βουνού. Πιθανόν αυτή η ονομασία να
οφείλεται στην υπέροχη μυρωδιά που αναδύεται στις πλαγιές των βουνών που
καλύπτονται από ρίγανη, τους καλοκαιρινούς μήνες.Στην αρχαία Ελλάδα απο-
τελούσε σύμβολο ευτυχίας και για τον λόγο αυτό προσέθεταν κλαδιά ρίγανης
και δάφνης στα στεφάνια των νεονύμφων.Χρησιμοποιείται ευρέως στην ελλη
νική, την ιταλική, την τουρκική,και ισπανικήκουζίνα. Κυρίως χρησιμοποιείται
η αποξηραμένη ρίγανη (σπανιότερα γίνεται χρήση των φύλλων του φυτού) διότι
ενισχύουν περισσότερο τη γεύση και το άρωμα.