ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΔΙΚΤΗΣ (2148 μ.)

Ανάβαση την κορφή «Σπαθί ή Εντίχτης» στα 2148μ., την ψηλότερη κορφή της
Δίκτης η οποία από παλιά έχει αφιερωθεί στο Δία.
Η Δίκτη και ο Όλυμπος είναι τα πιο πασίγνωστα βουνά της αρχαιότητας, επειδή,
σύμφωνα με τη Μυθολογία, στη Δίκτη βρίσκεται το Δικταίο Άντρο, το σπήλαιο
που γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Δίας και μετά στον Όλυμπο έγινε βασιλιάς
θνητών και θεών.
H Δίκτη δεν είναι ένα μεμονομένο όρος,αλλά ένα πολύπλοκο σύστημα κορυφών
και οροπεδίων που εκτείνονται από το Κρητικό έως το Λιβυκό πέλαγος και επι-
κοινωνούν μεταξύ τους με συχνά δύσβατους πόρους.Η ορεινή πεζοπορία εξελί-
χτηκε χωρίς προβλήματα και οι δεκατέσσερις πεζοπόροι που τόλμησαν να ακο-
λουθήσουν παρά τον δυνατό νοτιοδυτικό άνεμο απόλαυσαν μια εντυπωσιακή
ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή της ιερής αυτής οροσειράς.

Την Δίκτη αποτελούν από τα νοτιοανατολικά η κύρια κορυφογραμμή, με ύψος
πάνω από 2000 μέτρα που έχει σχήμα πετάλου γύρω από την δασωμένη κοιλά-
δα του Σελάκανο (κορυφές : Σκαφιδαράς, Λάζαρος, Σπαθί, Αφέντης Χριστός/
Μαδάρα, Ψαρή Μαδάρα,από τα βόρεια της κυρίας κορυφογραμμής το οροπέδιο
Λασιθίου και από τα βορειοανατολικά το οροπέδιο του Καθαρού. Tα βορειοδυ-
τικά του πετάλου και νοτιοδυτικά του οροπεδίου Λασιθίου αποτελούν οι κορυ-
φές Βιργιωμένο όρος, Τούμπα Μούτσουνας, Σαρακηνό και Αφέντης. Βορειο-
ανατολικά και ανατολικά του οροπεδίου του Καθαρού βρίσκονται οι κορυφές
Καθαρό Τσίβη και Πλατιά Κορυφή. Τέλος Βορειοανατολικά του οροπεδίου
υψώνεται ο όγκος της Σελένας που στα νοτιοανατολικά εκτείνεται στην κορυ-
φή Μαχαιράς.Αρκετά φαράγγια διασχίζουν τον ορεινό όγκο της Δίκτης. Δύο
από αυτά έχουν το όνομα Χαυγάς, το ένα συνδέει τα οροπέδια Καθαρού και
Λασιθίου, ενώ το δεύτερο ξεκινάει από την κορυφή Αφέντης Χριστός και απο-
τελεί την αρχή του ποταμού Αναποδάρη.

Η περιοχή όπου βρίσκεται η Δίκτη αποτελούσε μια από τις ευφορότερες περιο-
χές της Κρήτης.Δυστυχώς,τα δάση έχουν μειωθεί δραματικά σε σχέση με την
περίοδο ως την Τουρκοκρατία, οπότε υπήρχαν πυκνά δάση με αγριοκάτσικα.
Στα χρόνια της Κατοχής (1941-44) πολλά δάση καταστράφηκαν από τους Γε-
ρμανούς, επειδή αποτελούσαν προστασία για τους αντιστασιακούς αγωνιστές.
Οι πλαγιές με χαμηλά υψόμετρα είναι κατάφυτες από ελιές και χαρουπιές και
πεύκα στα νοτιοανατολικά. Στα νοτιοανατολικά της Δίκτης βρίσκεται ένα από
τα ωραιότερα τελευταία δάση της Κρήτης, το Σελάκανο. Τα δασικά είδη που
κυριαρχούν είναι τραχεία πεύκη, πρίνος (πουρνάρι), κρητικός σφένδαμος,λιο-
πρίνι και άγριο κυπαρίσσι. Στα βορειοανατολικά της Σελένας υπάρχει δάσος
από αριές (Αζιλακόδασος). Επίσης οι περιοχές μέσου υψομέτρου αποτελούν
καταφύγιο του ενδημικού και απειλούμενου είδους Zelkova Abelicea (Αμπελι-
τσά). Τέλος, στα βράχια και τους γκρεμούς της Δίκτης,ευδοκιμεί το διάσημο
κρητικό βότανο δίκταμο ή έρωντας το οποίο έχει πάρει το όνομά του από τη
Δίκτη.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Η ορεινή πεζοπορική μας διαδρομή ξεκινά από το Λιμνάκαρο στα 1150 πάνω
στο ευρωπαικό μονοπάτι Ε4 που έρχεται από το οροπέδιο Λασιθίου.Το μονο-
πάτι περνά από τα αριστερά όπως ανεβαίνουμε από το "ποτάμι των χαλικιών "
τους πετράδες όπως λένε οι ντόπιοι και περίπου στο μέσο του περνά απέναντι
και αρχίζει την ανηφορική του πορεία με κατεύθυνση νοτιοδυτική σε ένα τόπο
που από εδώ και πάνω κυριαρχεί η πέτρα.Αφού περνά στην συνέχεια από δυό
μικρά υψίπεδα έχοντας πάντα για συνοδεία τους κίτρινους στύλους του Ε4, το
μονοπάτι που διακρίνεται εύκολα και από τα σημάδια στα βράχια ανεβαίνει με
πιο απότομη ανάβαση στην πηγή Βαρσάμη  στα 1885 μ. Εδώ στο εντυπωσιακό
δίασελο ανάμεσα στις κορφές Σπαθί και Αφέντης έχεις απέραντη θέα στην
ανατολική μερία της Κρήτης και ταυτόχρονα στα προς τα δυτικά Από εδώ μά-
λιστα το μονοπάτι χωρίζεται  σε τρείς διαφορετικές κατευθύνσεις.Ανατολικά
κατεβαίνει προς το Σελάκανο, νότια ανεβαίνει προς την κορφή Αφέντης ή Ψα-
ρή Μαδάρα (2141μ.) και βόρειο ανατολικά προς την κορφή Σπαθί (2147μ.) την
κορυφή που είχαμε προορισμό και είναι η ψηλότερη της Δίκτης.

Η ομάδα μας ακολουθεί κοινή το αχνό μονοπάτι που ακολουθεί την νότια πλα-
γιά του βουνού και σκαρφαλώνει σιγά-σιγά μέσα στο τραχύ τοπίο.Η ανάβαση
κουραστική όμως όσο ανεβαίνεις ένα ιδιαίτερο συναίσθημα σε κυριεύει.ενώ
παρατηρούμε πλέον και  περισσότερα πράγματα  για τα οποία σταματάμε πότε
-πότε, απολαμβάνουμε τη θέα γύρω μας, και ταυτόχρονα παίρνουμε πολύτιμες
"ανάσες" Το ψηλότερο σημείο της Δίκτης όμως σε αποζημιώνει, τόσο με την
κατάκτηση της κορφής όσο και με την μοναδική θέα. Από τη μια μεριά απλώ-
νεται σχεδόν όλη η ανατολική μεριά της Κρήτης (διακρίνεται ο Αγιος Νικόλαος
η Ιεράπετρα) και από την άλλη διακρίνεται ολόκληρος ο Νομός Ηρακλείου από
το βορειότερο (πόλη Ηρακλέιου)μέχρι το νοτιότερο σημείο του( πεδιάδα Μεσ-
σαρας) και με τον Ψηλορείτη να μας χαιρετά από το κέντρο του. Γύρω μας οι
κορυφές της Ψαρής Μαδάρας και του Λάζαρου, της Σελένας απέναντι και από
κάτω μας τα οροπέδια του Λασιθίου, του Καθαρού και του Σελάκανου.Θέλαμε
να καθίσουμε όσο το δυνατό περισσότερο για να απολαύσουμε αυτό το μεγαλείο...

Εδώ λοιπόν σε αυτές τις κορφές σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς Απολ-
λόδωρο, Διονύσιο Αλικαρνασσέα κλπ.όταν η θεά Ρέα γέννησε το Δία στο σπή-
λαιο της Δίκτηςτης Κρήτης, το Δικταίο ‘Αντρο, επέστρεψε στον Όλυμπο, ώστε
να μην πονηρευτεί κάτι ο Κρόνος με την απουσία της και για να μην πεθάνει
ονεογέννητος Δίας τον παρέδωσε να τον αναθρέψουν κρυφά οι Κ(ου)ρήτες που
έμεναν στη Δίκτη. Εκείνοι έβαλαν μια αίγα(γρο)(= άγρια κατσίκα), τη λεγόμενη
Αμάλθεια, να θηλάζει το Δία και οι ίδιοι κροτούσαν τις ασπίδες τους,όταν έκλε-
γε ο Δίας, για να μην ακούει τα κλάματά του ο πατέρας του Κρόνος και έρθει να
τον φάει. Αναφέρουν επίσης ότι σύμφωνα με τους θρύλους, οι μέλισσες νύμφες
Αδράστεια και Ίδη τον τάιζαν  με βασιλικό πολτό, τα ολόλευκα περιστέρια και
ένας αετός του κουβαλούσαν την αμβροσία και το νέκταρ, η νύμφη Ίδη χάρισε
στο Δία ένα παιχνίδι, μια κρυστάλλινη σφαίρα (μπάλα) που όταν την πετούσε
ψηλά, άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα του ου-
ρανού ).

ΠΗΓΗ ΒΑΡΣΑΜΗ

ΠΗΓΗ ΒΑΡΣΑΜΗ 

«Σε ανέβασα στην κορυφή του Πέμπτου Βουνού, για να μπορέσεις να δεις 
την κοιλάδα, την πόλη, τα άλλα βουνά, τους βράχους και τα σύννεφα. Ο Κύ-
ριος συνήθιζε να διατάζει τους Προφήτες Του να ανεβαίνουν στις κορφές 
των βουνών, για να μιλήσουν μαζί Του. Πάντα αναρωτιόμουν το γιατί και 
τώρα μόνο καταλαβαίνω το λόγο: όταν βρισκόμαστε ψηλά, όλα τα βλέπου-
με μικρά.Η δόξα και τα βάσανά μας δεν έχουν πια καμιά σημασία. Όλα 
εκείνα που κερδίσαμε ή χάσαμε μένουν εκεί κάτω. Από την κορυφή του 
Βουνού μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος και πόσο 
απέραντος είναι ο ορίζοντας». Δεν θα μπορούσε κανείς να περιγράψει το
συναίσθημα της κατάκτησης της κορυφής όπως το περιγράφει ο Paulo Cohelio
στο βιβλίο του "Το Πέμπτο Βουνό",λόγια που μόνο από τέτοια σημεία κατα-
λαβαίνεις πόσο σοφά είναι  "....αφήσαμε τον αέρα εκεί ψηλά (γιατί εκεί ψη-
λά πάντα  φυσάει) εξαγνίσαμε το μυαλό μας, για να ανακουφίσει τα ιδρω-
μένα και κουρασμένα μας πόδια, να ανοίξαμε τα μάτια μας, να καθαρίσει 
τη σκόνη από την καρδιά μας..." και πήραμε έτσι τον δρόμο της επιστροφής 
από την ίδια διαδρομή για να επιστρέψουμε στο Λιμνάκαρο μετά από 7 ώρες 
συνολικής εντυπωσιακής ανάβασης και κατάβασης 14 χλμ.στην Δίκτη.

 Εντυπωσιακά mamatus clouds πάνω από το Λιμνάκαρο

Σπαθί, από οροπέδιο Λασιθίου at EveryTrail
EveryTrail - Find trail maps for California and beyond