ΣΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΕΝΙΠΕΑ (ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΟΛΥΜΠΟΥ)

Mετά από τρείς ημέρες στο οροπέδιο των Μουσών στον Όλυμπο η ομάδα 

μας ξεκίνησε την κατάβαση της με τελικό προορισμό το Λιτόχωρο.Κατηφο-

ρίσαμε από το "κοφτό" μονοπάτι "όνομα και πράμα" με πολύ προσοχή τρα-

βερσάροντας την ανατολική πλευρά του βουνού μερικές δεκάδες μέτρα κά-

τω από τα "ζωνάρια".Μετά από μία ώρα με την αδρεναλίνη στα ύψη, συνα-

ντήσαμε τα πρώτα μικρά ρόμπολα που όσο κατεβαίναμε πλήθαιναν και μαζί 

με αυτά έγινε και το μονοπάτι πιο στρωτό.Περνάμε την μεγάλη χιονούρα χα-

μηλά και έξω από αυτή μιας και ο πάγος την κάνει ιδιαίτερα ολισθηρή και 

επικύνδυνη από ειδική παρκάμψη και πλέον για τα επόμενα 45 λεπτά απολα-

μβάνουμε το δάσος μέχρι το ή Ζολώτα που βρίσκεται πάνω σε ένα φυσικό 

μπαλκόνι, στα 2100 μ. περιτριγυρισμένο από εντυπωσιακά αιωνόβια ρόμπο-

λα, όπου και περνάμε το τελευταίο μας βράδυ στο Βουνό.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

1ο ΜΕΡΟΣ : ΚΑΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΚΟΦΤΟ" ΣΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΠΗΛΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ Ή ΖΟΛΩΤΑ 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Από το καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» ξεκινά το πιo πολύσύχναστο ορειβα-

τικό μονοπάτι του Ολύμπου, αποτελεί τμήμα του Ευρωπαικού μονοπατιού Ε4, 

φτάνει στα Πριόνια και συνεχίζει στο φαράγγι του Ενιπέα μέχρι το Λιτόχωρο.

Το μονοπάτι είναι πολύ καλά διατηρημένο με σωστή κλίση και όχι ιδιαίτερα 

κουραστικό,διασχίζει μια έκταση με πυκνά πεύκα που σε συνδυασμό με τις 

οξυές και τα έλατα δίνουν στο τοπίο μια ξεχωριστή γοητεία.Το μονοπάτι λοι-

πόν οδηγεί στα Πριόνια στην περιοχή που έχει τις πηγές του ο ποταμός Ενι-

πέας, ο μοναδικός ποταμός στον Όλυμπο που έχει σχεδόν συνεχή ροή και 

για να τον διασχίσει κανείς περνά πάνω από 7 ξύλινες γέφυρες.Η ομάδα πά-

ντως απόλαυσε την τελευταία διανυκτέρευση στο υπέροχο καταφύγιο που

περισσότερο θυμίζει Ελβετικό σαλέ,έχει χωρητικότητα 110 ατόμων,διαθέτει 

οργανωμένη κουζίνα, εστιατόριο, τουαλέτες και μπάνια.Αφήσαμε το φεγγάρι 

να φωτίζει το δάσος και το βουνό και ξεκουραστήκαμε για είμαστε έτοιμοι

να διασχίσουμε την επόμενη ημέρα το πανέμορφο φαράγγι του Ενιπέα.

Το φαράγγι του Ενιπέα, μήκους 10 χμ. περίπου αρχίζει από τα Πριόνια, όπου

βρίσκονται και οι πηγές του ποταμού, και περνώντας βόρεια του Λιτόχωρου

καταλήγει στη θάλασσα. Η διαδρομή μας στο μονοπάτι Ε4, ξεκινά από τα Πρι-

όνια διασχίζει το φαράγγι, πότε περνώντας δίπλα από τον Ενιπέα, πότε περνώ-

ντας μέσα από πυκνά δάση, καταλήγει μετά από μια θαυμάσια διαδρομή τεσσά-

ρων  περίπου ωρών, περνώντας από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου

στο Λιτόχωτο. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, τον Ενιπέα, τον ωραι-

ότερο από τους ποτάμιους θεούς, γιο του Ωκεανού και της Τηθύος, ερωτεύτη-

κε η Τυρώ, κόρη του βασιλιά Σαλμωνέως και της Αλκιδίκης. Ο θεός Ποσει-

δώνας, που είδε την Τυρώ και την ερωτεύτηκε, πήρε τη μορφή του Ενιπέα, για

να μπορέσει να την κατακτήσει. Αυτή εξαπατήθηκε και δέχθηκε τον Ποσειδώνα.

Ο θεός του υγρού στοιχείου αποκάλυψε στη συνέχεια την ταυτότητά του στην

Τυρώ και της προανήγγειλε τη γέννηση των δίδυμων παιδιών τους, του Πελία

και του Νηλέα.Tο φαράγγι του Ενιπέα υπήρξε ο τόπος όπου οι Μαινάδες κατα-

σπάραξαν τον ήρωα Ορφέα, ποιητή και φημισμένο μουσικό.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

2ο ΜΕΡΟΣ  : ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΠΗΛΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ - ΠΡΙΟΝΙΑ 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Εντυπωσιακές ορθοπλαγιές, χαράδρες και ρεματιές, πυκνή βλάστηση με κα-

τάφυτες βουνοκορφές, αγριολούλουδα, οξιές, πλατάνια, κελαρυστά νερά που

τρέχουν από παντού,σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες και  κολυμβήθρες

σαν φυσικές,συνθέτουν ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, που γοητεύει τους

λάτρεις των ορεινών διαδρομών. Σ’ αυτά τα κρυστάλλινα νερά, άλλωστε,λου-

ζόταν η κόρη των Τιτάνων Κοίου και Φοίβης, η Λητώ με την εξαίσια ομορφιά

της, η οποία από το Δία γέννησε τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Επίσης, εδώ

λουζόταν και επτά από τις εννέα Μούσες.Εδώ οι εικόνες της φύσης αγγίζουν

την τελειότητα, σου κόβουν την ανάσα.Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν

το Άγιο Σπήλαιο, όπου ασκήτεψε ο Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, και η μονή

του Αγίου Διονυσίου (σε ανακαινισμένο κτίριο του 19ου αιώνα φιλοξενούνται

κειμήλια της παλαιάς μονής, που ιδρύθηκε το 16ο αιώνα και  αποτέλεσε επα

ναστατικό ορμητήριο σε διάφορες περιόδους).Οι  δώδεκα θεοί πράγματι θα

μπορούσαν να κατοικον στα φαράγγια, «τις πτυχές του  Ολύμπου», όπως τα

αποκαλεί ο Όμηρος, είναι απερίγραπτη ο ομορφιά του Ολύμπου.

Το τελευταίο κομμάτι της τριήμερης παραμονής μας εδώ στον Εθνικό δρυμό

του Ολύμπου ξεκίνησε από το καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός».Πρωί-πρωί την

ώρα που ήλιος ξεκινούσε να βγαίνει απέναντι πίσω από τα βουνά της Χαλκιδι-

κής η ομάδα ξεκίνησε την εντυπωσιακή κατάβαση μέσα στο πυκνό δάσος από

τα ρόμπολα (τα λευκόδερμα πανύψηλα πεύκα) μέχρι τα Πριόνια.Η διαδρομή

μας πήρε γύρω στις 2,5 ώρες μέσα σε ε΄να πανέμορφο σκηνικό όπου όλες μας

οι αισθήσεις είχαν μαγευτεί από τις εικόνες τους ήχους και την μυρωδιά του δά

σους που ξυπνούσε σιγά σιγά όσο ο ήλιος ανεβαίνοντας προσπαθούσε να εισχω

ρήσει μέσα από τα πυκνά φυλλώματα των δένρων.Δεξιά και αριστερά το μονο-

πατι ήταν στολισμένο από δεκάδες πολύχρωμα αγριολούλουδα μοναδικά πανέ-

μορφα λες και η άνοιξη εδώ ξεκίνησε μέσα στο κατακαλόκαιρο.Στη διαδρομή

κάθε τόσο συναντούσαμε ανθρώπους από όλες τις χώρες του κόσμου που ανέ

βαιναν και κατέβαιναν στο μονοπάτι, άλλοι περπατώντας και μερικοί τρέχοντας.

 Ένας χαιρετισμός, ένα «μπράβο, κουράγιο και σε λίγο φτάνετε», καθώς και μια

σύντομη κουβεντούλα διέκοπταν για λίγο τη πορεία μας κερδίζοντας πολύτιμες
ανάσες για την συνέχεια.
.

ΠΡΙΟΝΙΑ

Το βουνό περιλαμβάνει τα περισσότερα δασικά είδη της Ελλάδας ενώ πλούσια

είναι και η πανίδα του, καθώς έχουν παρατηρηθεί λύκοι, ζαρκάδια, αγριογούρου

να, ενώ τελευταία η αρκούδα φαίνεται να διεκδικεί και πάλι τα παλιά της λημέρια.

Η μόνη όμως συνάντηση με άγριο ζώο που έιχε η ομάδα ήταν με μια αλεπού και

μερικά άγρια αγριοκάτσικα.Στα Πριόνια μας υποδέχτηκε ένα κομβόι από δυνατά

άλογα φορτωμένα προμήθειες που ξεκινούσαν για το εφοδιασμό των καταφυγίων

ενώ σιγά-σιγά αυτοκίνητα κατέφθαναν για να κατεβάσουν πεζοπόρους που από

εδώ. ξεκινούσαν τις περιπέτειες τους στο βουνό σύμβολο της πατρίδας μας.Δρο

σιστήκαμε και εφοδιαστήκαμε με δροσερό νερό από την πέτρινη βρύση και μπή

καμε στο πανέμορφο φαράγγι του Ενιπέα, που ξεκινά με ένα μικρό ξύλινο γεφύρι

χωμένο μέσα στις καταπράσινες φτέρες.Το μονοπάτι κινείται παράλληλα με το

φαράγγι πότε από την μιά μεριά πότε από την άλλη που συνδέονται μεταξύ τους

με άλλες έξι ξύλινες γέφυρες.Το ποτάμι διαθέτει μεγάλη ποσότητα νερού όλο το

χρόνο και δυνατή ροή που φτάνει στα αυτιά σου σαν ένα τραγούδι και σε συνοδεύ

ει μέχρι το τέλος.Οι εικόνες απερίγραπτες,δεν μπορούν με τίποτα να αποτυπωθούν

σε λέξεις διαδέχεται η μία τη άλλη καθώς η πορεία μας συνεχίζεται στο μοναδικό

αυτό οικοσύστημα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3ο  ΜΕΡΟΣ : ΠΡΙΟΝΙΑ - ΦΑΡΑΓΓΙ ΕΝΙΠΕΑ - ΛΙΤΟΧΩΡΟ 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Περνάμε το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου  κατηφορίζουμε στην  κοίτη με τους

πανέμορφους καταρράκτες του Ενιπέα και συνεχίζουμε στο μονοπάτρι που λόγω

των πολλών ανεβοκατεβασμάτων η πορεία μας είναι αρκετά κουραστική, όμως οι

πολύμορφοι γεωλογικοί σχηματισμοί, οι λιμνούλες με τα κρυστάλλινα νερά και οι

κάθετες ορθοπλαγιές, προσδίδουν στο τοπίο σπάνια ομορφιά και ανταμείβουν τον

επισκέπτη με τον καλύτερο τρόπο.Η ομάδα ξαφνικά συναντά μπροστά της ένα

μεγάλο ανοικτό σπήλαιο το Άγιο Σπήλαιο, όπου μόνασε ο Άγιος Διονύσιος σχημα

τισμένο κάτω από ένα τεράστια βράχο.Το μικρό ταπεινό εκκλησάκι αφιερωμένο στον

Άγιο ακουμπά στην οροφή του σπηλαίου ενώ ακριβώς δίπλα του τρέχει το μικρό ρυ-

άκι ποε φέρνει το νερό από το βάθος του σπηλαίου.Η όλη διαδρομή μας πήρε γύρω

στις τέσσερις παρά κάτι ώρες και η έξοδο από το "παραμυθένιο σκηνικό" μας άφησε
μια "γλυκόπικρη γεύση",γλυκιά για τις πανέμορφες εικόνες και πικρή που αναγκαζό-
μαστε να το αφήσουμε πίσω μας....

Πέρα από την ομορφιά της φύσης, που συνατήσαμε στον Όλυμπο αυτό που έκα-

νε την εμπειρία μας μοναδική ήταν η ατμόσφαιρα που υπήρχε στην ομάδα μας.

Βοηθούσαμε πάντα ο ένας τον άλλον όποτε υπήρχε ανάγκη και κανείς δεν ήθελε

να αφήσει τον άλλον πίσω, ενώ, βέβαια, δεν έλειψαν και οι στιγμές γέλιου, που

πολλές μεταδίδονταν και στους υπόλοιπους ενοίκους των καταφυγίων.Και μπο-

ρεί βγαίνοντας στο Λιτόχωρο να είχαμε είχαμε μια αίσθηση ανακούφισης μετά

το πολύωρο περπάτημα μπορεί οι εικόνες φυσικού πλούτου που είδαμε σε αυτή

τη διαδρομή να μας αποζημίωσαν και με το παραπάνω για την κούραση που νιώ-

σαμε και τον ιδρώτα που χύσαμε! όμως μέσα μας ένα κομμάτι είχε παραμείνει

στον Όλυμπο, ένα κομμάτι μας που θα μας συνδέει για πάντα με το βουνό των

Θεών και θα μας περιμένει να μας υποδεχτεί...δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε οι

ορειβάτες για τον Όλυμπο :  "αν επισκεφτείς μιά φορά τo Βουνό το "παντρεύεσαι" 

για πάντα". (ΥΓ. Πολλά μπράβο και ευχαριστώ στους συνοδοιπόρους μου Κώστα,
 Γιάννη και Γιώργο )....