κορυφής του Ολύμπου του ιερού βουνού της Ελληνικής Μυθολογίας.Στις 2 Αυ-
γούστου 1913 , οι Ελβετοί F. Boissonas (Φωτογράφος) D. Baad-Bovy (συνάδελφος,
Πρύτανης της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης) και ο Έλληνας από το Λιτόχωρο
ο Χ. Κάκκαλος πάτησαν την κορυφή του Ολύμπου τον ΜύτικαΗ ανάβαση αυτή και
η κατάκτηση της κορυφής, που βάφτισαν τότε «Κορυφή Βενιζέλος» (Μύτικας ονο-
μάστηκε αργότερα) έγινε επίσημα γνωστή το 1919 με την έκδοση του βιβλίου «La
Grèce Immortelle) Μια ιδιαίτερη επέτειος όχι μόνο για την ελληνική ορειβασία αλλά
και την παγκόσμια λόγω της συμβολικής θέσης του βουνού του δωδεκαθέου στην
παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά ήταν η κατάκτηση του Μύτικα, της κορυφής του
Ολύμπου πριν από ένα αιώνα».
Από το 1780 είχαν προηγηθεί 25 περίπου ανεπιτυχείς προσπάθειες ξένων ορει-
βατικών και επιστημονικών αποστολών και, το γεγονός της πρώτης ανάβασης
προκάλεσε το ενδιαφέρον ξένων ορειβατών. Μετά δε την κυκλοφορία των βιβλίων
των δύο εξαίρετων Ελβετών, ομάδες ορειβατών άρχισαν να επισκέπτονται κατά
κύματα την Ελλάδα και τον Όλυμπο. Οι δύο Ελβετοί με τις δημοσιεύσεις τους
εξύμνησαν τις ασύγκριτες ομορφιές της Ελλάδας και του Ολύμπου. Από το 1913
έχουν ανέβει στην κορυφή του Όλυμπου πάνω από150.000 ορειβάτες από 115 χώ-
ρες από όλες τις ηπείρους με αποτέλεσμα την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού
της ευρύτερης περιοχής των Νομών Πιερίας και Λαρίσης.Ο Όλυμπος θεωρείται
και αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως ένα από τα βουνά-σύμβολα του πλα-
νήτη γιατί υπήρξε «κατοικία» των αρχαίων θεών των Ελλήνων.Υπήρξε επίσης η
καρδιά της ελληνικής μυθολογίας που διαμόρφωσε σημαντικά την αρχαία ελλη-
νική σκέψη.Για τους παραπάνω λόγους η επέτειος της 100ετίας από την πρώτη
ανάβαση της κορυφής του Ολύμπου πρέπει να τιμηθεί με εκδηλώσεις ανάλογες
του συμβολισμού και της φήμης του.
.jpg)
Το χρονικό της πρώτης ανάβασης
Τον Ιούλιο του 1913 οι Ελβετοί Frederic Boissonnas (1858-1946), φωτογράφος-
εκδότης και Daniel BaudBovy (1870-1958), συγγραφέας-τεχνοκρίτης, μετά την
περιήγησή τους στην απελευθερωμένη Ήπειρο, φθάνουν στη Θεσσαλονίκη για να
παρακολουθήσουν και να φωτογραφήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις, μετά από
πρόσκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Οι δύο Ελβετοί, θέλοντας να αξιοποιή-
σουν τις οκτώ ημέρες που μεσολαβούσαν μεταξύ των δύο υποχρεωτικών εμβολι-
ασμών τους για χολέρα, αποφάσισαν να εξερευνήσουν τον Όλυμπο,εκπληρώνοντας
έτσι ένα παλιό τους όνειρο.Στις28 Ιουλίου φθάνουν στο Λιτόχωρο με καΐκι από τη
Θεσσαλονίκη (όπως συνηθιζόταν τότε) και αφού παίρνουν για οδηγό τον κυνηγό
αγριοκάτσικων Χρήστο Κάκαλο (1882-1976) ξεκινούν την επόμενη ημέρα για τη
Μονή Αγίου Διονυσίου, όπου φθάνουν το μεσημέρι. Την ίδια μέρα ανηφορίζουν το
παλιό μονοπάτι στα βόρεια του μοναστηριού και κατασκηνώνουν στην Πετρόστρου-
γκα.
 |
| Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΚΑΛΟΣ "Ο ΟΛΥΜΠΙΟΣ" |
Στις 30 Ιουλίου, αφού αφήνουν την Πετρόστρουγκα και το κατεστραμμένο από
μεγάλη πυρκαγιά δάσος της, ανηφορίζουν στη Σκούρτα και αφού διασχίσουν το
«λαιμό»φθάνουν στην άκρη του σημερινού «Οροπεδίου των Μουσών», που αμέσως
βαφτίζουν «Λιβάδι των θεών». Στη συνέχεια ανεβαίνουν στον Προφήτη Ηλία και
εξερευνούντη βάση του Στεφανιού. Βαφτίζουν το Στεφάνι «Θρόνο του Διός», ενώ
στο Σκολιό δίνουν την περίεργη ονομασία «Μαύρη κορυφή» (γιατί εκείνη την
ώρα ήταν σκοτεινή η πλευρά της προς τα Μεγάλα Καζάνια).Από το οροπέδιο κατε-
βαίνουν απότομες σάρες και σε δύο ώρες φθάνουν στην άκρη του δάσους, όπου
υπήρχε μία καλύβα ξυλοκόπων.Στο σημείο αυτό είναι σήμερα το μικρό ξέφωτο,
ΒΑ του καταφυγίου «Σπήλιος Αγαπητός», που λειτουργεί ως ελικοδρόμιο. Στην
καλύβα συνειδητοποιούν ποιος είναι ακριβώς ο «δρόμος» για την κορυφή.
Στις 31 Ιουλίου, ενώ η ομάδα έχει αποφασίσει να επιστρέψει στο Λιτόχωρο,
κοντά στο μοναστήρι αποφασίζουν να επιχειρήσουν την ανάβαση στην ψηλότερη
και απάτητη κορυφή του Ολύμπου. Έτσι επιστρέφουν στα Πριόνια, όπου το βράδυ
δοκιμάζονται από μία φοβερή θύελλα. Την επόμενη μέρα, αρκετά ταλαιπωρημένοι
ανηφορίζουν το Μαυρόλογγο και το απόγευμα φθάνουν στην καλύβα όπου και
διανυκτερεύουν.
 |
| Ο ΜΥΤΙΚΑΣ |
 |
| "Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ" ( ΣΤΕΦΑΝΙ Η ΠΙΟ ΑΠΟΚΡΥΜΝΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΝΠΟ 2909μ.) |
Πριν ακόμα ξημερώσει ξεκινούν με ομίχλη, χαλάζι και δυνατό αέρα.Μετά από
μία κοπιαστική ανάβαση από μικρές χαραδρώσεις, σάρες και απότομους γλιστε-
ρούς βράχους, βρίσκονται με μία τελευταία έφοδο πάνω σε μία στενή κορυφο-
γραμμή (από την περιγραφή φαίνεται ότι ανέβηκαν κατευθείαν από τα Ζωνάρια).
Σκαρφαλώνοντας συνέχεια μέσα στην ομίχλη, ο Χρήστος Κάκαλος μπροστά
ξυπόλητος και πίσω οι δύο Ελβετοί δεμένοι με σχοινί, ανεβαίνουν τελικά σε μία
«καταφαγωμένη» κορυφή που βαφτίζουν «Κορυφή της Νίκης» (προς τιμήν της
νίκης των ελληνικών στρατευμάτων στο Σαραντάπορο), νομίζοντας πως είναι η
ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου. Οι Ελβετοί γράφουν λίγα λόγια για την ανάβα-
ση σε μία κάρτα,τη βάζουν μέσα σε ένα μπουκάλι και το τοποθετούν προσεκτικά
κάτω από ένα σωρό από πέτρες για να το προστατεύσουν (βρέθηκε 14 χρόνια με-
τά, και στάλθηκε στην Ελβετία και σήμερα βρίσκεται στα γραφεία της Ε.Ο.Ο.Α..
Σε ένα ξάνοιγμα όμως του καιρού βλέπουν μία άλλη φοβερότερη κορυφή ψηλό-
τερα από το σημείο που βρίσκονται και καταλαβαίνουν το λάθος τους. Απογοη-
τευμένοι κατεβαίνουν από την απόκρημνη κορυφή που τώρα ονομάζουν «Ταρπηία
Πέτρα». (η ταρπηία πέτρα ήταν βράχος του Καπιτωλίου της Ρώμης, που από
εκεί γκρέμιζαν τους κακούργους).Αλλά,όπως γράφει αργότερα ο Boissonnas,
στην καρδιά κάθε θνητού βρίσκεται ένα κομματάκι από τη φωτιά του Προμηθέα.
 |
| ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ ΤΟ 1927 ΣΤΟ ΖΩΝΑΡΙ |
απότομη κόψη. Σταματάει. Μπροστά του ο «κατακόρυφος διάδρομος» που
οδηγεί στην ψηλότερηκορυφή. ‘’Επάνω;’’ ρωτάει. Οι Ελβετοί του γνέφουν
καταφατικά. Είναι η μυστική απόφαση που είχαν πάρει προηγούμενα και οι
τρεις τους, ο καθένας για τον εαυτό του, χωρίς να ανταλλάξουν λέξη. Όλοι
τους μία σκέψη, μία καρδιά. Χωρίς άλλα λόγια ο Κάκαλος αφήνει τα φωτο
γραφικά του σύνεργα στη βάση του διαδρόμου και ρίχνεται μπροστά, σκα
ρφαλώνει με πείσμα τους λείους και επικίνδυνους βράχους ακολουθούμενος
από τους δύο Ελβετούς. Σε λίγο είναι στο τέρμα, δεν πάει παραπάνω,είναι
στην κορυφή.Έτσι στις 2 Αυγούστου 1913 (οι Ελβετοί ήδη χρησιμοποιούσαν
το σημερινό ημερολόγιο),ώρα 10 και 25΄ το πρωί κατακτιέται η ψηλότερη κο-
ρυφή της Ελλάδος, η απάτητη μέχρι εκείνη τη στιγμή κορυφή του Ολύμπου.
Κατακτητές της οι Χρήστος Κάκαλος, Frederic Boissonnas και Daniel Baud Bovy.
Ο Χρήστος Κάκαλος έγινε αργότερα ο πρώτος επίσημος οδηγός του Ολύμπου
και για τελευταία φορά ανέβηκε στην ψηλότερη κορυφή, το Μύτικα, το 1972.
 |
| Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟ |
 |
| ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ "ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ" |
 |
| ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ "ΛΟΥΚΙ" |
 |
| ΟΡΟΠΕΔΙΟ "ΜΟΥΣΩΝ" |
 |
| ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ "Χ.ΚΑΚΑΛΟΣ" |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου