Οι Λίμνες είναι ένα παλαιό παραδοσιακό κεφαλοχώρι στην αρχή του κάμπου
της Νεάπολης, με αναφορές που ξεκινούν από το 1248, και που διατηρεί
ακόμα και σήμερα όλα τα στοιχεία που θα συναντούσε κάποιος στα χωριά της
Κρήτης τα παλαιότερα χρόνια. Η απογραφή του 1881, συμπεριλάμβανε στην
Κοινότητα Λιμνών και τους οικισμούς : Δράκος, Δύο Πρίνοι, Καλός Λάκκος,
Αγία Πελαγία και Άγιος Ιωάννης (Λουσέστρο).Οι οικισμοί αυτοί βρίσκονται
στα δεξία της σημερινής εθνικής οδού λίγο πριν τις Λίμνες όπως ανεβαίνουμε
για την Νεάπολη,και η ορειβατική ομάδα Αγίου Νικολάου περπάτησε την τε-
λευταία Κυριακή του Ιανουαρίου του 2012, στα μονοπάτια ανάμεσα σε αυτούς
τους ακατοίκητους σήμερα μικρούς οικισμούς, που κατά τον 2ο π.χ. αιώνα
ήταν τα βόρεια σύνορα της αρχαίας πόλης-κράτους της Λατούς.
Η Kυρικάτικη πεζοπορία,έχει μπει για καλά στην ζωή μας και όλοι την περι-
μένουμε ανυπόμονα πλέον το πρωινό της τελευταίας ημέρας της βδομάδας
για να ξεκινήσουμε άλλη μια εξόρμηση στην φύση. Όταν οι άνθρωποι ακούν
την λέξη πεζοπορία, συνήθως σκέπτονται το δάσος, την ύπαιθρο, την φύση
και την ελευθερία που προσφέρουν όλα αυτά. Για μας όμως η πεζοπορία
είναι μια διαφυγή από την πίεση της καθημερινότητας και ένας καλόςς τρόπος
βελτίωσης της φυσικής μας κατάστασης.Ετσι και αυτή την Κυριακή, παρά τον
άστατο καιρό που τελευταία έχει εγκατασταθεί στην περιοχή μας, μαζευτήκαμε
για μια ακόμα εξόρμηση εδώ δίπλα μας, στους παλιούς οικισμούς των Λιμνών
πίσω από τις κορφές των λόφων που συνοδεύουν από τα δεξιά την εθνική οδό
καθώς ανεβαίνει από τον Αγιο Νικόλαο προς την Νεάπολη.
Η διαδρομή μας ξεκίνησε από τον αγροτικό δρόμο περίπου ένα χιλιόμετρο μετά
την περιοχή του Χ.Υ.Τ.Α Αγίου Νικολάου.Ο δρόμος ανηφορικός για περίπου
εκατό μέτρα μας οδηγεί στο πλάτωμα μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα,
λίγο πιο ψηλά από τον οικισμό του Δράκου. Τα παλιά σπίτια είναι κρυμμένα ανά-
μεσα στα ελαιόδενδρα και μόνο τα κόκκινα κεραμίδια σε όσες στέγες δεν έχουν
πέσει φαίνονται από τον δρόμο.Ο οικισμός εγκαταλελειμένος με μόνο δυό σπίτια
με αμπαρωμένες πόρτες, ενώ τα υπόλοιπα αλλά είναι άδεια και άλλα μισογκρεμι-
σμένα, όλα όμως ενωμένα μεταξύ τους με μόνο ένα κεντρικό μονοπάτι να διασχί-
ζει το μικρό οικισμό.Το μονοπάτι αυτό που συνεχίζει με πορεία βόρειοδυτική, μας
δυσκολεύει λίγο να το περπατήσουμε λόγω των θάμνων που έχουν φυτρώσει,αλλά
και της εγκατάλειψης του, κατηφορίζει στη μικρή ρεματιά, και ανεβαίνει από την
άλλη πλευρά στον δεύτερο οικισμό της περιοχής τους Δύο Πρίνους.
ΟΙΚΙΣΜΟΣ : ΔΡΑΚΟΣ
Ο οικισμός του Δράκου αναφέρεται από το 1920 μέχρι το 1979 να είχε περίπου
40 κατοίκους, ενώ σήμερα δεν έχει μένει κανείς. Ο Δράκος είναι ένα πολύ εντυ-
πωσιακός οικισμός, και ίχνη από αγγεία που είχαν βρεθεί παλαιότερα στην περι-
οχή στα γύρω χωράφια δηλώνουν ότι πιθανώς να υπήρχε στην περιοχή ανάμεσα
στον Δράκο και τους Δύο Πρίνους αρχαίος οικισμός.Σήμερα στον οικισμό υπά-
ρχουν μερικά σπίτια και χαλάσματα.Από τα ανατολικά του οικισμού φεύγει
αγροτικός δρόμος με κατεύθυνση βόρειο ανατολική, περνάει από την περιοχή
του Καλού Λάκκου και φτάνει μέχρι την Ελούντα.
ΟΙΚΙΣΜΟΣ : ΔΥΟ ΠΡΙΝΟΙ
Στον οικισμό Δυο Πρίνοι το 1920 έμεναν 22 άτομα. Σήμερα ούτε εδώ μένει
κανείς, παρά μόνο κάποιοι περιστασιακά. Το όνομα μάλλον προέρχεται από δυο
μεγάλους πρίνους που ήταν κοντά στο χωριό. Το Δράκο και τους Δύο Πρίνους
συνδέει ένα πολύ καλό μονοπάτι, ενώ αγροτικός δρόμος οδηγεί μέχρι τον Καλό
Λάκκο και συναντά αυτόν που έρχεται από τον Δράκο.
Αφήνουμε πίσω μας τον οικισμό των Δύο Πρίνων και ακολουθούμε το μονοπάτι
που ανεβαίνει μέχρι το διάσελο από όπου περνά στην άλλη πλευρά του λόφου και
στην μικρό κάμπο όπου βρίσκονται οι επόμενοι δύο οικισμοί η Αγία Πελαγία στα
ανατολικά και ο Αγιος Ιωάννης ή Λουσέστρο λίγο ψηλότερα, ανάμεσα στα πολλά
ελαιόδενδρα που καλλιεργούνται στην περιοχή.
ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ: το 1920 κατοικούσαν 82 άνθρωποι και το 1950 περίπου 100.
Σήμερα μένουν ελάχιστοι. Το όνομα προέρχεται από την υπάρχουσα εκκλησία.
Είναι ο πιο μεγάλος οικισμός της περιοχής και τα σπίτια φαίνονται σε καλύτερη
κατάσταση από αυτά των άλλων οικισμ'ων
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΛΟΥΣΕΣΤΡΟ): μέχρι το 1955 λεγόταν Λουσέστρο. Το
1920 έμεναν 69 κάτοικοι και το 1951, 112. Σήμερα μένουν κάποιοι περιστασιακά.
Το όνομα Λουσέστρο πιθανόν να προέρχεται από Λατινική λέξη,και ίσως από το
γειτονικό ύψωμα που ονομάζεται Λούτσι ή Λούτσης (lutsi= φωτεινό)
Η πορεία μας συνεχίζει από την δεξιά μερία του κάμπου της Αγίας Πελαγίας
με κατεύθυνση ανατολική πρός την κορυφή της Οξάς που φαντάζει μπροστά
μας σαν οδηγός.Μετά από ελαφρά ανηφορική πορεία βρισκόμαστε στο διάσελα
από όπου μπροστά μας απλώνεται σαν οροπέδιο ο κάμπος του Καλού Λάκου,
με τα ερείπια από τα λιγοστά σπίτια του οικισμού να διακρίνονται στα αριστερά.
Ο ΚΑΛΟΣ ΛΑΚΚΟΣ: το 1949 είχε 49 κατοίκους,όμως η περιοχή είναι γνωστή
από τα αρχαία χρόνια αφού γίνεται σε αυτή αναφορά σαν "Καλολάκκα" σε
επιγραφή του 110 π.χ. που καθόριζε τα σύνορα της αρχαίας πόλης Λατούς,
και είναι βέβαια αξιοπερίεργο που η ίδια ονομασία υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Οι δύο μικρές πεδιάδες της Αγίας Πελαγίας αλλά και του Καλού Λάκου βρί-
σκονται ανάμεσα από τις κορφές των λόφων: Λούτσι ( "Ακάμας" ήταν η αρχαία
ονομασία του),της Κεφάλας (το αρχαίο "Στιώτιον") και της Οξάς από όπου εξο-
ρυσσόταν η "ναξία λίθος" η ακονόπετρα.
Διασχίζουμε τον οικισμό του Καλού Λάκου παρατηρώντας τις όμορφες καμάρες
των σπιτιών που στέκουν ακόμα, στηρίζοντας τα ταβάνια στα μικρά αυτά πέτρινα
σπίτια του οικισμού, που σήμερα διαθέτει και ένα-δυό ανακαινισμένα διατηρώντας
έτσι έστω και λίγες μέρες το χρόνο κάποιους κατοίκους στον αρχαίο αυτό οικσμό
της περιοχής μας.Συνεχίζουμε την πεζοπορία μας στον αγροτικό δρόμο που μετά
από τριάντα λεπτά μας φέρνει στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στον Δράκο, ολο-
κληρώνοντας έτσι την κυκλική μας διαδρομή στους εγκαταλελειμένους οικισμούς
που ιδιοκτησικά ανήκουν στις Λίμνες.
της Νεάπολης, με αναφορές που ξεκινούν από το 1248, και που διατηρεί
ακόμα και σήμερα όλα τα στοιχεία που θα συναντούσε κάποιος στα χωριά της
Κρήτης τα παλαιότερα χρόνια. Η απογραφή του 1881, συμπεριλάμβανε στην
Κοινότητα Λιμνών και τους οικισμούς : Δράκος, Δύο Πρίνοι, Καλός Λάκκος,
Αγία Πελαγία και Άγιος Ιωάννης (Λουσέστρο).Οι οικισμοί αυτοί βρίσκονται
στα δεξία της σημερινής εθνικής οδού λίγο πριν τις Λίμνες όπως ανεβαίνουμε
για την Νεάπολη,και η ορειβατική ομάδα Αγίου Νικολάου περπάτησε την τε-
λευταία Κυριακή του Ιανουαρίου του 2012, στα μονοπάτια ανάμεσα σε αυτούς
τους ακατοίκητους σήμερα μικρούς οικισμούς, που κατά τον 2ο π.χ. αιώνα
ήταν τα βόρεια σύνορα της αρχαίας πόλης-κράτους της Λατούς.
Η Kυρικάτικη πεζοπορία,έχει μπει για καλά στην ζωή μας και όλοι την περι-
μένουμε ανυπόμονα πλέον το πρωινό της τελευταίας ημέρας της βδομάδας
για να ξεκινήσουμε άλλη μια εξόρμηση στην φύση. Όταν οι άνθρωποι ακούν
την λέξη πεζοπορία, συνήθως σκέπτονται το δάσος, την ύπαιθρο, την φύση
και την ελευθερία που προσφέρουν όλα αυτά. Για μας όμως η πεζοπορία
είναι μια διαφυγή από την πίεση της καθημερινότητας και ένας καλόςς τρόπος
βελτίωσης της φυσικής μας κατάστασης.Ετσι και αυτή την Κυριακή, παρά τον
άστατο καιρό που τελευταία έχει εγκατασταθεί στην περιοχή μας, μαζευτήκαμε
για μια ακόμα εξόρμηση εδώ δίπλα μας, στους παλιούς οικισμούς των Λιμνών
πίσω από τις κορφές των λόφων που συνοδεύουν από τα δεξιά την εθνική οδό
καθώς ανεβαίνει από τον Αγιο Νικόλαο προς την Νεάπολη.
Η διαδρομή μας ξεκίνησε από τον αγροτικό δρόμο περίπου ένα χιλιόμετρο μετά
την περιοχή του Χ.Υ.Τ.Α Αγίου Νικολάου.Ο δρόμος ανηφορικός για περίπου
εκατό μέτρα μας οδηγεί στο πλάτωμα μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα,
λίγο πιο ψηλά από τον οικισμό του Δράκου. Τα παλιά σπίτια είναι κρυμμένα ανά-
μεσα στα ελαιόδενδρα και μόνο τα κόκκινα κεραμίδια σε όσες στέγες δεν έχουν
πέσει φαίνονται από τον δρόμο.Ο οικισμός εγκαταλελειμένος με μόνο δυό σπίτια
με αμπαρωμένες πόρτες, ενώ τα υπόλοιπα αλλά είναι άδεια και άλλα μισογκρεμι-
σμένα, όλα όμως ενωμένα μεταξύ τους με μόνο ένα κεντρικό μονοπάτι να διασχί-
ζει το μικρό οικισμό.Το μονοπάτι αυτό που συνεχίζει με πορεία βόρειοδυτική, μας
δυσκολεύει λίγο να το περπατήσουμε λόγω των θάμνων που έχουν φυτρώσει,αλλά
και της εγκατάλειψης του, κατηφορίζει στη μικρή ρεματιά, και ανεβαίνει από την
άλλη πλευρά στον δεύτερο οικισμό της περιοχής τους Δύο Πρίνους.
ΟΙΚΙΣΜΟΣ : ΔΡΑΚΟΣ
Ο οικισμός του Δράκου αναφέρεται από το 1920 μέχρι το 1979 να είχε περίπου
40 κατοίκους, ενώ σήμερα δεν έχει μένει κανείς. Ο Δράκος είναι ένα πολύ εντυ-
πωσιακός οικισμός, και ίχνη από αγγεία που είχαν βρεθεί παλαιότερα στην περι-
οχή στα γύρω χωράφια δηλώνουν ότι πιθανώς να υπήρχε στην περιοχή ανάμεσα
στον Δράκο και τους Δύο Πρίνους αρχαίος οικισμός.Σήμερα στον οικισμό υπά-
ρχουν μερικά σπίτια και χαλάσματα.Από τα ανατολικά του οικισμού φεύγει
αγροτικός δρόμος με κατεύθυνση βόρειο ανατολική, περνάει από την περιοχή
του Καλού Λάκκου και φτάνει μέχρι την Ελούντα.
ΟΙΚΙΣΜΟΣ : ΔΥΟ ΠΡΙΝΟΙ
Στον οικισμό Δυο Πρίνοι το 1920 έμεναν 22 άτομα. Σήμερα ούτε εδώ μένει
κανείς, παρά μόνο κάποιοι περιστασιακά. Το όνομα μάλλον προέρχεται από δυο
μεγάλους πρίνους που ήταν κοντά στο χωριό. Το Δράκο και τους Δύο Πρίνους
συνδέει ένα πολύ καλό μονοπάτι, ενώ αγροτικός δρόμος οδηγεί μέχρι τον Καλό
Λάκκο και συναντά αυτόν που έρχεται από τον Δράκο.
Αφήνουμε πίσω μας τον οικισμό των Δύο Πρίνων και ακολουθούμε το μονοπάτι
που ανεβαίνει μέχρι το διάσελο από όπου περνά στην άλλη πλευρά του λόφου και
στην μικρό κάμπο όπου βρίσκονται οι επόμενοι δύο οικισμοί η Αγία Πελαγία στα
ανατολικά και ο Αγιος Ιωάννης ή Λουσέστρο λίγο ψηλότερα, ανάμεσα στα πολλά
ελαιόδενδρα που καλλιεργούνται στην περιοχή.
ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ: το 1920 κατοικούσαν 82 άνθρωποι και το 1950 περίπου 100.
Σήμερα μένουν ελάχιστοι. Το όνομα προέρχεται από την υπάρχουσα εκκλησία.
Είναι ο πιο μεγάλος οικισμός της περιοχής και τα σπίτια φαίνονται σε καλύτερη
κατάσταση από αυτά των άλλων οικισμ'ων
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΛΟΥΣΕΣΤΡΟ): μέχρι το 1955 λεγόταν Λουσέστρο. Το
1920 έμεναν 69 κάτοικοι και το 1951, 112. Σήμερα μένουν κάποιοι περιστασιακά.
Το όνομα Λουσέστρο πιθανόν να προέρχεται από Λατινική λέξη,και ίσως από το
γειτονικό ύψωμα που ονομάζεται Λούτσι ή Λούτσης (lutsi= φωτεινό)
Η πορεία μας συνεχίζει από την δεξιά μερία του κάμπου της Αγίας Πελαγίας
με κατεύθυνση ανατολική πρός την κορυφή της Οξάς που φαντάζει μπροστά
μας σαν οδηγός.Μετά από ελαφρά ανηφορική πορεία βρισκόμαστε στο διάσελα
από όπου μπροστά μας απλώνεται σαν οροπέδιο ο κάμπος του Καλού Λάκου,
με τα ερείπια από τα λιγοστά σπίτια του οικισμού να διακρίνονται στα αριστερά.
Ο ΚΑΛΟΣ ΛΑΚΚΟΣ: το 1949 είχε 49 κατοίκους,όμως η περιοχή είναι γνωστή
από τα αρχαία χρόνια αφού γίνεται σε αυτή αναφορά σαν "Καλολάκκα" σε
επιγραφή του 110 π.χ. που καθόριζε τα σύνορα της αρχαίας πόλης Λατούς,
και είναι βέβαια αξιοπερίεργο που η ίδια ονομασία υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Οι δύο μικρές πεδιάδες της Αγίας Πελαγίας αλλά και του Καλού Λάκου βρί-
σκονται ανάμεσα από τις κορφές των λόφων: Λούτσι ( "Ακάμας" ήταν η αρχαία
ονομασία του),της Κεφάλας (το αρχαίο "Στιώτιον") και της Οξάς από όπου εξο-
ρυσσόταν η "ναξία λίθος" η ακονόπετρα.
Διασχίζουμε τον οικισμό του Καλού Λάκου παρατηρώντας τις όμορφες καμάρες
των σπιτιών που στέκουν ακόμα, στηρίζοντας τα ταβάνια στα μικρά αυτά πέτρινα
σπίτια του οικισμού, που σήμερα διαθέτει και ένα-δυό ανακαινισμένα διατηρώντας
έτσι έστω και λίγες μέρες το χρόνο κάποιους κατοίκους στον αρχαίο αυτό οικσμό
της περιοχής μας.Συνεχίζουμε την πεζοπορία μας στον αγροτικό δρόμο που μετά
από τριάντα λεπτά μας φέρνει στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στον Δράκο, ολο-
κληρώνοντας έτσι την κυκλική μας διαδρομή στους εγκαταλελειμένους οικισμούς
που ιδιοκτησικά ανήκουν στις Λίμνες.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ
