ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ

Βρισκόμαστε στο τέλος του πρώτου μήνα του καλοκαιριού,
του Ιουνίου,και παρόλο που δεν είναι από τους πιο ζεστούς
μήνες,εντούτης δυσκολεύει τις πεζοπορίες,και κυρίως τις
πιο καυτές ώρες της ημέρας.Γιαυτό εμείς αποφασίσαμε η πεζο-
πορία μας την Κυριακή 27-06-2010,να είναι σε κάποιο φαράγγι
με τρεχούμενα νερά που θα δρόσιζε,ενώ αν μάλιστα διέθετε και
καταράκτες με μικρές λιμνούλες θα εκμεταλευόμαστε την
ευκαιρία για ένα ντούζ δροσιάς στα ποταμίσια νερά.
Ο προορισμός μας δεν χρειάστηκε πολύ σκέψη μιας και το
φαράγγι που ψάχναμε υπάρχει,βρίσκεται σχεδόν δίπλα μας και
προσφέρει όλα αυτά που θα επιθυμούσαμε :
ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΡΑΚΙΝΑΣ στους Μύθους της Ιεράπετρας

Δυτικά της Ιεράπετρας σε απόσταση 22 χλμ. στο βάθος της κοιλάδας
του ποταμού Σαραντάπηχου είναι χτισμένο το χωριό Μύθοι(200μ.).
Είναι μικρό χωριό, σε καταπράσινο τοπίο, με ωραία πλατεία που την
σκιάζουν αιωνόβια πλατάνια. Λέγεται ότι το χωριό πήρε το όνομα
του από το φυτό “Μύνθη” κοινώς φλισκούνι που αφθονεί εκεί. Ίσως
όμως να ονομάστηκε έτσι από τους πολλούς θρύλους, παραδόσεις,
μύθους με κυριότερο του Μυθικού Σαραντάπηχου(γίγαντας , γιός
του Δία)με σαράντα πήχες μπόι σαν άλλος Τάλως ή Ακρίτας Διγενής
προστάτευε τους κατοίκους από τις επιδρομές. Υπάρχει και το τοπω-
νύμιο, του Σαραντάπηχου η “πατουσιά” και του “Σαραντάπηχου το
μνήμα”.

Η περιοχή γύρω από τους Μύθους κατοικείται από πολύ παλιά
όπως μαρτυρούν η ύπαρξη αρχαίου οικισμού με αρκετά αρχαι-
ολογικά ευρήματα, όπως η κεφαλή αγάλματος ρωμαϊκής περιόδου,
πήλινα αγγεία κ.ά. Στους Μύθους απαντάται το τοπωνύμιο
Σαρακήνα, ένας τεράστιος βράχος απόκρημνος απ' όλες τις
μεριές, εκτός από την ανατολική, από την οποία και μόνο υπάρχει
προσπέλαση σ' αυτόν. Πάνω στο βράχο αυτό, που αποτελεί την
ανατολική πλευρά του θαυμάσιου φαραγγιού των Μύθων,
υπάρχουν και δείχνονται ακόμη και σήμερα χαλάσματα, που ίσως
είναι απομεινάρια των Σαρακηνών της εποχής εκείνης.
(πηγή http://www.dimosierapetras.gr/)

Σε μικρή απόσταση από το χωριό αρχίζει το φαράγγι της Σαρακίνας,
το οποίο καταλήγει κοντά στην Μύρτο.To μήκος του φαραγγιού
φτάνει το 1.5km και το πλάτος του κυμαίνεται μόλις μεταξύ 3 και
10 μέτρων, με ελάχιστα σημεία να το ξεπερνούν.Τα τοιχώματα
φτάνουν σε ύψος τα 150m, γεγονός που κάνει το στενό αυτό
φαράγγι επιβλητικό.Σε μερικά μάλιστα σημεία φτάνουν τόσο κοντά
το ένα με το άλλο που νομίζεις ότι θα ενωθούν.Στο φαράγγι ρέει ο
ποταμός Κρυοπόταμος, όλο το χρόνο.

Οι ντόπιοι το ονομάζουν και φαράγγι του Σαραντάπηχου. Κατά το
μύθο ο Σαραντάπηχος περνώντας από το βουνό έσκυψε για να πιει
νερό από το ποτάμι. Η μακριά του γενειάδα έσχιζε το βουνό στα δύο
και δημιουργήθηκε το φαράγγι.Το φαράγγι διαθέτει πλούσια
βλάστηση πουλιά και γάργαρα νερά,και το μεγαλύτερο μέρος του
μπορεί να το περάσει κανείς με τα πόδια,παρά τα τρεχούμενα
νερά,τις μικρές λίμνες και τα αναγκαία σκαρφαλώματα.

 

Η ομάδα μας ξεκίνησε την πεζοπορία μετά το χωριό των Μύθων,
αφού πρώτα απολαύσαμε το πρωινό καφεδάκι κάτω από τον
πλάτανο στην πλατεία του χωριού, προχωρήσαμε περίπου 3 χλμ.
με τα αυτοκίνητα μας.Κατεβήκαμε την πευκόφυτη πλαγιά και μετά
5 λεπτά αφού περάσαμε μέσα από ένα καλαμιώνα βρεθήκαμε στο
ποτάμι που είχε αρκετή ροή νερού.Περπατήσαμε σε πολλά σημεία
μέσα στο νερό,διασχίζοντας τις καλαμιές αλλά και τις πανέμορφες
ρόζ και κόκκινες πικροδάφνες και μετά από 100μ. βρεθήκαμε
μπροστά στην επιβλητική είσοδο του φαραγγιού.Στο σημείο εκείνο
χρειάστηκε να  κατέβουμε από την πρώτο τεράστιον βράχο φύλακα
της εισόδου,που σε προδιαθέτει για το πρόκειτε να συναντήσεις
παρακάτω.Eκεί  σχηματίζεται και ο πρώτος μικρός καταράκτης
και οι περισσότεροι δεν έχασαν την ευκαιρία να βρεθούν κάτω από
το κρύο νερό για ένα πρώτο δροσιστικό μπάνιο.

Συνεχίσαμε για μερικές δεκάδες μέτρα ακολουθώντας πάντα την
ροή του ποταμού,περάσαμε μέσα από την στενή τρύπα που
σχηματίζουν τα βράχια και χρειάστηκε η βοήθεια όλων για να
περάσουμε από την μεγάλη κολύμπα που βρέθηκε μπροστά μας.
Το κέφι της παρέας σιγά σιγά ανέβαινε ενώ οι φωτογραφικές
μηχανές είχαν πάρει φωτιά απαθανατίζοντας το επιβλητικό τοπίο.
Τα βράχια πραγματικά κάθετα και στενά,πάνω από κεφάλι μας,
με καταπράσινα φυτά να κρέμονται από κάθε μικρή σχισμή τους,
κρατούσαν μακρυά τον ζεστό ήλιο,μα αυτή την φορά βρεμένοι
απο τα τσαλαβουτήματα μας στα νερά αποζητούσαμε την
ζεστασιά του,την οποία απολαμβάναμε σε κάθε ξέφωτο.

 

Αρκετά από τα τεράστια βράχια χρειάστηκε να υπερπηδήσουμε για
να συνεχίσουμε τον δρόμο μας,όμως αρκετή ήταν  η βοήθεια από
τα λαξευμένα πάνω τους σκαλοπάτια που βοηθούσαν την
προσπάθεια μας.Αρκετοί και μικροί καταράκτες,με το κελάιδισμα
του νερού να μας συντροφεύει,σε όλη την διάρκεια πεζοπορίας μας,
αλλά και τα πλατάνια μέ το καταπράσινο φύλλωμα τους να δίνουν
όμορφη αισθητικά εικόνα στο πέτρινο φόντο των πλευρών του
φαραγγιού.Είχαμε περπατήσει περίπου μία ώρα,περάσαμε από ένα
ακόμα μικρό τούνελ κάτω από τεράστιους βράχους,σκαρφαλώσαμε
πάνω από ένα τεράστιο κορμό που έφραζε το διάβα μας,και
βρεθήκαμε μπροστά στον δεύτερο μεγάλο καταράκτη.Τα νερά
κτυπούν ανάμεσα στα βράχια και πέφτουν μέσα στην μικρή λίμνη
που σχηματίζετε στην βάση του.Κανένας δεν έχασε την ευκαιρία να
βρεθεί κάτω από τα δροσερά νερά,για ένα ακόμα αναζωογονιτικό
μπάνιο,κάτω από το νερό, που πέφτει με δύναμη από ψηλά...μέσα
στο φυσικό αυτό "τζακούζι"

 

Η πορεία μας συναντά λίγο πρίν το ποτάμι γίνει επίπεδο άλλο ένα
σύμπλεγμα από τεράστια βράχια που τα περνάμε με πολύ προσοχή
μιας και σε πολλά σημεία είναι αρκετά γλυστερά,και πού ανάμεσα
τους σχηματίζονται ακόμα και μικρές σπηλιές.Στην συνέχεια το
ποτάμι γίνεται επίπεδο ανάμεσα στις πανύψηλες πλαγιές,με τους
όμορφους σχηματισμούς,ενώ το νερό κυλλάει πάνω στα πράσινα
βρύα στο ρηχό βυθό του.Εδώ η βλάστηση γίνεται πίο έντονη με τα
πλατάνια τις καλαμιές και τις ανθισμένες δάφνες να συνοδεύουν
το ποτάμι μέχρι το σημείο όπου έχει κατασκευαστεί ένα μικρό
τεχνητό φράγμα .Στο σημείο αυτό τελειώνει ένα μεγάλο τμήμα
του  φαραγγιού ενώ το ποτάμι συνεχίζει τον δρόμο του μέχρι τη
θάλλασα διασχίζοντας αλλό ένα μικρότερο φαράγγι,πριν απλωθεί
στον κάμπο του Μύρτου.

Η πεζοπορία μας τελείωσε σε εκέινο το σημείο κάτω από τον παλίο
νερόμυλο,όχι όμως και η εκδρομή μας που συνεχίστηκε στην
παραλία του Μύρτου με ένα μπάνιο στα αλμυρά όμως αυτή την
φορά νερά του Λιβυκού πελάγους,και τελείωσε με την καθιερωμένη
πια ρακή (κρύα μπύρα για άλλους) σε παρακείμενη ταβέρνα.

                                











 Η  ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ