Μια αξέχαστη εμπειρία στα χιονισμένα Λασιθιώτικα βουνά μοιράστηκαν την προτε-
λευταία Κυριακή του Γενάρη τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου.
Δυό βδομάδες μετά την τελευταία χιονόπτωση, οι βουνοπλαγιές της Σελένας μας
περίμεναν κατάλευκες ακόμη, για να μας χαρίσουν την σπάνια (για την περιοχή μας)
εμπειρία της πεζοπορίας σε χιονισμένο τοπίο.Ο ορεινός όγκος της Σελένας βρίσκεται
στην ανατολική πλευρά του οροπέδιου Λασιθίου και είναι το φυσικό σύνορο ανάμεσα
στην επαρχία Μεραμπέλου και το οροπέδιο. Λημέρι ανταρτών σε ταραγμένες περιόδους
της Κρήτης, η Σελένα με τις αφιλόξενες, άδενδρες, γεμάτες λευκόγκριζους βράχους
πλαγιές της, έκρυψε την άγρια ομορφιά της κάτω από ένα παχύ στρώμα χιονιού, και μας
καλωσόρισε πανέμορφη, σχεδόν παραμυθένια. (κείμενο ΕΛΕΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ)
Η διαδρομή μας ξεκίνησε από φιδογυριστό μονοπάτι ανάμεσα από περιβόλια με γυ-
μνά δέντρα, μέσα από το γραφικό ορεινό χωριό των ΄Εξω Ποτάμων. Με απότομη
ανηφορική κλίση κατευθυνθήκαμε προς την κορυφή της οροσειράς (1648μ). Αμέσως
συναντήσαμε παγωμένο χιόνι, που αν και είχε λιώσει πάνω στα κλαδιά των δέντρων,
βρίσκονταν συγκεντρωμένο σε μεγάλες ποσότητες στο μονοπάτι και τις γύρω πλαγιές.
΄Οσο ανηφορίζαμε το χιόνι γίνονταν όλο και περισσότερο, ενώ ο παγωμένος αέρας
έκανε πιο έντονη τη χειμωνιάτικη απόδραση μας. Ο κελαριστός ήχος του νερού από
το χιόνι που έλιωνε, συνόδευε αρμονικά τα βήματα μας. Μικρά και μεγαλύτερα ρυάκια
κατηφόριζαν από τις πλαγιές, για να καταλήξουν (αφού διασχίσουν το φαράγγι του
Αδριανού) στην πόλη, στο ποταμάκι που χύνεται στη θάλασσα δίπλα στο Κολυμβη-
τήριο.Συνεχίσαμε -πάντα ανηφορικά- μέχρι το διάσελο, όπου βρίσκεται το μικρό
γαλανόλευκο ξωκλήσι του Αϊ Παντελεήμονα. Στην απάνεμη αυλή του σταθήκαμε για
ανάπαυση, ήπιαμε την καθιερωμένη ρακή και μοιραστήκαμε ότι νοστιμιές κουβαλού
σαμε στα σακίδια μας. Ανανεωμένοι συνεχίσαμε το ανέβασμα, με τις παγωμένες ριπές
του αέρα να ‘τιμωρούν’ όσους τολμούσαν να βγάλουν έστω και για ένα λεπτό γάντια
και σκούφους.
Προχωρήσαμε ανηφορίζοντας και το οροπέδιο του Λασιθίου καθώς και το μικρότερο
οροπέδιο του Νήσιμου ξεπρόβαλαν μέσα στο χειμωνιάτικο σύθαμπο, κάτω από τις
χιονισμένες κορφές της Δίκτης. Πάνω από τα κεφάλια μας κάμποσοι γύπες έκαναν
αναγνωριστικές πτήσεις, ενώ το χιόνι ανταγωνίζονταν σε λευκότητα τους άσπρους
ριζωμένους βράχους. Η βλάστηση θαμνώδης και αραιή, όμως τα ταλαιπωρημένα
θυμάρια και αστοιβίδες έμοιαζαν εξωπραγματικά καθώς λεπτεπίλεπτα στρώματα
παγωμένου χιονιού δημιουργούσαν δαντελένια σχέδια πάνω στα κλαδιά τους.
Το χιόνι στα σημεία που είναι εκτεθειμένο σε νοτιάδες έχει λιώσει, όμως στα απάνεμα
σημεία σχηματίζει τεράστιες ‘χιονούρες’, με το ύψος του να ξεπερνά συχνά το 1,5μ.
Συνεχίζουμε την ανάβαση με την "αφούρα" όπως λένε η ντόπιοι την ομίχλη των βου-
νών, διαρκώς να πυκνώνει στερώντας μας την πανοραμική θέα στους νομούς Λασι
θίου και Ηρακλείου. Η κορυφή της Σελένας είναι εξαφανισμένη πίσω από πυκνά
άσπρα σύννεφα,που η λευκότητα τους ενωμένη με την ασπράδα του χιονιού, κάνουν
το τοπίο να μοιάζει ακόμη πιο χειμωνιάτικο.
Αποφασίζουμε να μην συνεχίσουμε προς τα πάνω λόγω της ομίχλης, παρόλο που μας
χωρίζουν μόνο λίγα μέτρα από την κορυφή. Ακολουθούμε κατηφορικά το ευδιάκριτο
πετρώδες μονοπάτι που μας οδηγεί (με μια μικρή παράκαμψη) πίσω στην αφετηρία,
ενώ η θερμοκρασία έχει πια ανέβει αισθητά. Μπροστά μας απλώνονται μεγαλόπρεπα
οι χιονισμένες πλαγιές, χαρίζοντας μας εικόνες ξεχωριστής ομορφιάς. Ιδιαίτερα εντυπω-
σιακές οι χιονοσκέπαστες πεζούλες (αναβαθμίδες), δείγματα του μόχθου των ξωμάχων
σε αλλοτινούς καιρούς. Με σκουρόχρωμη την κάθετη τους πλευρά, ξεδιπλώνονται η
μιά πίσω από τη άλλη σαν ασπρόμαυρες ραβδώσεις, πολύτιμα στολίδια πάνω στις
βουνοπλαγιές.Μετά από 4 ώρες πορεία καταλήξαμε από διαφορετικό μονοπάτι στους
΄Εξω Ποτάμους και σύντομα βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε τη θαλπωρή και τις νόστι-
μες συνταγές στην παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού. Το κυριακάτικό ραντεβού μας
ανανεώθηκε με πεζοπορία που θα συνδυαστεί με την κοπή της πρωτοχρονιάτικης
πίτας του Συλλόγου.
