Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

ΚΟΥΡΤΑΛΙΩΤΙΚΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

Ομάδα πεζοπόρων του Αγίου Νικολάου σε συνεργασία με τον
ορειβατικό σύλλογο Ηρακλείου πραγματοποίησαν την Κυριακή
25-7-2010 μια εντυπωσιακή πεζοπορική διαδρομή μέσα στο
Κουρταλίωτικο φαράγγι στο νότιο Ρέθυμνο,σε αυτό το επιβλητικό
μνημείο της άγριας ομορφιάς της φύσης του νησιού μας.


Περιγράφει ο Λεωνίδας Κλώντζας

"Η ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου ξύπνησε πολύ νωρίς το πρωί
της Κυριακής. Μετά από χρόνια είδα τον ήλιο, να ανατέλλει «μέσα»
από την θάλασσα. Οι έξι Αγιονικολιώτες, λάτρεις της φύσης και της
περιπέτειας, φτάσαμε έξω από το «Μουσείο» του Ηρακλείου στις 7
και τέταρτο και μετά από λίγο επιβιβαστήκαμε, μαζί με άλλους 40
φίλους του Ορειβατικού Ηρακλείου, στο λεωφορείο που θα μας
οδηγούσε στην αρχή του Κουρταλιώτικου φαραγγιού. Η μετάβαση
έγινε από τον βόρειο οδικό άξονα, μέσω Ρεθύμνου. Αρκετά μεγάλη
η διαδρομή αλλά η σκέψη της περιπέτειας που θα ζούσαμε μας
άφηνε μια γλυκιά προσμονή. Φτάσαμε στο σημείο του «βγαίνει» το
νερό και προτού ξεκινήσουμε την πορεία μας, «κάναμε τον σταυρό
μας» στα παρακείμενο εκκλησάκι του οσίου Νικολάου. "




(μαζί τους και ο Κώστας Βλαστός & o Λεωνίδας Κλώντζας που μας
έστειλαν και τις φωτογραφίες).
 




Το Κουρταλιώτικο Φαράγγι βρίσκεται στο νομό Ρεθύμνου περίπου
22 χλμ νότια από την πόλη. Ξεκινάει από το χωριό Κοξαρέ,
ακολουθεί τον ποταμό Κουρταλιώτη και καταλήγει στη λίμνη της
πανέμορφης παραλίας στην Πρέβελη. Στα μισά της διαδρομής συναντά
κανείς τον δρόμο που περνάει μέσα από το φαράγγι και με τα μονο-
πάτια που οδηγούν στο πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.
Προς το τέλος του φαραγγιού υπάρχει ένα σημείο που μοιάζει με
τροπική λίμνη κι έχει ονομαστεί η Παραλία με τους Φοίνικες! Το
φαράγγι έχει απίστευτη ομορφιά και το τοπίο είναι άγριο.







Το φαράγγι έχει πλούσια χλωρίδα και πανίδα και το ποτάμι χωρίζεται
σε πέντε ρυάκια τα οποία ενώνονται και σχηματίζουν μικρές λίμνες
κι έναν τεράστιο καταρράκτη! Καθ'όλη τη διαδρομή  παρατηρούμε
ότι το φαράγγι είναι στενό κι οι βράχοι είναι τεράστιοι και γεμάτοι
μικρές σπηλιές και χαράκια. Το Κουρταλιώτικο Φαράγγι είναι ένα
θαύμα της φύσης! Πραγματικά αξίζει να το διασχίσει κανείς και να
δείτε την ομορφιά και την αγριάδα του κρητικού τοπίου.






Το φαράγγι έχει εξαιρετική αισθητική, βιολογική και οικολογική
αξία.Εκτός από τις συσάδες Φοίνικα του Θεόφραστου (Phoenix
theophrastii)που αποτελούν το δεύτερο σημαντικότερο φοινικόδασος
της Κρήτης, στις ορθοπλαγιές του φαραγγιού συναντάμε πλούσια
βλάστηση, ενώστις εκβολές του ποταμού υπάρχουν αμμοθίνες και
διαπλάσεις ποσειδωνίας (Posidonia oceanica), που είναι από τα
πλέον προστατευόμενα θαλάσσια φυτά. Σημαντικά ζώα της ευρύ-
τερης περιοχής του Κουρταλιώτικου φαραγγιού είναι η νεροχελώνα
(Mauremys caspica) και το σπιτόφιδο (Elaphe situla). Πανευρωπαϊκά
αυτά προστατεύονται από την κοινοτική Οδηγία για την τη Διατή-
ρηση των Φυσικών Ενδιαιτημάτων (92/43/ΕΟΚ).






συνεχίζει ο Λεωνίδας


"Λίγα μόλις λεπτά μετά την είσοδό μας στο φαράγγι, περπατούσαμε
στο νερό, μέχρι τα γόνατα αρχικά, ενώ οι πιο τολμηροί πήραν αμέσως
την κρυάδα, αφού ακολουθώντας τα πιο βαθιά σημεία, έπρεπε να

κολυμπήσουν για να προχωρήσουν. Όμως σε λίγο, όλη η ομάδα
έπρεπε να κάνει το ίδιο και σε πολλά σημεία... βουτήξαμε στο νερό!
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς με λέξεις τέτοιες εμπειρίες.
Είναι μια ευχάριστη περιπέτεια που σίγουρα θα θυμόμαστε στην
υπόλοιπη ζωή μας. Το Κουρταλιώτικο Φαράγγι είναι ένα θαύμα της
φύσης! Περπατούσαμε επί 5 ώρες μέσα στο νερό! Στην Κρήτη, δεν
υπάρχει άλλο τέτοιο μέρος. Είναι ένα φαράγγι με πλούσια χλωρίδα
και πανίδα και περπατώντας μέσα στην οργιώδη βλάστηση,
χαριτολογώντας λέγαμε ότι θυμίζει ταινίες από τον πόλεμο στο
Βιετνάμ και περιμέναμε τους… Βιετκόνγκ να μας επιτεθούν! Το
φαράγγι, σε όλη του την διαδρομή, είναι στενό και υπάρχουν
τεράστιοι βράχοι γεμάτοι μικρές σπηλιές και χαράκια. Στα μισά της
διαδρομής (μετά από 3 ώρες) συναντήσαμε την εντυπωσιακή γέφυρα
του 1870. Στην παρακείμενη ταβέρνα ξεκουραστήκαμε για λίγο και
είχαμε μια φιλική κουβέντα με τον καθηγητή και πρόεδρο του
Μουσείου Καζαντζάκη κ. Γιώργο Γραμματικάκη, ο οποίος
απολάμβανε τα φαγητό του κάτω από τα τεράστια πλατάνια. "





Το φαράγγι διασχίζει ο ποταμός Κουρταλιώτης που ρέει ανάμεσα
στα βουνά Κουρούπα (984 μ) και Ξηρό Όρος (904μ).Το φαράγγι
του Κουρταλιώτη ποταμού ξεκινάει από το χωριό Κοξαρέ και τελικά
εκβάλει στην περιοχή Λίμνη, στα νότια παράλια του Νομού Ρεθύμνου,
αφού περάσει από την περιοχή της Πρέβελης,με την ομώνυμη Ιερά
Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή.







από την περιγραφή του Λεωνίδα



"Στο δεύτερο μέρος της διαδρομής, «κερδίσαμε» λίγο χρόνο
ακολουθούντας, για 20 λεπτά, ένα αγροτικό δρόμο που κινείται
παράλληλα με το φαράγγι. Οι τελευταίες 2 ώρες, ήταν οι πιο
περιπετειώδεις γιατί η απόσταση μέχρι την έξοδο δεν ήταν μεγάλη,
αλλά υπάρχουν 3 σημεία που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.
Πολύτιμη ήταν η βοήθεια που έδωσε το μέλος της ομάδας μας,
Γιάννης Συλλιγαρδάκης, που υπηρετεί στην Πυροσβεστική
Υπηρεσία του Αγίου Νικολάου. Επί τέλους φτάσαμε στην έξοδο
και τα μάτια μας δεν χόρταιναν να απολαμβάνουν το τοπίο με
τους φοίνικες.Η παραλία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, του Αγίου
Νικολάου είναι πολύ καλύτερες. Την διαφορά κάνει το τοπίο.
Οι λουόμενοι ήταν πολλοί κυρίως νέοι και νέες που ήρθαν εδώ
για να ζήσουν την περιπέτεια και τον έρωτά τους. Τα αρνητικά
που είχα διαβάσει, για σκουπίδια και άλλα, δεν τα είδα. Βεβαίως
υπήρχαν πολλοί κατασκηνωτές σε διάφορα σημεία του φαραγγιού,
αλλά δεν διαπίστωσα ιδιαίτερο πρόβλημα καθαριότητας.
Η επιστροφή στο λεωφορείο απαιτούσε ανηφορικό περπάτημα
20 λεπτών, πάνω σε 500 τουλάχιστον σκαλοπάτια! "








Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

ΚΑΛΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΟΣ ΜΕΣΕΛΕΡΟΥΣ


Τα παλιά μονοπάτια χρησιμοποιούνταν επί δεκαετίες για την
σύνδεση των χωριών μεταξύ τους, τότε πού δεν υπήρχε το
σημερινό οδικό δίκτυο,αυτά που οι γεροντότεροι κάτοικοι των
ορεινών κυριώς χωριών τα αναφέρουν ακόμα ως «δημοσιά»
(δημόσιος, κεντρικός δρόμος), διότι για αυτούς αποτελούσε τη
σημαντικότερη οδική πρόσβαση.Χρησίμευαν για κάθε είδους
μεταφορά και επικοινωνία,πολλά διασώζονται μέχρι σήμερα
σ΄ όλο το ορεινό κυρίως δίκτυο της περιοχής μας όμως σιγά-
σιγά και αυτά αν δεν φροντίσουμε θα ξεχαστούν ή θα κατα-
στραφούν.
Τα μονοπάτια αυτά προσφέρουν μια καλή γνωριμία με το
δομημένο χώρο(οικισμοί,γεφύρια,υδρόμυλοι,ξωκλήσσια,
βρύσες κ.λ.π.),αλλά και με το φυσικό(χλωρίδα,πανίδα,
φαράγγια,σπήλαια,τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλους)
του περιβάλλοντος.
Ετσι σήμερα,μέσω των μονοπατιών που έχουν διασωθεί,
δίνεται η δυνατότητα,στους λάτρεις της φύσης και της
πεζοπορίας,να γνωρίσουν από κοντά την ομορφιά του
τόπου τους.









 


Η διαδρομή μας αυτή την Κυριακή 11-7-2010 ήταν πάνω σε ένα
τμήμα από αυτά τα παλία μονοπάτια-καλτερίμια που σώζεται
και που ξεκινά λίγο μετά το Καλό Χωρίο με κατεύθυνση προς
το χωριό των Μεσελέρων.Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στην
μεγάλη στροφή,περάσαμε την γέφυρα και ακολουθήσαμε το όμορφο
μονοπάτι για να δούμε που θα μας οδηγούσε.Η πορεία αρχικά λίγο
ανηφορική και παράλληλα με κοίτη του ρυακιού(που μετά λύπης μας
διαπιστώσαμε να έχει μετραπεί σε χωματερή με κάθε είδους σκουπίδι
πεταμένο)και μπήκαμε μέσα στο πευκόδασος που πρασινίζει το βουνό
ακριβώς πάνω από το Καλό Χωριό.Μετά από μερικά λεπτά και οι
τελευταίοι θόρυβοι της πόλης που ακόμα βούιζαν στα αυτιά μας σιγά
σιγά εξαφανίζονταν και την θέση τους έπαιρναν το τραγούδι των
τζιτζικιών συνοδευόμενο από το σφύριγμα των πευκόφυλλων από το
αεράκι που φυσσούσε.Η ζέστη όμως που όσο περνούσε η ώρα
γινόταν μεγαλύτερη δυσκόλευε την ανάβαση μας,παρά το ότι
περπατούσαμε την περισσότερη ώρα κάτω από την σκιά των πεύκων.





















Το όμορφο πευκόδασος συνεχίζεται ενώ μετά 40 λεπτά από τότε
που ξεκινήσαμε το πέτρινο μονοπάτι δεν διακρίνεται πιά.
Ακολουθούμε τον αγροτικό δρόμο που ίσως να ανοίχτηκε πάνω
του και μετά από είκοσηλεπτά και ενώ η ζέστη μας έχει κουράσει
αρκετά φτάνουμε στην κορυφή και στο ξωκλήσσι του Προφήτη Ηλία.
Ο μικρός Ναός είναι χτισμένοςανάμεσα στα πεύκα και προσφέρει
εκπληκτική θέα στον κόλπο του Μεραμπέλλου με το Καλό χωριό και
τις όμορφες παραλίες μπροστά μας και στο βάθος ο Αγιος Νικόλαος.
Αυτό όμως που δεν μπόρεσε να μας προσφέρει ήταν λίγο νερό για να
δροσιστούμε μια και η μοναδική βρύση δεν είχε σταγόνα.
Ξεκουραστήκαμε όμως στην δροσιά που προσέφερε η ξύλινη
πέρκολλα στον προαύλιο χώρο του Ναού,και μια και οι συνθήκες
δεν μας το επέτρεπαν να συνεχίσουμε για τους Μεσελέρους αποφασί-
σαμε να αλλάξουμε λίγο την προγραμματισμένη διαδρομή.












Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και ακολουθήσαμε για χίλια
περίπου μέτρα τον αγροτικό δρόμο από όπου είχαμε ανέβει και
μετά στρίψαμε δεξιά και προχωρήσαμε με ελαφριά κατηφορική
πορεία μέσα από πευκόδασος και ψηλά πάνω από τον έφορο κάμπο
του Καλού Χωριού με κατεύθυνση ανατολική.Ο όμορφος σήμερα
κάμπος δημιουργήθηκε στα Ενετικά χρόνια όταν ολόκληρη η κοιλάδα
ξεχερσώθηκε που ήταν έρημη ως τα 1450-1500 μ.X φυτεύτηκε
ελαιόδεντρα και γέμισε αργότερα με νερόμυλους. Το σημερινό Καλό
Χωριό είναι ένα ωραίο και γραφικό παραδοσιακό χωριό που έχει
διατηρήσει το ιδιαίτερο χρώμα του στο μέσο της κοιλάδας,ενώ
δικρίνουμε από ψηλά και τους τρείς οικισμούς του(Πύργος-Καλό
χωριό και Ιστρον).













 

Εχουν περάσει δυόμιση ώρες όταν επιστρέφουμε στο στο σημείο
που είχαμε ξεκινήσει,και η ιδέα ότι σε λίγο θα βουτήξουμε στα νερά
της Καλοχωρινής θάλασσας,μας κάνει όλους χαρούμενους.Νέος
προορισμός μας η παραλία στο Καραβοστάσι όπου χωρίς πολύ
σκέψη παρά τον αέρα που φυσούσε κολυμπάμε στα δροσερά νερά,
ανακουφίζονταςτην κούραση από την πεζοπορία.Το μέρος ιδανικό
για μιά κρύα μπυρίτσα κάτω από τις χαρουπιές δίπλα στο κύμα,όπου
ο αρχηγός μας,Γιώργος Σταυρακάκης,φροντίσε να συνοδεύονται από
νόστιμα σουβλάκια και άλλους μεζέδες για να καταλήξει με τον
καλύτερο τρόπο άλλη μια Κυρικάτικη πεζοπορία-περιπέτεια μας.














                                Η  ΔΙΑΔΡΟΜΗ   ΜΑΣ