Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

ΚΑΛΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΡΟΣ ΜΕΣΕΛΕΡΟΥΣ


Τα παλιά μονοπάτια χρησιμοποιούνταν επί δεκαετίες για την
σύνδεση των χωριών μεταξύ τους, τότε πού δεν υπήρχε το
σημερινό οδικό δίκτυο,αυτά που οι γεροντότεροι κάτοικοι των
ορεινών κυριώς χωριών τα αναφέρουν ακόμα ως «δημοσιά»
(δημόσιος, κεντρικός δρόμος), διότι για αυτούς αποτελούσε τη
σημαντικότερη οδική πρόσβαση.Χρησίμευαν για κάθε είδους
μεταφορά και επικοινωνία,πολλά διασώζονται μέχρι σήμερα
σ΄ όλο το ορεινό κυρίως δίκτυο της περιοχής μας όμως σιγά-
σιγά και αυτά αν δεν φροντίσουμε θα ξεχαστούν ή θα κατα-
στραφούν.
Τα μονοπάτια αυτά προσφέρουν μια καλή γνωριμία με το
δομημένο χώρο(οικισμοί,γεφύρια,υδρόμυλοι,ξωκλήσσια,
βρύσες κ.λ.π.),αλλά και με το φυσικό(χλωρίδα,πανίδα,
φαράγγια,σπήλαια,τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλους)
του περιβάλλοντος.
Ετσι σήμερα,μέσω των μονοπατιών που έχουν διασωθεί,
δίνεται η δυνατότητα,στους λάτρεις της φύσης και της
πεζοπορίας,να γνωρίσουν από κοντά την ομορφιά του
τόπου τους.









 


Η διαδρομή μας αυτή την Κυριακή 11-7-2010 ήταν πάνω σε ένα
τμήμα από αυτά τα παλία μονοπάτια-καλτερίμια που σώζεται
και που ξεκινά λίγο μετά το Καλό Χωρίο με κατεύθυνση προς
το χωριό των Μεσελέρων.Αφήσαμε τα αυτοκίνητα μας στην
μεγάλη στροφή,περάσαμε την γέφυρα και ακολουθήσαμε το όμορφο
μονοπάτι για να δούμε που θα μας οδηγούσε.Η πορεία αρχικά λίγο
ανηφορική και παράλληλα με κοίτη του ρυακιού(που μετά λύπης μας
διαπιστώσαμε να έχει μετραπεί σε χωματερή με κάθε είδους σκουπίδι
πεταμένο)και μπήκαμε μέσα στο πευκόδασος που πρασινίζει το βουνό
ακριβώς πάνω από το Καλό Χωριό.Μετά από μερικά λεπτά και οι
τελευταίοι θόρυβοι της πόλης που ακόμα βούιζαν στα αυτιά μας σιγά
σιγά εξαφανίζονταν και την θέση τους έπαιρναν το τραγούδι των
τζιτζικιών συνοδευόμενο από το σφύριγμα των πευκόφυλλων από το
αεράκι που φυσσούσε.Η ζέστη όμως που όσο περνούσε η ώρα
γινόταν μεγαλύτερη δυσκόλευε την ανάβαση μας,παρά το ότι
περπατούσαμε την περισσότερη ώρα κάτω από την σκιά των πεύκων.





















Το όμορφο πευκόδασος συνεχίζεται ενώ μετά 40 λεπτά από τότε
που ξεκινήσαμε το πέτρινο μονοπάτι δεν διακρίνεται πιά.
Ακολουθούμε τον αγροτικό δρόμο που ίσως να ανοίχτηκε πάνω
του και μετά από είκοσηλεπτά και ενώ η ζέστη μας έχει κουράσει
αρκετά φτάνουμε στην κορυφή και στο ξωκλήσσι του Προφήτη Ηλία.
Ο μικρός Ναός είναι χτισμένοςανάμεσα στα πεύκα και προσφέρει
εκπληκτική θέα στον κόλπο του Μεραμπέλλου με το Καλό χωριό και
τις όμορφες παραλίες μπροστά μας και στο βάθος ο Αγιος Νικόλαος.
Αυτό όμως που δεν μπόρεσε να μας προσφέρει ήταν λίγο νερό για να
δροσιστούμε μια και η μοναδική βρύση δεν είχε σταγόνα.
Ξεκουραστήκαμε όμως στην δροσιά που προσέφερε η ξύλινη
πέρκολλα στον προαύλιο χώρο του Ναού,και μια και οι συνθήκες
δεν μας το επέτρεπαν να συνεχίσουμε για τους Μεσελέρους αποφασί-
σαμε να αλλάξουμε λίγο την προγραμματισμένη διαδρομή.












Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και ακολουθήσαμε για χίλια
περίπου μέτρα τον αγροτικό δρόμο από όπου είχαμε ανέβει και
μετά στρίψαμε δεξιά και προχωρήσαμε με ελαφριά κατηφορική
πορεία μέσα από πευκόδασος και ψηλά πάνω από τον έφορο κάμπο
του Καλού Χωριού με κατεύθυνση ανατολική.Ο όμορφος σήμερα
κάμπος δημιουργήθηκε στα Ενετικά χρόνια όταν ολόκληρη η κοιλάδα
ξεχερσώθηκε που ήταν έρημη ως τα 1450-1500 μ.X φυτεύτηκε
ελαιόδεντρα και γέμισε αργότερα με νερόμυλους. Το σημερινό Καλό
Χωριό είναι ένα ωραίο και γραφικό παραδοσιακό χωριό που έχει
διατηρήσει το ιδιαίτερο χρώμα του στο μέσο της κοιλάδας,ενώ
δικρίνουμε από ψηλά και τους τρείς οικισμούς του(Πύργος-Καλό
χωριό και Ιστρον).













 

Εχουν περάσει δυόμιση ώρες όταν επιστρέφουμε στο στο σημείο
που είχαμε ξεκινήσει,και η ιδέα ότι σε λίγο θα βουτήξουμε στα νερά
της Καλοχωρινής θάλασσας,μας κάνει όλους χαρούμενους.Νέος
προορισμός μας η παραλία στο Καραβοστάσι όπου χωρίς πολύ
σκέψη παρά τον αέρα που φυσούσε κολυμπάμε στα δροσερά νερά,
ανακουφίζονταςτην κούραση από την πεζοπορία.Το μέρος ιδανικό
για μιά κρύα μπυρίτσα κάτω από τις χαρουπιές δίπλα στο κύμα,όπου
ο αρχηγός μας,Γιώργος Σταυρακάκης,φροντίσε να συνοδεύονται από
νόστιμα σουβλάκια και άλλους μεζέδες για να καταλήξει με τον
καλύτερο τρόπο άλλη μια Κυρικάτικη πεζοπορία-περιπέτεια μας.














                                Η  ΔΙΑΔΡΟΜΗ   ΜΑΣ



1 σχόλιο:

SPYROS είπε...

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΕ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΑΓΟΠΟΤΗ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΑΡΕΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΤΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.