ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΥΚΑ

H πεζοπορία μας αυτή τη φορά ήταν για μια από τις όμορφες
μεριές της Ιεράπετρας (15κμ.στα βορειοδυτικά),και στα ορεινά
που καταλαμβάνει το γραφικό χωριό της Καλαμαύκας.
Βρίσκεται στις παρυφές των Λασιθιώτικων βουνών. Περιοχή που
εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τη ποικιλομορφία του ανάγλυφου
τοπίου. Γιά την ονομασία του το χωριού  έχουμε δύο εκδοχές.
Η μία λέει ότι την πήρε από την Καλή Αύκλα δηλαδή το ξύλινο
αυλάκι που υπήρχε στις πηγές του Κεφαλόβρυσου για να
μεταφέρει το νερό από την μια όχθη του ποταμού στην άλλη.
Η άλλη εκδοχή λέει ότι ο βράχος στη κορυφή του Κάστελου
μοιάζει με Καλυμμαύκι του Παπά και από εκεί ονομάστηκε
το χωριό.

Η Καλαμαύκα, όμορφο, γραφικό παραδοσιακό, μεγάλο χωριό με τις

πηγές του Κεφαλοβρυσιού, να αναβλύζουν, γάργαρα νερά σε μεγάλη
ποσότητα μοιάζει όαση δροσιάς, επίγειος παράδεισος, με τα υπέ-
ροχα πλατάνια της και την οργιώδη βλάστηση, στην ξηροθερμική
επαρχία μας. Κατοικείται ήδη από την Μινωική εποχή ...η αρχαία
Λάρισα.Στη θέση Ψαθί που βρίσκεται στο δρόμο προς την Ιεράπετρα
βρέθηκαν ανθρώπινα κρανία, πήλινα αγγεία, αιχμές δόρατος,
διάφορα κτερίσματα υπομινωικής εποχής.Προστάτης θεός της
αρχαίας Λάρισας ήταν ο Ασκληπιός γι αυτό ο Ιατρικός Σύλλογος
Λασιθίου καθιέρωσε ως έμβλημα του την φιγούρα του ανακαλυ-
φθέντος ειδωλίου στην κορυφή Κάστελος, που δεσπόζει στο χωριό
και ήταν ιερό Κορυφής σύμφωνα με την άποψη του Κου Μιχάλη
Πυτικάκη (πηγή:www.ierapetra.gr)

Η Καλαμαύκα ή Λάρισα υποτάχτηκε περίπου τον 3ο αιώνα Π.Χ από
την Ιεράπυτνα.Οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν αλλού σύμφωνα με την
υπογραφείσα συνθήκη. Τις μετέπειτα ιστορικές περιόδους υπάρχουν
στοιχεία ότι ο χώρος της Καλαμαύκας λόγω της ύπαρξης των πηγών
του νερού του Κεφαλόβρυσου κατοικείται αδιαλείπτως.
Τα τοπωνύμια Κάστελος, Μεσοκάστελα, Λαρισάκια, μαρτυρούν την
ακμή της. Έδρα φεουδάρχη την Ενετική περίοδο  το 1583 είχε 435
κατοίκους. Έχει σπουδαίες Βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες
και πολλά εξωκλήσια. (πηγή:www.ierapetra.gr)

Η διαδρομή μας ξεκίνησε λίγο μετά το χωριό Καλαμαύκα,από τη
δεξιά μεριά του δρόμου προς Ιεράπετρα.Προχωρήσαμε τον αγροτικό
δρόμο που οδηγεί στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στην κορυφή
ενός από τους τεράστιους βράχους ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της
περιοχής.Μετά από περίπου 200 μέτρα ακολουθήσαμε το σημαδεμένο
μονοπάτι που συνεχίζει ανηφορικά την πορεία του μέσα σε
πευκόδασος,διασχίζει το ρέμα που κατεβαίνει και συναντάει ένα
μικρό καταράκτη,ο οποίος ελίσσεται ανάμεσα από χαραδρώσεις
λίγα μέτρα χαμηλότερα,συνοδεύοντας την πορεία σου με τον ήχο
της ροής του.
Κατά την διαδρομή συναντά κανείς πλήθος άγριων λουλουδιών που
φυτρώνουν αυτή την εποχή,όπως αρκετά είδη από μικρές ορχιδέες,
κρητικά κυκλάμινα,σκορζονέρες,κίστους, κ.ά.,που δίνουν με τα
χρώματα τους μια ξεχωριστή εικόνα στη καταπράσινη κατά τα
άλλα φύση.

 

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία του Αγίου
Γεωργίου,ενώ από πάνω μας  τα επιβλητικά βραχώδη
συμπλέγματα σμιλεμένα από την ροή του νερού αιώνες τώρα,
μας παρακολουθούσαν γυμνά ή ντυμένα με τους χρωματισμούς
της ανοιξιάτικης βλάστησης.
Μετά από λίγο πρόβαλε κάτω από μια τεράστια βελανιδία
το μικρό ξωκλήσι, που προσφέρει στον πεζοπόρο μια 
στάση ξεκούρασης, μετά την ανάβαση μέχρι το σημείο εκείνο,
αλλά και μια αγαλίαση της ψυχής,  καθώς διαβαίνεις από την
στενή πόρτα και αντικρύζεις το λιτό εσωτερικό του ναού
με τις εικόνες και τα καντήλια τους,στο λιγοστό φως...
Μετά την ολιγόλεπτη στάση δισχίσαμε ξανά το ρέμα που
συνάντησε την πορεία μας,και μετά από περίπου 100 μέτρα
βρεθήκαμε σε άλλη μια εκκλησία της περιοχής αφιερωμένη
στην Παναγία,κάτω και αυτή από τον ίσκιο μιας ακόμα
πανύψηλης βελανιδιάς.Αυτό που σου προκαλεί εντύπωση εδώ
είναι η πέτρα με την αρχαία επιγραφή σκαλισμένη επάνω της
χτισμένη  στο πλαινό της εισόδου του ναού.
Εντύπωση όμως, και στα δύο ξωκλήσια που είχαμε μέχρι
εκείνη την στιγμή συναντήσει,μας έκαναν οι εντυπωσιακές
παλίες τοιχογραφίες-αγιογραφίες, όσες φαίνονται, γιατί
διακρίνονται και σπαράγματα τους κάτω από τον ασβέστη,
συμπεραίνοντας ότι ήταν εξωλοκλήρου αγιογραφημένα.

 

Τιτιβίσματα πουλιών,μυρωδιές πεύκου και λυγερόκορμων
κυπαρισσιών συντρόφευαν την πορεία μας μέσα στο
παραδεισένιο τοπίο που μας κύκλωνε,το μονοπάτι ήταν
στενό και σπαρμένο με πολύχρωμα λουλούδια που μεθούσαν,
τις αισθήσεις και γαλήνευαν το βλέμα, και που μετά από λίγο
μας οδήγησε κάτω από τον πανύψηλο βράχο που δεσπόζει στην
περιοχή.
Σε αρκετά μάλιστα σημεία παρατηρήσαμε πολλές φωλιές
ασβών (άρκαλοι κατά το κοινό) σκαλισμένες στό πλάι του
μονοπατιού λές και υπήρχε ολόκληρος οικισμός (..αρκαλοχώρι
θα το ονόμαζα το μέρος).
Ακολουθήσαμε στη συνέχεια το ελικοειδές μονοπάτι που ανεβαίνει
στην κορυφή του "βράχου-μετεώρου" ,και βρεθήκαμε μπροστά
σε ένα ακόμα εκκλησάκι, τον Τίμιο Σταυρό.Από το ύψος του
βράχου αγναντεύεις τοπίο άγριας ομορφιάς,με τη θέα να γίνεται
 ακόμη πιο εντυπωσιακή από τον βράχο-περίβολο της μικρής
εκκλησίας.Η Ιεράπετρα,με το φράγμα των Μπραμιανών από την
μιά μερία,το Καλό Χωριό και ο κόλπος του Μεραμπέλλου από την
 άλλη.Μπορείς από το σημείο εκείνο να θαυμάσεις το πλήθος και
άλλων βράχινων όγκων εξίσου επιβλητικών,που οι περισσότεροι
απ’ αυτούς βρίσκονται στις λοφοσειρές του προφήτη Ηλία,αλλά και

ανάμεσα τους πολλές ρεματιές και μικρά συνεχόμενα φαράγγια.

Μετά το μικρό διάλειμμα πάνω στον Βράχο του Τίμιου Σταυρού
πήραμε τον δρόμο για τις πηγές του κεφαλόβρυσου.Η διαδρομή
διασχίζει ένα μικρό πευκοδάσος στην ανατολική πλευρά του
όρους Μεγάλη Κορυφή (1103μ.) και κατηφορίζει στην συνέχεια
όπου μετά από πορεία 40 λεπτών φτάνεις στη ρεματιά λίγο πριν
το χωριό της Καλαμαύκας.
Μέσα στα θεόρατα πλατάνια περνάει το ρέμα με το τρεχούμενο
νερό που τροφοδοτείτε από τις πηγές. Μοναδικό το θέαμα με τους
μικρούς τεχνητούς αυτή τη φορά καταράκτες να κελαηδούν
τον θόρυβο τους, ενώ η ψυχή και το μυαλό να ξεκουράζονται και
το νευρικό σου σύστημα πραγματικά να ηρεμεί.
Τα ψηλά πλατάνια συνοδεύουν το ρέμα που διασχίζει το χωριό,
με την βλάστηση να οργιάζει στις όχθες του και με τα οπωροφόρα
δένδρα στους γύρω κήπους φορτωμένα τους καρπούς τους να
δίνουν στο τόπο αυτό πραγματικά μια παραδεισένια όψη.