η περιοχή "Λιβάδια" στις πλαγιές του Λαζάρου .
Ανηφορίζουμε τις πολλές στροφές μετά την έξοδο από την Κριτσά,
με την θέα όσο ανεβαίνουμε να γίνεται όλο και πιο μαγευτική και
μετά από 16 χιλιόμετρα φτάνουμε στο οροπέδιο στα 1.150 μέτρα
από το επίπεδο της θάλασσας.
Η συγκέντρωση μας είχε ως αφετηρία το πασίγνωστο πλέον
"Σγουρό Πρίνο" του Καθαρού.Το Οροπέδιο είναι ένα από έξι
μικρά οροπέδια του ορεινού όγκου της Δίκτης : Λιμνάκαρου(1125),
της Λαπάθου(1260),του Ομαλού της Βιάνου(1325),της Εργάνου(950)
και της Νισσίμου (930),και ανήκει στην περιοχή της Κριτσάς.
Εχει έκτασή 60.000 στρέμματα και περίπου τα 2/3 αυτών είναι πεδινά.
Ανατολικά περικλείεται από τις κορυφές Ανεφαλάκι και Μονοδέντρι,νότια από τον Λάζαρο, (1366),δυτικά από την Αλέξαινα και τον
Χαυγά(1190) και βόρεια από την Τσίβη(1663).
Το οικοσύστημα του Καθαρού είναι ένα από τα πλουσιότερα
τόσο σε πανίδα όσο και σε χλωρίδα.Λαγοί,ζουρίδες,αγριό-
γατοι,ασβοί κ.λ.π. είναι μερικά μόνο από τα άγρια ζώα
ενώ από πουλιά συναντάς,πέρδικες,μπεκάτσες,τσίχλες,
αγριοπερίστερα,γαρδέλια αλλά και γεράκια και οι Βιτσίλες
(χρυσαετοί)τόσο στις βουνοκορφές όσο και στον κάμπο του.
Στο Οροπέδιο του Καθαρού ζουν επίσης πολλά ερπετά όπως
η Κρητική Οχιά,το λιακόνι,η σαύρα κ.λ.π. Η δε πλούσια
χλωρίδα περιλαμβάνει εκτός από πρίνους σε διάφορα μεγέθη
μικρούς θάμνους όπως Αστιβίδες, Αγκαραθιές Θρίμπες ενώ
συναντά κανείς σε μεγάλη αφθονία και ποικιλία αγριολούλουδα
όπως παπαρούνες,μαχαιρίδες,ίριδες,Ορχιδέες κ.λ.π. Δεν
λείπουν βέβαια από το οροπέδιο του Καθαρού τα αρωματικά
βότανα όπως ρίγανη, δίκταμος ενώ καλλιεργούνται από τους
ντόπιους αμπέλια Μηλιές, Αχλαδιές, Καρυδιές και κηπευτικά
όλων των ειδών.Αξίζει να αναφέρουμε τα ευρήματα απολιθωμένων
οστών νάνων ιπποπόταμων, που τονίζουν τη τεράστια σημασία
της περιοχής από επιστημονική άποψη.
O καιρός ήταν πολύ καλός ιδανικός θα 'ελεγα για πεζοπορία και με
το ήλιο να λάμπει από πάνω μας σε ένα καθαρό ουρανό ,ανηφορί-
σαμε στον δρόμο που οδηγεί στην περιοχή "Μαύρες".Δεξιά και
αριστερά τα κλαδεμένα αυτή την εποχή αμπέλια με τις στοιχισμένες
κουρμούλες,οι όμορφα ανθισμένες αχλαδιές και με την φύση να έχει
τοποθετήσει στα μικρά λιβάδια ένα παχύ πράσινο μανδύα από
γρασίδι και αγρολούλουδα,συνθέτουν ένα τοπίο ονειρικό.
Τα λίγα γκρεμισμένα πέτρινα σπίτια της περιοχής φρουροί
του τόπου τους,αλλά και του μονοπατιού,που από εκείνο το
σημείο γίνεται πιο ανηφορικό και απότομο, και μετά
από πορεία 20 λεπτών κάτω από τις τεράστιες βελανιδίες
φτάνει στο πλάτωμα "Λάκος τσ' ώχρας".Απέναντι σου το όρος
Δίκτυ στέκει περήφανο με τις πανήψηλες κορφές του να σου
προκαλούν δέος.
Το μέρος εδώ είναι γεμάτο από μαργαρίτες ανεμώνες και
αμέτρητα αγριόχορτα Τα περισσότερα περνούν από τα μάτια
μας αδιάφορα,είναι όμως αυτά που με τόση εμπειρία μαζεύουν
και αξιοποιούν οι γνώστες του είδους.
Μετά από λίγη ξεκούραση συνεχίζουμε την πορεία μας με προορισμό
την περιοχή "Λιβάδια".Το μονοπάτι συνεχίζει την ανοδική πορεία του
πάντα ανάμεσα από τις πανύψηλες βελανιδιές και τους πρίνους, ενώ
από δεξιά όσο ανεβαίνεις διακρίνεις αμηδρά το ξωκλήσι του Τιμίου
Σταυρού από όπου περνούσε το παλιό μονοπάτι που οδηγούσε στο
οροπέδιο του Λασιθίου.Περνάμε δυο άνηδρες ρεματιές και φτάνουμε
στη θέση "Τρύπα"σε ένα μικρό πλάτωμα από όπου ανάμεσα από τους
τεράστιουςβράχους που λές και κάποιο χέρι γίγαντα τοποθέτησε,
προβάλει μια μικρή ολοζώντανη πηγή νερού με το λιγοστό τρεχούμενο
νερό της αρκετό να ξεδιψάσει το κουρασμένο πεζοπόρο.Η μίκρη
στάση σε εκείνο το σημείο έβγαλε από τα σακίδια μας τις λίγες
προμήθειες μας που μαζί με το απαραίτητο ποτηράκι ρακί μας
έδωσαν δυνάμεις για να συνεχίσουμε....
Μετά από πορεία 20 λεπτών και ενώ το GPS έδειχνε 1350 μέτρα
βγήκαμε μπροστά σε μια μεγάλη ρεματιά που κατέβαινε από τις
κορυφές,και μας χώριζε από το μονοπάτι που έπρεπε να πάρουμε.
Η περιοχή σε εκείνο το σημείο ονομάζεται "Αλουτσουνιά",από
το χαρακτηριστικό θάμνο που βρίσκεται σε αφθονία στην περιοχή.
Ο καιρός όμως έδειχνε ότι δεν είχε πρόθεση συμμαχίσει μαζί μας
με την ομίχλη να πυκνώνει προς το μέρος μας.Κατηφορίσαμε μέσα
στην ρεματιά και βρήκαμε το μονοπάτι που μεταμορφώνεται ξαφνικά
σε αφιλόξενο κατάσπαρτο από αιχμηρούς βράχους που απαιτούν
ιδιαίτερη προσοχή για την ανάβαση του στην κορυφή της πλαγίας.
Το ακολουθήσαμε θαυμάζοντας τα εντυπωσιακά σχήματα και
τις μορφές των κορμών και των κλαδιών των πρίνων, που κάνουν
το Καθαρό ένα από τους ιδιαίτερους τόπους του ορεινού Λασιθίου.
Η ομίχλη στην κορυφή είχε πλέον αρκετά πυκνώσει και έκανε
επικίνδυνη την συνέχιση της πορείας προς τα "Λιβάδια",στις
πλαγιές του "Λαζάρου" μιας και το λευκό πέπλο που μας περιέβαλε
δυσκόλευε την ορατότητα του μονοπατιού στο δύσβατο εκείνο
σημείο και έτσι 30 λεπτά πρίν φτάσουμε στο στόχο μας
αποφασίσαμε για την δική μας ασφάλεια να πάρουμε τον δρόμο
της επιστροφής.
κατεβαίνουμε με πορεία για το οροπέδιο του Καθαρού,όπου
φτάσαμε μετά από από πορεία 30 λεπτών,μέσα στην πυκνή ομίχλη.
αφήνοντας πίσω μας τον ορεινό όγκο της Δίκτυς,που με οροπέδια
της (Λασίθι, Καθαρό, Λιμνάκαρο, Ομαλός, Νήσιμος) έχει χαρακτη-
ριστεί ως τόπος απείρου φυσικού κάλλους, ως μνημείο της
φύσης και προστατεύεται από το πρόγραμμα NATURA.
Εδώ πιστεύω ότι οι τοπικοί άρχοντες πρέπει να ευαισθητοποιηθούν
για να αναδείξουν τις πεζοπορικές δυνατότητες της περιοχής.
Ο πεζοπορικός τουρισμός γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής και
μάλιστα όλες τις εποχές του χρόνου για μεγάλο αριθμό περιπατητών
και φυσιολατρών.
όπου νόστιμοι μεζέδες συνοδευόμενοι από το γλυκόπιοτο κρασί μας
έκαναν να ξεχάσουμε την κούραση μετά την περίπου 4/ωρη πεζοπορία
μας στα όρη του οροπεδίου του Καθαρού.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου