Στην νότια πλευρά του ορεινού όγκου της Θρυπτής βρίσκονται μερικά από
τα ομορφότερα ορεινά χωριά της Κρήτης, όπως το καταπράσινο Ορεινό τα
Σχοινοκάψαλα οι Πεύκοι και ο Αγιος Ιωάννης που το πιό κοινό χαρακτηρι-
στικό τους είναι τα πανέμορφα πευκόφυτα φαράγγια, των Κόκκινων Πετα-
λούδων, των Πεύκων και του Μυλωνά.Τα τρία αυτά φαράγγια με τα πολλά
τρεχούμενα νερά και τις καταπράσινες ρεματιές περικλείουν όλη την ομο-
ρφιά που απλόχερα η φύση χάρισε στον άνυδρο τούτο τόπο στον νοτιότερο
κατοικιμένο μέρος της Ευρώπης.Η ορειβατική ομάδα έχει επισκευτεί τα δυό
πρώτα σε προηγούμενες εξορμήσεις έτσι αυτή την Κυριακή πραγματοποί-
ησε μια ακόμα όμορφη διαδρομή περπατώντας στο Φαράγγι του Μυλώνα
με τους εντυπωσιακούς καταράκτες από τους μεγαλύτερους που διαθέτει
η Κρήτη, που ξεκινά λίγο μετά από το χωριό το ΄Αι-Γιάννη .
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Στους πρόποδες της οροσειράς του Αφέντη, πίσω από τον Καστρόλακκο,
βρίσκεται το χωριό Άγιος Ιωάννης ή «Ασπραδιανά»,κεφαλοχώρι του νομού
Λασιθίου απλωμένο σ’ένα μικρό κομμάτι μιας κατάφυτης με ελιές πλαγιάς,
στη βάση ενός πανύψηλου βράχου Τα σπίτια του χωριού βρίσκονται χτι-
σμένα σε υψόμετρο πάνω από πεντακόσια μέτρα στο αρχικό σημείο του
οικισμού όπου προστεύονταν από τους πειρατές που λυμαίνονταν εκείνες
τις εποχές τα παράλια της Κρήτης. Το πότε ακριβώς ιδρύθηκε το χωριό
δεν είναι γνωστό.Μερικοί πιστεύουν ότι είναι δημιούργημα των τελευταίων
δύο ή τριών αιώνων,όμως στοιχεία από αρχεία που άφησαν φεύγοντας οι
Τούρκοι και από το αρχείο της Βενετίας προκύπτει ότι ο Άγιος Ιωάννης Ιε-
ράπετρας υπήρχε πολύ πριν του 1500. Κατά την Ενετική απογραφή του 1583
είχε 157 κατοίκους ενώ κατά την Αιγυπτιακή του 1834 είχε 49 οικογένειες.
Το 1881 σαν συνοικισμός του Δήμου Κάτω Χωρίου είχε 341 άτομα. Το
1928 το χωριό απέκτησε δική του Κοινότητα την οποίαν διατήρησε μέχρι
την ημέρα που εφαρμόστηκε το σχέδιο Καποδίστριας οπότε και διαλύθηκε.
Απόκρημνοι βράχοι, κάθετοι γκρεμοί ,πολυάριθμες σπηλιές,το πευκοδά-
σος, η ρεματιά του Μυλωνά, οι πανέμορφοι καταράκτες και η γραφική κοι-
λάδα του Ψυχρού δημιουργούν μια περιοχή πανέμορφη που αξίζει να πε-
ρπατήσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του κάποιος.Στην περιοχή ρέουν
χρόνια τώρα πολλά νερά που τροφοδοτούν τον κεντρικό ποταμό που κι-
νούσε παλαιότερα πολλούς νερόμυλους (από όπου πήρε και το όνομα η
ρεματιά) που ακολουθούσαν την πορεία του μέχρι χαμηλά, και καταλήγουν
στη θάλασσα στην περιοχή της Κακιάς Σκάλας με την πανέμορφη παραλία
λίγο πριν τα Φέρμα.Στην περιοχή συναντάμε πολλά πεύκα που καλύπτουν
τις γύρω πλαγιές, αλλά και πολλά πλατάνια μέσα στην κοίτη του ποταμού,
όπου δεξια και αριστερά της την στολίζουν μυρτιές και οι σφάκες χαρίζο-
ντας μοναδικές εικόνες στον επισκέπτη.
ΦΑΡΑΓΓΙ ΜΥΛΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑΚΤΕΣ
Το φαράγγι του Μυλωνά βρίσκετε στην κοινότητα Αγίου Ιωάννη (Αη-Γιάν
νη) Ιεράπετρας και καταλήγει κοντά στην παραλία Κακιά Σκάλα ανάμεσα
στους οικισμούς Κουτσουνάρι και Φέρμα. Απέχει από την Ιεράπετρα 10-15
λεπτά με το αυτοκίνητο και συμπεριλαμβάνει ένα εντυπωσιακό καταράκτη.
Υπάρχουν δυό-τρεις διαδρομές στην περιοχή που όλες καταλήγουν στον
εντυπωσιακό 40 μέτρων καταρράκτη του φαραγγιού. Η καλύτερη εποχή για
να διασχίσει κανείς το συγκεκριμένο φαράγγι είναι το χειμώνα ή νωρίς την
άνοιξη, ώστε να υπάρχουν πολλά νερά, κάτι που κάνει το τοπίο μαγευτικό.
Καλό θα είναι βέβαια όταν περπατήσει κάποιος το φαράγγι μέσα από την
κοίτη του (πιο δύσκολη διαδρομή) θα πρέπει να πάει εποχή που δεν υπά-
ρχουν πολλές βροχοπτώσεις, καθώς αν βρέχει, το μονοπάτι γίνεται επικί-
νδυνο.Στο μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομές συναντάμε και ταμπέλες που
μας καθοδηγούν για το πώς να φτάσουμε στον καταράκτη.
H ομάδα μας ξεκινά από την μεγάλη στροφή της Κακιάς Σκάλας.Προχω-
ράμε στον χωματόδρομο με κατεύθυνση βόρεια και προς την ρεματιά που
ανοίγεται μπροστά μας.Μετά από περίπου είκοση λεπτά και αφού η πορεία
μαςαναστραφεί προς το νότο, αφήνουμε το χωματόδρομο και περπατάμε
στο μονοπάτι που διασχίζει το πευκοδάσος από όπου περνά η ρεματιά του
ποταμού πλημμυρισμένη στα πλατάνια.Συνεχίζουμε από τους τους τσιμε-
ντένιους "καταπότες", οι οποίοι κατασκευάστηκαν από τους κατοίκους του
Αι-Γιάννη , την περίοδο 1960-1965, με κοινοτικά μεροκάματα, τότε που η
κοινότητα αριθμούσε 800 κατοίκους.Τα τσιμεντένια αυτά αυλάκια μετέφεραν
το νερό από τους καταρράκτες του Μυλωνά τότε στο Κουτσουνάρι και τους
Αγίους Σαράντα κυρίως για αρδευτικούς σκο-πούς. Συνεχίζουμε και μετά
από λίγο αρχίζει να γίνεται αισθητός ο θόρυβος από την βοή του νερού, που
πέφτει με δύναμη από τον καταρράκτη στην μικρή λίμνη μέσα σε ένα κατα-
πράσινο περιβάλλον όπου ο ήλιος προσπαθεί να εισχωρήσει.
Το νερό του καταρράκτη πέφτει ορμητικά από ύψος περίπου 40 μέτρων,
σχηματίζοντας στη βάση μια μικρή λιμνούλα. Το αφρισμένο από την πτώ-
ση νερό κυλάει πάνω στο βράχο γεμάτο μικροσκοπικά βελούδινα βρύα
ενώ δίπλα οι κισσοί οργιάζουν σφιχταγκαλιάζοντας τους κορμούς των
πλατανιών.Το όλο σκηνικό πλημμυρίζει τον επισκέπτη με μοναδικά συ-
ναισθήματα.Το νερό όπως πέφτει με την ιδιαίτερη βοή του, μέσα σ’ αυτό
το πανέμορφο τοπίο, σε συνεπαίρνει.Ξαφνικά νιώθεις τη φυσική ξεκούρα-
ση και το ξαλάφρωμα του μυαλού σου ,κολλημένος εκεί με μια έλξη που
δεν σε αφήνει να φύγεις παρά να ζήσεις τις όμορφες στιγμές όσο μπορείς
περισσότερο, σαν υπνωτισμένος, μέσα στο ονειρικό τοπίο που σε βάζει
σε πειρασμό να «βραχείς» και σου ξυπνά την αίσθηση της περιπέτειας..
Στο χώρο του καταρράκτη νομίζεις ότι θα ξεπηδήσουν ξωτικά και νεράιδες.
Μερικές φορές, ίσως κάπου αλλού υπάρχουν κάποιες υπερβολές σε κάποια
περιγραφή από την οπτική αναστάτωση. Εδώ όμως η μαγεία του τοπίου είναι
δύσκολο να περιγραφούν πόσο μάλλον και τα συναισθήματα που σε διακατέ-
χουν.Ο καταρράκτης του Μυλωνά υπενθυμίζει σε όποιον τον επισκέπτεται
ότι η περιοχή μας κρύβει ομορφιές ακόμα και σε μέρη που δεν είναι τόσο
διαφημισμένα, και άγνωστα στον περισσότερο κόσμο.Από εκεί μετά μπορεί
κανείς με μια μικρή ανάβαση στο πευκοδάσος να βρεθεί στον δεύτερο
καταρράκτη, λίγο ψηλότερα πάνω στα βράχια από όπου ρίχνονται τα νερά
του μεγάλου.Πάντως και εδώ η αίσθηση που έχεις όταν ολοκληρώνεις την
δύσκολη ανάβαση είναι μοναδική, για το πανέμορφο τοπίο και την θέα που
απλώνεται μπροστά στα μάτια σου
Mέχρι το σημείο του καταρράκτη η διαδρομή γίνεται πάνω σε αγροτικούς
δρόμους και σε μονοπάτια σηματοδοτημένα που σε καθοδηγούν για την
κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσεις.Από εδώ όμως και πάνω δεν
υπάρχει ξεκάθαρο μονοπάτι και για φτάσει κάποιος μέχρι το χωριό του
Άι Γιάννη πρέπει να ακολουθήσει την κοίτη του ποταμού.Η μεγάλη ποσό-
τητα νερού όμως που κυλάει αυτή την περίοδο κάνει την διαδρομή επικί-
νδυνη, και δεν πρέπει να την ακολουθεί κανείς παρότι είναι εντυπωσιακή.
Η ομάδα μας μετά τους καταρράκτες ανέβηκε από την αριστερή μεριά του
φαραγγιού πάνω απο τους καταρράκτες από το σημείο που το νερό πέφτει
από ψηλά,ανάμεσα απο τους τεράστιους βράχους στο 'πόρο του φαραγγιού"
Εδώ βρίσκεται αλλό το μικρό "φαράγγι στο Λιχτάρι" με εντυπωσιακά κά-
θετα πρανή που στην βάση δημιουργούνται μικρές λίμνες που το νερό τους
τροφοδοτεί τους καταρράκτες. Η κατεύθυνση μας από εδώ γίνεται νότιο-
δυτική πάνω σε αγροτικό δρόμο μέσα στο πευκοδάσος με εντυπωσιακή
θέα προς το φαράγγι και στην ανοικτή θάλασσα,μέχρι που συναντάμε το
πρώτο τμήμα του δρόμου μέσα ρεματιά αυτό από όπου είχαμε ξεκινήσει
το πρωί.
H ομάδα μας μέσα από blog θα ήθελε να ευχαριστήσει τον πρόεδρο του
πολιτιστικού συλλόγου Αγίου Ιωάννη Νίκο Αθάνατο και τον παλιό πρό-
εδρο του Αι Γιάννη, τον Μανόλη Λαθουράκη για τις πληροφορίες που
μας έδωσε για το φαράγγι του "Μυλωνά", για την πολύτιμη βοήθεια του
σε όλη την διάρκεια της διαδρομής μας σε μια περιοχή, που μας έδειξαν
πόσο την αγαπούν και πόσο την φροντίζουν προκειμένου να διατηρήσει
την μοναδική ομορφιά που διαθέτει.Μια περιοχή που πρέπει και αξίζει
να επισκεφθεί κάποιος για να γνωρίσει αυτές τις ομορφιές που διαθέτει
το νησί μας και το κάνουν μοναδικό.
EveryTrail - Find the best hikes in California and beyond
τα ομορφότερα ορεινά χωριά της Κρήτης, όπως το καταπράσινο Ορεινό τα
Σχοινοκάψαλα οι Πεύκοι και ο Αγιος Ιωάννης που το πιό κοινό χαρακτηρι-
στικό τους είναι τα πανέμορφα πευκόφυτα φαράγγια, των Κόκκινων Πετα-
λούδων, των Πεύκων και του Μυλωνά.Τα τρία αυτά φαράγγια με τα πολλά
τρεχούμενα νερά και τις καταπράσινες ρεματιές περικλείουν όλη την ομο-
ρφιά που απλόχερα η φύση χάρισε στον άνυδρο τούτο τόπο στον νοτιότερο
κατοικιμένο μέρος της Ευρώπης.Η ορειβατική ομάδα έχει επισκευτεί τα δυό
πρώτα σε προηγούμενες εξορμήσεις έτσι αυτή την Κυριακή πραγματοποί-
ησε μια ακόμα όμορφη διαδρομή περπατώντας στο Φαράγγι του Μυλώνα
με τους εντυπωσιακούς καταράκτες από τους μεγαλύτερους που διαθέτει
η Κρήτη, που ξεκινά λίγο μετά από το χωριό το ΄Αι-Γιάννη .
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Στους πρόποδες της οροσειράς του Αφέντη, πίσω από τον Καστρόλακκο,
βρίσκεται το χωριό Άγιος Ιωάννης ή «Ασπραδιανά»,κεφαλοχώρι του νομού
Λασιθίου απλωμένο σ’ένα μικρό κομμάτι μιας κατάφυτης με ελιές πλαγιάς,
στη βάση ενός πανύψηλου βράχου Τα σπίτια του χωριού βρίσκονται χτι-
σμένα σε υψόμετρο πάνω από πεντακόσια μέτρα στο αρχικό σημείο του
οικισμού όπου προστεύονταν από τους πειρατές που λυμαίνονταν εκείνες
τις εποχές τα παράλια της Κρήτης. Το πότε ακριβώς ιδρύθηκε το χωριό
δεν είναι γνωστό.Μερικοί πιστεύουν ότι είναι δημιούργημα των τελευταίων
δύο ή τριών αιώνων,όμως στοιχεία από αρχεία που άφησαν φεύγοντας οι
Τούρκοι και από το αρχείο της Βενετίας προκύπτει ότι ο Άγιος Ιωάννης Ιε-
ράπετρας υπήρχε πολύ πριν του 1500. Κατά την Ενετική απογραφή του 1583
είχε 157 κατοίκους ενώ κατά την Αιγυπτιακή του 1834 είχε 49 οικογένειες.
Το 1881 σαν συνοικισμός του Δήμου Κάτω Χωρίου είχε 341 άτομα. Το
1928 το χωριό απέκτησε δική του Κοινότητα την οποίαν διατήρησε μέχρι
την ημέρα που εφαρμόστηκε το σχέδιο Καποδίστριας οπότε και διαλύθηκε.
Απόκρημνοι βράχοι, κάθετοι γκρεμοί ,πολυάριθμες σπηλιές,το πευκοδά-
σος, η ρεματιά του Μυλωνά, οι πανέμορφοι καταράκτες και η γραφική κοι-
λάδα του Ψυχρού δημιουργούν μια περιοχή πανέμορφη που αξίζει να πε-
ρπατήσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του κάποιος.Στην περιοχή ρέουν
χρόνια τώρα πολλά νερά που τροφοδοτούν τον κεντρικό ποταμό που κι-
νούσε παλαιότερα πολλούς νερόμυλους (από όπου πήρε και το όνομα η
ρεματιά) που ακολουθούσαν την πορεία του μέχρι χαμηλά, και καταλήγουν
στη θάλασσα στην περιοχή της Κακιάς Σκάλας με την πανέμορφη παραλία
λίγο πριν τα Φέρμα.Στην περιοχή συναντάμε πολλά πεύκα που καλύπτουν
τις γύρω πλαγιές, αλλά και πολλά πλατάνια μέσα στην κοίτη του ποταμού,
όπου δεξια και αριστερά της την στολίζουν μυρτιές και οι σφάκες χαρίζο-
ντας μοναδικές εικόνες στον επισκέπτη.
ΦΑΡΑΓΓΙ ΜΥΛΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑΚΤΕΣ
Το φαράγγι του Μυλωνά βρίσκετε στην κοινότητα Αγίου Ιωάννη (Αη-Γιάν
νη) Ιεράπετρας και καταλήγει κοντά στην παραλία Κακιά Σκάλα ανάμεσα
στους οικισμούς Κουτσουνάρι και Φέρμα. Απέχει από την Ιεράπετρα 10-15
λεπτά με το αυτοκίνητο και συμπεριλαμβάνει ένα εντυπωσιακό καταράκτη.
Υπάρχουν δυό-τρεις διαδρομές στην περιοχή που όλες καταλήγουν στον
εντυπωσιακό 40 μέτρων καταρράκτη του φαραγγιού. Η καλύτερη εποχή για
να διασχίσει κανείς το συγκεκριμένο φαράγγι είναι το χειμώνα ή νωρίς την
άνοιξη, ώστε να υπάρχουν πολλά νερά, κάτι που κάνει το τοπίο μαγευτικό.
Καλό θα είναι βέβαια όταν περπατήσει κάποιος το φαράγγι μέσα από την
κοίτη του (πιο δύσκολη διαδρομή) θα πρέπει να πάει εποχή που δεν υπά-
ρχουν πολλές βροχοπτώσεις, καθώς αν βρέχει, το μονοπάτι γίνεται επικί-
νδυνο.Στο μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομές συναντάμε και ταμπέλες που
μας καθοδηγούν για το πώς να φτάσουμε στον καταράκτη.
H ομάδα μας ξεκινά από την μεγάλη στροφή της Κακιάς Σκάλας.Προχω-
ράμε στον χωματόδρομο με κατεύθυνση βόρεια και προς την ρεματιά που
ανοίγεται μπροστά μας.Μετά από περίπου είκοση λεπτά και αφού η πορεία
μαςαναστραφεί προς το νότο, αφήνουμε το χωματόδρομο και περπατάμε
στο μονοπάτι που διασχίζει το πευκοδάσος από όπου περνά η ρεματιά του
ποταμού πλημμυρισμένη στα πλατάνια.Συνεχίζουμε από τους τους τσιμε-
ντένιους "καταπότες", οι οποίοι κατασκευάστηκαν από τους κατοίκους του
Αι-Γιάννη , την περίοδο 1960-1965, με κοινοτικά μεροκάματα, τότε που η
κοινότητα αριθμούσε 800 κατοίκους.Τα τσιμεντένια αυτά αυλάκια μετέφεραν
το νερό από τους καταρράκτες του Μυλωνά τότε στο Κουτσουνάρι και τους
Αγίους Σαράντα κυρίως για αρδευτικούς σκο-πούς. Συνεχίζουμε και μετά
από λίγο αρχίζει να γίνεται αισθητός ο θόρυβος από την βοή του νερού, που
πέφτει με δύναμη από τον καταρράκτη στην μικρή λίμνη μέσα σε ένα κατα-
πράσινο περιβάλλον όπου ο ήλιος προσπαθεί να εισχωρήσει.
Το νερό του καταρράκτη πέφτει ορμητικά από ύψος περίπου 40 μέτρων,
σχηματίζοντας στη βάση μια μικρή λιμνούλα. Το αφρισμένο από την πτώ-
ση νερό κυλάει πάνω στο βράχο γεμάτο μικροσκοπικά βελούδινα βρύα
ενώ δίπλα οι κισσοί οργιάζουν σφιχταγκαλιάζοντας τους κορμούς των
πλατανιών.Το όλο σκηνικό πλημμυρίζει τον επισκέπτη με μοναδικά συ-
ναισθήματα.Το νερό όπως πέφτει με την ιδιαίτερη βοή του, μέσα σ’ αυτό
το πανέμορφο τοπίο, σε συνεπαίρνει.Ξαφνικά νιώθεις τη φυσική ξεκούρα-
ση και το ξαλάφρωμα του μυαλού σου ,κολλημένος εκεί με μια έλξη που
δεν σε αφήνει να φύγεις παρά να ζήσεις τις όμορφες στιγμές όσο μπορείς
περισσότερο, σαν υπνωτισμένος, μέσα στο ονειρικό τοπίο που σε βάζει
σε πειρασμό να «βραχείς» και σου ξυπνά την αίσθηση της περιπέτειας..
Στο χώρο του καταρράκτη νομίζεις ότι θα ξεπηδήσουν ξωτικά και νεράιδες.
Μερικές φορές, ίσως κάπου αλλού υπάρχουν κάποιες υπερβολές σε κάποια
περιγραφή από την οπτική αναστάτωση. Εδώ όμως η μαγεία του τοπίου είναι
δύσκολο να περιγραφούν πόσο μάλλον και τα συναισθήματα που σε διακατέ-
χουν.Ο καταρράκτης του Μυλωνά υπενθυμίζει σε όποιον τον επισκέπτεται
ότι η περιοχή μας κρύβει ομορφιές ακόμα και σε μέρη που δεν είναι τόσο
διαφημισμένα, και άγνωστα στον περισσότερο κόσμο.Από εκεί μετά μπορεί
κανείς με μια μικρή ανάβαση στο πευκοδάσος να βρεθεί στον δεύτερο
καταρράκτη, λίγο ψηλότερα πάνω στα βράχια από όπου ρίχνονται τα νερά
του μεγάλου.Πάντως και εδώ η αίσθηση που έχεις όταν ολοκληρώνεις την
δύσκολη ανάβαση είναι μοναδική, για το πανέμορφο τοπίο και την θέα που
απλώνεται μπροστά στα μάτια σου
Mέχρι το σημείο του καταρράκτη η διαδρομή γίνεται πάνω σε αγροτικούς
δρόμους και σε μονοπάτια σηματοδοτημένα που σε καθοδηγούν για την
κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσεις.Από εδώ όμως και πάνω δεν
υπάρχει ξεκάθαρο μονοπάτι και για φτάσει κάποιος μέχρι το χωριό του
Άι Γιάννη πρέπει να ακολουθήσει την κοίτη του ποταμού.Η μεγάλη ποσό-
τητα νερού όμως που κυλάει αυτή την περίοδο κάνει την διαδρομή επικί-
νδυνη, και δεν πρέπει να την ακολουθεί κανείς παρότι είναι εντυπωσιακή.
Η ομάδα μας μετά τους καταρράκτες ανέβηκε από την αριστερή μεριά του
φαραγγιού πάνω απο τους καταρράκτες από το σημείο που το νερό πέφτει
από ψηλά,ανάμεσα απο τους τεράστιους βράχους στο 'πόρο του φαραγγιού"
Εδώ βρίσκεται αλλό το μικρό "φαράγγι στο Λιχτάρι" με εντυπωσιακά κά-
θετα πρανή που στην βάση δημιουργούνται μικρές λίμνες που το νερό τους
τροφοδοτεί τους καταρράκτες. Η κατεύθυνση μας από εδώ γίνεται νότιο-
δυτική πάνω σε αγροτικό δρόμο μέσα στο πευκοδάσος με εντυπωσιακή
θέα προς το φαράγγι και στην ανοικτή θάλασσα,μέχρι που συναντάμε το
πρώτο τμήμα του δρόμου μέσα ρεματιά αυτό από όπου είχαμε ξεκινήσει
το πρωί.
H ομάδα μας μέσα από blog θα ήθελε να ευχαριστήσει τον πρόεδρο του
πολιτιστικού συλλόγου Αγίου Ιωάννη Νίκο Αθάνατο και τον παλιό πρό-
εδρο του Αι Γιάννη, τον Μανόλη Λαθουράκη για τις πληροφορίες που
μας έδωσε για το φαράγγι του "Μυλωνά", για την πολύτιμη βοήθεια του
σε όλη την διάρκεια της διαδρομής μας σε μια περιοχή, που μας έδειξαν
πόσο την αγαπούν και πόσο την φροντίζουν προκειμένου να διατηρήσει
την μοναδική ομορφιά που διαθέτει.Μια περιοχή που πρέπει και αξίζει
να επισκεφθεί κάποιος για να γνωρίσει αυτές τις ομορφιές που διαθέτει
το νησί μας και το κάνουν μοναδικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου