ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΡΩΜΑΝΟY ΣΤΑ ΟΡΗ ΤΟΥ ΚΡΟΥΣΤΑ

Η έντονη βροχή που ξεκίνησε την ώρα που ξεκινούσαμε από το
σημείο του ραντεβού για μια ακόμα πεζοπορία δεν σας κρύβω
ότι στεναχώρησε τουςπερισσότερους αφού η φράση " και τώρα
τι κάνουμε" ακούστηκε από όλους....

όμως κόντρα στον καιρό, και μετά από μια μικρή στάση σε καφενείο του Κρούστα,όπου η βροχή
και το ελαφρό κρύο επέβαλε ζεστό ρόφημα με έντονη γεύση φασκόμηλου,μαλάκωσε όχι μόνο
τους λαιμούς μας αλλά και τον καιρό....και ενώ ο ήλιος είχε ξεκινήσει πλέον το παιχνίδι του με
τα σύννεφα, και με αναπτερομένο ηθικό πλέον ξεκινήσαμε για την περιοχή "τάφος" στα ορεινά
του Κρούστα,όπου και αφήσαμε τα αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε την πεζοπορία.....

για περίπου 2 ώρες διασχίσαμε το δάσος με τα μεγαλόπρεπα πεύκα και τους θεόρατους κέδρους

ενώ ο ουρανός προσπαθούσε για μία ακόμα φορά να μας τρομάξει ρίχνοντας πότε-πότε σταγόνες
βροχής χωρίς όμως να αποφασίζει τελικά να μας μουσκέψει....

 Η ανάβαση έφερε την ομάδα σε ένα μικρό οροπέδιο με στάνες βοσκών και μικρά αμπέλια όπου και

συνάντησε  ένα μικρό ρυάκι, που λόγω των βροχών που είχαν προηγηθεί είχε αρκετό

        νερό, και δημιουργούσε εκείνη την υπέροχη χαλαρωτική μελωδία κατρακυλώντας από λίγο
       ψηλότερα ερχόμενο από τις κορυφές και συνεχίζοντας το ταξίδι του προς τα χαμηλότερα....

 Σε κείνο το ειδυλιακό σημείο μέσα στην ρεματία ο Ορειβατικός σύλλογος είχε αποφασίσει να  κόψει  την πρωτοχρονιάτικη πίτα και νομίζω ότι δεν μπορούσε να διαλέξει ομορφότερο σημείο.

     Από την μια το ρυάκι που συναγωνιζόταν μελωδικά το βέλασμα των προβάτων στην κοντινή στάνη
     και από την άλλη ο γρίζος ουρανός που είχε αρχίσει και έριχνε αραιά και που μικρές

  σταγόνες βροχής δημιούργησαν μια καταπληκτική ατμόσφαιρα και ομολογουμένως το καθιερωμένο

 φλουρί δεν θα μπορούσε παρά να πέσει και στους 21 τυχερούς πεζοπόρους

Η συνέχεια είχε ανάβαση λίγο απότομη για μερικά λεπτά και μετά απο πορεία 20 λεπτών φτάσαμε

στην περιοχή "Ρωμανός" του Κρούστα όπου εκτός από μερικές παλιές στάνες βοσκών και αμπέλια
με όμορφα στοιχισμένες κουρμούλες (η κουρμούλα =το δενδρύλλιο του αμπελιού ...) μπορείς να βρείς και ένα-δυό πιο καινούργια πετρόκτιστα κτίσματα (ντόπια σαλέ θα έλεγα),και καταλήξαμε στην
εκκλησία του Αφέντη Χριστού με το GPS να δείχνει 1207 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας.

Από το σημείο εκείνο ο δρόμος συνεχίζει για τις Μάλλες, όμως ο δικός μας δρόμος έδειχνε
προς την αντίθετη κατεύθυνση, για την κατάβαση μας μέσω του χωματόδρομου,μέχρι το σημείο
από όπου είχαμε ξεκινήσει, και αφού πλέον ο καιρός είχε φτιάξει για τα καλά με το ήλιο και
το γαλάζιο του ουρανού να συμπληρώνουν το καμβά του υπέροχου πίνακα της φύσης στα βουνά του Κρούστα, φτάσαμε στα αυτοκίνητα μας ,και με μια τελευταία στάση στο καφενείο του χωριού με
ρακί και μεζεδάκια,τελείωσε άλλη μια πεζοπορία του συλλόγου......

H ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ