ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΘΡYΠΤΗΣ (ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ-ΘΡYΠΤΗ)

Πεζοπορεία στο δάσος της Θρυπτής πραγματοποίησε ομάδα του ορειβατικού συλλόγου την Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Τα όρη της Θρυπτής, «τ’ Αόρη», όπως λέγονται από τους κατοίκους της περιοχής, αποτελούν τη φυσική συνέχεια της Δίκτης. Στην περιοχή της Θρυπτής λόγω των πολύ καλών κλιματολογικών συνθηκών η βλάστηση είναι πλούσια με πολλά είδη δέντρων, καθώς και με μεγάλη ποικιλία αρωματικών φυτών. Η διαδρομή αποτελει μέρος του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, είναι ένα από τα πολλά πανευρωπαϊκά μονοπάτια που έχουν θεσμοθετηθεί από την Ευπωπαϊκή Ένωση πριν από αρκετά χρόνια και διασχίζουν όλες τις χώρες της. Το Ε4 μετά από χιλιάδες
χιλιόμετρα μονοπατιών και μέσα από πολλές χώρες της Ευρώπης
τελειώνει εδώ στο νομό Λασιθίου την μακριά μα υπέροχη πορεία του

Η πεζοπορία ξεκίνησε από το εκκλησάκι της Αγίας Άννας . Το μονοπάτι
που οδηγεί στον οικισμό της Θρυπτής περνά μέσα από ένα μοναδικό
πευκοδάσος με τα γκι να ξεχωρίζουν πάνω στα πανύψηλα δένδρα. Λίγο
πριν τον οικισμό , η ομάδα αλλάξε πορεία και πήρε το μονοπάτι που
οδηγεί προς τον Άγιο Ιωάννη της Ιεράπετρας. Σε κάποιο σημείο της
διαδρομής μετά απο παρακάμψη, βρήκε το άλλο μονοπάτι που έρχεται
από τον Αφέντη Σταυρωμένο (1.476 μέτρα).

Στην περιοχή τους λόγω των αρίστων κλιματολογικών συνθηκών η
βλάστηση είναι πλούσια με πολλά είδη δέντρων, καθώς και με μεγάλη
ποικιλία αρωματικών φυτών. Επίσης, υπάρχει μεγάλη ποικιλία
πτηνών και θηλαστικών.

Η Θρυπτή,είναι ένα μικρό οροπέδιο, αμφιθεατρικό, στα βορειοδυτικά
της οροσειράς που βρίσκεται πίσω από το Κάτω Χωριό . Εκεί
υπάρχουνν «μαγατζέδες», (μικρά σπιτάκια με το πατητήρι τους),
όπου οι ιδιοκτήτες «ξώμεναν» (έξω έμεναν), διανυχτέρευαν δηλαδή,
κατά το μάζεμα των σταφυλιών και την προετοιμασία του μούστου,
μια και η απόσταση ήταν περίπου τρεις ώρες με το γάιδαρο, και το
πηγαινέλα ήταν εντελώς ασύμφορο. Το πευκοδάσος (ένα μεγάλο
τμήμα του κάηκε στην πυρκαγιά -διάβαζε εμπρησμό- του 1987) που
περιέκλειε το οροπέδιο αυτό έκανε το κλίμα υπέροχο για παραθε-
ρισμό,και πολλοί κάτοικοι των γύρω περιοχών(παρόλο που ανήκει
στο Κάτω Χωριό) περνούσαν βδομάδες ολόκληρες τα καλοκαίρια εκεί.

Το 1978 φτιάχτηκε πρώτη φορά δρόμος, χωματόδρομος φυσικά, για να
περνούν αυτοκίνητα, και πριν μερικά χρόνια ασφαλτοστρώθηκε και
έτσι περισσότερος κόσμος πηγαίνει τώρα στα όρη, όμως όλοι τους
σχεδόν επιστρέφουν το ίδιο βράδυ, ή το πολύ να μείνουν το Σαββατο-
κύριακο .Η διευκόλυνση με την κατασκευή του δρόμου, οδήγησε
βέβαια σε ένα οικοδομικό οργασμό. Οι απλοί μαγατζέδες τώρα δίνουν
τη θέση τους σε μικρές βιλίτσες, με όλες σχεδόν τις ανέσεις ενός
αστικού σπιτιού

Τα σταφύλια της Θρυπτής ,είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία
μαύρα (Κοτσιφάλι)και χρησιμοποιούνται για κρασί. Πατιούνται στο
πατητήρι και ο μούστος φυλάγεται, κυρίως σε πιθάρια. Τα στράφυλλα,
τα πατημένα σταφύλια δηλαδή, που έχει βγει ο μούστος, φυλάσσονται
και αυτά, και αργότερα πηγαίνουν για καζάνισμα (απόσταξη) και
βγάζουν ρακή. Εδώ η παραγωγή είναι σχεδόν αποκλειστικά για αυτο-
κατανάλωση. Ελάχιστο κρασί ή ρακή πουλιέται. Εκτός από αμπέλια,
σχεδόν κάθε πεζούλα έχει μηλιές, ,απιδιές (αχλαδίες),κυδωνιές

Η πεζοπορια σταμάτησε προσωρινά στην ταβέρνα της
Θρυπτής, «Το Πρόβαρμα»με ντόπιους και όχι μόνο μεζέδες

και στην συνέχεια κατηφορίζοντας από το μονοπάτι

που περνάει παράλληλα με το ποτάμι που διασχίζει

την χαράδρα και καταλήγει στο φαράγγι του ΧΑ

επιστρέψαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Αννας από

όπου ξεκινήσαμε εκείνο το πρωί.

                                                  Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ