Ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα μνημεία που δίνουν το στίγμα της Ελλάδας
και την περίοπτη θέση που κατείχε ανέκαθεν η χώρα μας στην παγκόσμια ναυτική
ιστορία είναι το Eλληνικό Φαρικό δίκτυο που αριθμεί σήμερα 120 παραδοσιακούς
φάρους μέσης ηλικίας περίπου 2 αιώνων. Από αυτούς μόνον οι 20 βρίσκονται σε
καλή (άλλοι 30 βρίσκονται σε μέτρια) κατάσταση, ενώ οι υπόλοιποι παρουσιάζουν
τα σημάδια φθοράς του χρόνου, σε όσους για κάποιο λόγο σήμερα τους επισκέ-
πτονται. Η ορειβατική ομάδα Αγίου Νικολάου την Κυριακή στις 5 του Φλεβάρη πε-
ρπάτησε στην περιοχή του Βρουχά με προορισμό το ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη
στά βόρεια δυτικά του Μεραμπελιώτικου κόλπου, όπου βρίσκεται ακόμα σε λειτου-
ργία (με την βοήθεια του ήλιου σήμερα ), ένας από αυτούς τους παλιούς φάρους.
Η πεζοπορική μας διαδρομή ξεκινά από την περιοχή "Μπάμπουρα" του Βρουχά
εκεί που βρίσκεται το αιολικό πάρκο με τις θεόρατες ανεμογεννήτριες. Εκεί από
το μικρό ξωκλήσι πήραμε το δρόμο που κατηφορίζει προς το ακρωτήριο.Αρχικά
περνάμε από τα ερείπια του παλιού γερμανικού στρατιωτικού παρατηρητήριου με
εμφανή τα μικρά τούνελ που συνέδεαν το κεντρικό κτίριο με τις σκοπιές.Ο χωμα-
τόδρομος κατηφορίζει χαρίζοντας μας εντυπωσιακή θέα στο απέραντο γαλάζιο
Κρητικού πελάγους,και με οπτικό πεδίο που ανοίγεται από τα ανατολικά και την
μεριά της Σητείας μέχρι και τα δυτικά στην θαλάσσα μπροστά από το Ηρακλείο.
Περνάμε από το σημείο της παλίας σκοπίας με τους βράχους εδώ ψηλά να είναι
γεμάτοι από απολυθωμένα όστρακα, θέμα μοναδικό και εντυπωσιακό.Η απότομη
κατηφορική διαδρομή συνεχίζεται για περίπου τριάντα λεπτά μέχρι που βρισκό=
μαστε στο επίπεδο της θάλασσας στο υπήνεμο κόλπο της "Χωματίστρας".
Ακολουθούμε το στενό απόκρυμνο μονοπάτι που κινείται περίπου δέκα μέτρα
πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, και μετά από είκοση λέπτά βρισκόμαστε
στον φάρο.
Η ΠΑΛΙΑ ΒΙΓΛΑ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ
Αρχικά τα παλιά χρόνια εδώ στο βορειότερο άκρο του Μεραμπέλλου, στο ακρω-
τήρι του Αφορεσμένου ή του Αγίου Ιωάννη, υπήρχε πύργος και σκοπιά.Η βίγλα
και το ακρωτήριο αποτυπώνονται σε βενετικούς χάρτες. Από τη θέση αυτή είναι
ορατές οι σκοπιές Mesagorchia, Άσπρο Άρμι, Βαγί, Βρωμολίμνη, Γιαλού το
Κεφάλι, Συκιά και τα μοναστήρια του Αγίου Παντελεήμονα του Κάλυβος και του
Προφήτη Ηλία στο Σκινιά. Συμμετείχε στο παγκρήτιο δίκτυο των ενενήντα πέντε
παράκτιων σκοπιών και ανήκε στο δίκτυο φρούρησης του έτους 1590 και
του έτους 1633. Το 1663 προβλεπόταν για αυτήν κανόνι για την αποστολή ση-
μάτων και εικοσιτετράωρη φύλαξη από έξι κατοίκους της Φουρνής στο χώρο του
πύργου και επιπλέον τριών ανδρών τη νύχτα χαμηλότερα από τον πύργο. Για το
παγκρήτιο δίκτυο, με βάση τις αναλύσεις ορατότητας στα GIS έχει διαπιστωθεί
ότι οι θέσεις φρούρησης έχουν όντως τις απαραίτητες οπτικές επαφές για τη
μεταφορά των σημάτων από το καστέλι του Μεραμπέλλου -που λάμβανε από
βίγλα της Παχιάς Άμμου- στη χερσόνησο της Κολοκύθας και στο Ακρωτήρι
του Αγίου Ιωάννη, που έστελνε στη νήσο Ντία.
Πηγή : http://new.ims.forth.gr
ΦΑΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΣ)
Ο σημερινός φάρος όπως σώζεται κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική
Εταιρεία Φάρων. Το ύψος του πύργου του είναι 9 μέτρα και το εστιακό του ύψος
είναι 49 μέτρα. Βρίσκεται στην άκρη του ακρωτηρίου ΄Αγιος Ιωάννης και εντά-
χθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο το 1912-13 μετά την λήξη των Βαλκανικών
Πολέμων.Στο σημείο εδώ η παράδοση θέλει να βρίσκεται θαμένος ο Καιάφας,
ο οποίος όταν μετά την σταύρωση του Χριστού και ενώ πήγαινε για την Ρώμη
για να συναντήσει το Καίσαρα πέθανε πάνω στο πλοίο που τον μετέφερε και οι
άνδρες του τον έβγαλαν στην ακτή και τον έθαψαν.Η θάλασσα στο σημείο αυτό
είναι πάντα ταραγμένη από τότε και το ακρωτήρι ονομάστηκε "Αφορεσμένος"
αφού εκεί βρίσκεται θαμένος αυτος που σταύρωσε τον Ιησού.
ΟΙ ΦΑΡΟΙ
Η ονομασία των φάρων συνδέεται άμεσα με τον πύργο που έκτισε στο Αιγυπτιακό
νησί Φάρος, στα ανατολικά της εισόδου του λιμανιού της Αλεξάνδρειας, ο μεγάλος
Αρχιτέκτονας των Ελληνιστικών χρόνων Σώστρατος. Ο πύργος κτίστηκε στις αρχές
του 3ου π.Χ. αιώνα και κατέρρευσε από σεισμό τον 8ο μ. Χ. αιώνα. Από το όνομα
αυτού του νησιού της Αιγύπτου πήραν την ονομασία τους όλοι οι πυρσοφόροι πύργοι,
οι οποίοι χρησίμευαν για την επισήμανση της πορείας των πλοίων εκτοπίζοντας
κάθε άλλη γνωστή μέχρι τότε ονομασία. Μέχρι τον 18ο αιώνα στη λειτουργία των
φάρων χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή της φλόγας, ως καύσιμη ύλη, τα ξύλα,
τα κάρβουνα, ή ακόμη και διάφορες ρητίνες. Οι απαιτήσεις όμως της ασφαλούς
ναυσιπλοΐας για ανεγέρσεις φάρων σε δυσπρόσιτες περιοχές όπως οι ύφαλοι,
οι σκόπελοι, οι βραχονησίδες κ.ά. και η ανάγκη επάνδρωσης των φάρων αυτών,
οδήγησε την έρευνα στην κατασκευή φωτιστικών μηχανημάτων που δεν απαιτού-
σαν την καθημερινή ανθρώπινη παρουσία.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΦΑΡΩΝ
Κάθε Φάρος φέρει ιδιαίτερο όνομα (συνήθως της περιοχής εγκατάστασης), και
γεωγραφικό στίγμα. Επίσης ιδιαίτερα στοιχεία εκάστου είναι το ύψος του (της
φωτιστικής εστίας του από της μέσης πλήμμης της στάθμης της Θάλασσας) και
η περιοδικότητα διαδοχής φωτοβολίας και σκότους. Το τελευταίο αυτό γνώρισμα
καλείται χαρακτηριστικό φάρου (characteristic). Η περίπτωση ύπαρξης δύο φάρων
με ίδιο χαρακτηριστικό στην ίδια γεωγραφική περιοχή πρέπει να θεωρείται απο-
κλεισμένη. Ο απαιτούμενος χρόνος για μια πλήρη επανάληψη του χαρακτηριστικού
του Φάρου ονομάζεται περίοδος φάρου. Η περιοδικότητα φάρου μετριέται σε λεπτά
ή δευτερόλεπτα της ώρας.Όλα τα παραπάνω στοιχεία που προσδιορίζουν έκαστο
Φάρο καθώς και των εγκαταστάσεων αυτών περιλαμβάνονται στους Φαροδείκτες.
Στους ναυτικούς χάρτες οι Φάροι συμβολίζονται με κόκκινο μικρό κύκλο ή με αστε-
ρίσκο συνοδευόμενο με κόκκινο λοβό στη γεωγραφική του θέση.Σημαντικότεροι
Φάροι στην αρχαιότητα ήταν ο Φάρος της Αλεξάνδρειας και ο Κολοσσός της Ρόδου,
ενώ σήμερα αναμφίβολα θεωρείται το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη στις
ΗΠΑ, έστω κι αν ουσιαστικά δεν φωτοδοτεί. Στην Ελλάδα σε κάποιες πόλεις οι
υφιστάμενοι φάροι αποτελούν τα σύμβολά τους όπως ο Φάρος της Αλεξανδρού-
πολης για την Αλεξανδρούπολη, ο Φάρος της Κρανάης για το Γύθειο, ο Φάρος της
Πάτρας για την Πάτρα κ.λπ.
Φεύγοντας από το φάρο περπατάμε δυτικά ακολουθώντας την ακτογραμμή στο
άγριο απόκρυμνο τοπίο της περιοχής, με τα γυμνά βράχια που "δέρνονται" από
τον αέρα και την αλμύρα, χαρακτηριστικά των βόρειων ακτών της Κρήτης, που
οδηγεί στον ΄Αγιο Αντώνιο και τα Βλυχάδια.Περίπου μετά από είκοση λεπτά
περπάτημα συναντάμε το μονοπάτι που από τα παράλια ανεβαίνει ,από την πε-
ριοχή "Αυλάκι" όπως λέγεται η ρεματία, στον Βρουχά.Το χωριό έχει μείνει ανέ-
παφο από την τουριστική εξέλιξη της περιοχής και η ζωή παραμένει όπως ήταν
εδώ και 50 χρόνια. Είναι γνωστό για τους παλιούς πετρόχτιστους ανεμόμυλους
που βρίσκονται σε απόσταση μερικών λεπτών με τα πόδια και που παλαιότερα
οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν για το άλεσμα των δημητριακών. Αυτοί που διατη-
ρούνται μέχρι σήμερα αποτελούν την περίτρανη απόδειξη της τέχνης του παρε-
λθόντος, δίπλα ακριβώς στους σύγχρονους "εκμεταλευτές" της αιολικής ενέ-
ργειας, τις λευκές τεράστιες σιδερένιες ανεμογεννήτριες.
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΓΚΑΛΟ
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ
και την περίοπτη θέση που κατείχε ανέκαθεν η χώρα μας στην παγκόσμια ναυτική
ιστορία είναι το Eλληνικό Φαρικό δίκτυο που αριθμεί σήμερα 120 παραδοσιακούς
φάρους μέσης ηλικίας περίπου 2 αιώνων. Από αυτούς μόνον οι 20 βρίσκονται σε
καλή (άλλοι 30 βρίσκονται σε μέτρια) κατάσταση, ενώ οι υπόλοιποι παρουσιάζουν
τα σημάδια φθοράς του χρόνου, σε όσους για κάποιο λόγο σήμερα τους επισκέ-
πτονται. Η ορειβατική ομάδα Αγίου Νικολάου την Κυριακή στις 5 του Φλεβάρη πε-
ρπάτησε στην περιοχή του Βρουχά με προορισμό το ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη
στά βόρεια δυτικά του Μεραμπελιώτικου κόλπου, όπου βρίσκεται ακόμα σε λειτου-
ργία (με την βοήθεια του ήλιου σήμερα ), ένας από αυτούς τους παλιούς φάρους.
Η πεζοπορική μας διαδρομή ξεκινά από την περιοχή "Μπάμπουρα" του Βρουχά
εκεί που βρίσκεται το αιολικό πάρκο με τις θεόρατες ανεμογεννήτριες. Εκεί από
το μικρό ξωκλήσι πήραμε το δρόμο που κατηφορίζει προς το ακρωτήριο.Αρχικά
περνάμε από τα ερείπια του παλιού γερμανικού στρατιωτικού παρατηρητήριου με
εμφανή τα μικρά τούνελ που συνέδεαν το κεντρικό κτίριο με τις σκοπιές.Ο χωμα-
τόδρομος κατηφορίζει χαρίζοντας μας εντυπωσιακή θέα στο απέραντο γαλάζιο
Κρητικού πελάγους,και με οπτικό πεδίο που ανοίγεται από τα ανατολικά και την
μεριά της Σητείας μέχρι και τα δυτικά στην θαλάσσα μπροστά από το Ηρακλείο.
Περνάμε από το σημείο της παλίας σκοπίας με τους βράχους εδώ ψηλά να είναι
γεμάτοι από απολυθωμένα όστρακα, θέμα μοναδικό και εντυπωσιακό.Η απότομη
κατηφορική διαδρομή συνεχίζεται για περίπου τριάντα λεπτά μέχρι που βρισκό=
μαστε στο επίπεδο της θάλασσας στο υπήνεμο κόλπο της "Χωματίστρας".
Ακολουθούμε το στενό απόκρυμνο μονοπάτι που κινείται περίπου δέκα μέτρα
πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, και μετά από είκοση λέπτά βρισκόμαστε
στον φάρο.
Η ΠΑΛΙΑ ΒΙΓΛΑ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ
Αρχικά τα παλιά χρόνια εδώ στο βορειότερο άκρο του Μεραμπέλλου, στο ακρω-
τήρι του Αφορεσμένου ή του Αγίου Ιωάννη, υπήρχε πύργος και σκοπιά.Η βίγλα
και το ακρωτήριο αποτυπώνονται σε βενετικούς χάρτες. Από τη θέση αυτή είναι
ορατές οι σκοπιές Mesagorchia, Άσπρο Άρμι, Βαγί, Βρωμολίμνη, Γιαλού το
Κεφάλι, Συκιά και τα μοναστήρια του Αγίου Παντελεήμονα του Κάλυβος και του
Προφήτη Ηλία στο Σκινιά. Συμμετείχε στο παγκρήτιο δίκτυο των ενενήντα πέντε
παράκτιων σκοπιών και ανήκε στο δίκτυο φρούρησης του έτους 1590 και
του έτους 1633. Το 1663 προβλεπόταν για αυτήν κανόνι για την αποστολή ση-
μάτων και εικοσιτετράωρη φύλαξη από έξι κατοίκους της Φουρνής στο χώρο του
πύργου και επιπλέον τριών ανδρών τη νύχτα χαμηλότερα από τον πύργο. Για το
παγκρήτιο δίκτυο, με βάση τις αναλύσεις ορατότητας στα GIS έχει διαπιστωθεί
ότι οι θέσεις φρούρησης έχουν όντως τις απαραίτητες οπτικές επαφές για τη
μεταφορά των σημάτων από το καστέλι του Μεραμπέλλου -που λάμβανε από
βίγλα της Παχιάς Άμμου- στη χερσόνησο της Κολοκύθας και στο Ακρωτήρι
του Αγίου Ιωάννη, που έστελνε στη νήσο Ντία.
Πηγή : http://new.ims.forth.gr
 |
| H ΠΑΛΙΑ ΒΙΓΛΑ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ |
ΦΑΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΣ)
Ο σημερινός φάρος όπως σώζεται κατασκευάστηκε το 1864 από την Γαλλική
Εταιρεία Φάρων. Το ύψος του πύργου του είναι 9 μέτρα και το εστιακό του ύψος
είναι 49 μέτρα. Βρίσκεται στην άκρη του ακρωτηρίου ΄Αγιος Ιωάννης και εντά-
χθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο το 1912-13 μετά την λήξη των Βαλκανικών
Πολέμων.Στο σημείο εδώ η παράδοση θέλει να βρίσκεται θαμένος ο Καιάφας,
ο οποίος όταν μετά την σταύρωση του Χριστού και ενώ πήγαινε για την Ρώμη
για να συναντήσει το Καίσαρα πέθανε πάνω στο πλοίο που τον μετέφερε και οι
άνδρες του τον έβγαλαν στην ακτή και τον έθαψαν.Η θάλασσα στο σημείο αυτό
είναι πάντα ταραγμένη από τότε και το ακρωτήρι ονομάστηκε "Αφορεσμένος"
αφού εκεί βρίσκεται θαμένος αυτος που σταύρωσε τον Ιησού.
ΟΙ ΦΑΡΟΙ
Η ονομασία των φάρων συνδέεται άμεσα με τον πύργο που έκτισε στο Αιγυπτιακό
νησί Φάρος, στα ανατολικά της εισόδου του λιμανιού της Αλεξάνδρειας, ο μεγάλος
Αρχιτέκτονας των Ελληνιστικών χρόνων Σώστρατος. Ο πύργος κτίστηκε στις αρχές
του 3ου π.Χ. αιώνα και κατέρρευσε από σεισμό τον 8ο μ. Χ. αιώνα. Από το όνομα
αυτού του νησιού της Αιγύπτου πήραν την ονομασία τους όλοι οι πυρσοφόροι πύργοι,
οι οποίοι χρησίμευαν για την επισήμανση της πορείας των πλοίων εκτοπίζοντας
κάθε άλλη γνωστή μέχρι τότε ονομασία. Μέχρι τον 18ο αιώνα στη λειτουργία των
φάρων χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή της φλόγας, ως καύσιμη ύλη, τα ξύλα,
τα κάρβουνα, ή ακόμη και διάφορες ρητίνες. Οι απαιτήσεις όμως της ασφαλούς
ναυσιπλοΐας για ανεγέρσεις φάρων σε δυσπρόσιτες περιοχές όπως οι ύφαλοι,
οι σκόπελοι, οι βραχονησίδες κ.ά. και η ανάγκη επάνδρωσης των φάρων αυτών,
οδήγησε την έρευνα στην κατασκευή φωτιστικών μηχανημάτων που δεν απαιτού-
σαν την καθημερινή ανθρώπινη παρουσία.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΦΑΡΩΝ
Κάθε Φάρος φέρει ιδιαίτερο όνομα (συνήθως της περιοχής εγκατάστασης), και
γεωγραφικό στίγμα. Επίσης ιδιαίτερα στοιχεία εκάστου είναι το ύψος του (της
φωτιστικής εστίας του από της μέσης πλήμμης της στάθμης της Θάλασσας) και
η περιοδικότητα διαδοχής φωτοβολίας και σκότους. Το τελευταίο αυτό γνώρισμα
καλείται χαρακτηριστικό φάρου (characteristic). Η περίπτωση ύπαρξης δύο φάρων
με ίδιο χαρακτηριστικό στην ίδια γεωγραφική περιοχή πρέπει να θεωρείται απο-
κλεισμένη. Ο απαιτούμενος χρόνος για μια πλήρη επανάληψη του χαρακτηριστικού
του Φάρου ονομάζεται περίοδος φάρου. Η περιοδικότητα φάρου μετριέται σε λεπτά
ή δευτερόλεπτα της ώρας.Όλα τα παραπάνω στοιχεία που προσδιορίζουν έκαστο
Φάρο καθώς και των εγκαταστάσεων αυτών περιλαμβάνονται στους Φαροδείκτες.
Στους ναυτικούς χάρτες οι Φάροι συμβολίζονται με κόκκινο μικρό κύκλο ή με αστε-
ρίσκο συνοδευόμενο με κόκκινο λοβό στη γεωγραφική του θέση.Σημαντικότεροι
Φάροι στην αρχαιότητα ήταν ο Φάρος της Αλεξάνδρειας και ο Κολοσσός της Ρόδου,
ενώ σήμερα αναμφίβολα θεωρείται το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη στις
ΗΠΑ, έστω κι αν ουσιαστικά δεν φωτοδοτεί. Στην Ελλάδα σε κάποιες πόλεις οι
υφιστάμενοι φάροι αποτελούν τα σύμβολά τους όπως ο Φάρος της Αλεξανδρού-
πολης για την Αλεξανδρούπολη, ο Φάρος της Κρανάης για το Γύθειο, ο Φάρος της
Πάτρας για την Πάτρα κ.λπ.
Φεύγοντας από το φάρο περπατάμε δυτικά ακολουθώντας την ακτογραμμή στο
άγριο απόκρυμνο τοπίο της περιοχής, με τα γυμνά βράχια που "δέρνονται" από
τον αέρα και την αλμύρα, χαρακτηριστικά των βόρειων ακτών της Κρήτης, που
οδηγεί στον ΄Αγιο Αντώνιο και τα Βλυχάδια.Περίπου μετά από είκοση λεπτά
περπάτημα συναντάμε το μονοπάτι που από τα παράλια ανεβαίνει ,από την πε-
ριοχή "Αυλάκι" όπως λέγεται η ρεματία, στον Βρουχά.Το χωριό έχει μείνει ανέ-
παφο από την τουριστική εξέλιξη της περιοχής και η ζωή παραμένει όπως ήταν
εδώ και 50 χρόνια. Είναι γνωστό για τους παλιούς πετρόχτιστους ανεμόμυλους
που βρίσκονται σε απόσταση μερικών λεπτών με τα πόδια και που παλαιότερα
οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν για το άλεσμα των δημητριακών. Αυτοί που διατη-
ρούνται μέχρι σήμερα αποτελούν την περίτρανη απόδειξη της τέχνης του παρε-
λθόντος, δίπλα ακριβώς στους σύγχρονους "εκμεταλευτές" της αιολικής ενέ-
ργειας, τις λευκές τεράστιες σιδερένιες ανεμογεννήτριες.
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΓΚΑΛΟ
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου