ΛΙΜΝΑΚΑΡΟ -ΚΟΡΥΦΗ ΑΦΕΝΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΚΤΗΣ (2141μ.)

Η Δίκτη ή Λασιθιώτικα Όρη είναι οροσειρά της Κρήτης, που εκτείνεται στα
ανατολικά του νησιού, σχηματίζοντας το Οροπέδιο Λασιθίου (μέσο ύψος 866 μ.)
που είναι το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Κρήτη.Στα νοτιοανατολικά η κύρια
κορυφογραμμή, με ύψος 2000 μέτρα έχει σχήμα πετάλου γύρω από την δασωμένη
κοιλάδα του Σελάκανου. Αποτελείται από τις κορυφές Σκαφιδαράς, Λάζαρος,
Σπαθί, Αφέντης Χριστός/Ψαρή Μαδάρα, Μαδάρα. Βόρεια του κυρίας κορυφογραμ-
μής βρίσκεται το οροπέδιο Λασιθίου και βορειοανατολικά το οροπέδιο του Κα-
θαρού, περιοχές με ιδιαίτερα πλούσια ιστορία.Εδώ στην Δίκτη βρίσκεται και το
Ιδαίον  Αντρο, το σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο Δίας, σύμφωνα με τη Μυθολογία.

Στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του ιερού βουνού που γέννησε τον πρώτο των
θεών, στην κορυφή Αφέντης Χριστός ή Ψαρή Μαδάρα (2141μ.) σχεδίασε να
ανέβει η ορειβατική ομάδα μας την παραμονή της γιορτής της ανάμνησης της
Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, για να παρακολουθήσουμε τον εσπερινό,
εκεί ψηλά από την  ανεμοδαρμένη κορυφή, στο μικρό πέτρινο εκκλησάκι
αφιερωμένο στον "Αφέντη Βασιλέα" που κάθε χρόνο τέτοια μέρα ανοίγει την
μικρή σιδερένια πόρτα του για να υποδεχτεί τους πιστούς που περπατούν μέχρι
και έξι ώρες μέσα στη γαλήνη της φύσης για ν' αποθέσουν μικρές προσφορές
από λάδι,κερί και άρτους,καθώς και το άναμμα των λαδοκάντηλων, μια δια-
δικασία που ολοκληρώνει την αίσθηση των προσκυνητών που φεύγουν αποκο-
μίζοντας γαλήνη ψυχής και πνευματική ηρεμία .

Η περσυνή ανάβαση μας έγινε από το οροπέδιο του Ομαλού λίγο πιο πάνω από
την Σύμη, και έτσι φέτος αποφασίσαμε να φτάσουμε στην κορυφή από ένα άλλο
οροπέδιο από την βόρεια μεριά της Δίκτης, το Λιμνάκαρο.
Το Οροπέδιο Λιμνάκαρο βρίσκεται στις βόρειες κλιτύες της Δίκτης σε υψ.
1120 και περιβάλλεται από ανατολικά, νότιανατολικά από το ύψωμα Λάζαρος
της Δίκτης (υψ. 2048) από δυτικά από το ύψωμα Στροβίλι (υψ. 1533) και από
Βορρά από το ύψ. Μεγάλη Κορφή (υψ. 1309). Έχει τριγωνικό σχήμα με την
κεφαλή του τριγώνου να εισχωρεί στον ορεινό όγκο της Δίκτης και την έναντι
της κορυφής πλευρά να διατρέχει τα σύνορα με το Οροπέδιο του Λασιθίου.
Η επιφάνεια του υπολογίζεται γύρω στα 750 στρεμ. και παρουσιάζει έντονη
κλίση από τον νότο προς το βορρά. Το μεγαλύτερο τμήμα του κυρίως το νότιο,
καλύπτεται από χαλίκια που παρασύρουν τα νερά από την Δίκτη και οι ντόπιοι
αποκαλούν Πετράδες.

Απο το οροπέδιο του Λιμνάκαρου διέρχεται το Ευρωπαικό μονοπάτι Ε4 ερχόμενο
από τον Αγιο Γεώργιο Λασιθίου.Το γνωστό αυτό σηματοδοτημένο μονοπάτι ακο-
λουθούμε και εμείς, που ανηφορίζει σε ελαφρά σαθρό πετρώδες έδαφος προς τις
ψηλές κορφές Σπάθι και Ψαρή Μαδάρα (Μαδάρες ονομάζονται τα θερινά βοσκο-
τόπια των κρητικών βουνών που βρίσκονται σε υψόμετρο από 1.400 έως 2.000
μέτρα), όπου και το μικρό εκκλησάκι του προορισμού μας.Οσο προχωράμε η θέα
που απλώνεται κάτω από τα πόδια μας γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακή, με το
οροπέδιο Λασιθίου πίσω μας και στο βάθος τα βόρεια παράλια του νησιού με
φόντο το Κρητικό πέλαγος, και η αίσθηση που έχουμε καθώς ανεβαίνουμε σιγά-
σιγά το μονοπάτι είναι λές και προορισμός μας είναι τα ουράνια.Μπροστά μας
συναντάμε μόνο πέτρες και βράχια σκαλισμένα από τον αέρα και το χιόνι που τα
σκεπάζει τα πάντα τον χειμώνα.Τοπίο άγριο, μοναδικό, μα με μια παράξενη έλξη,
ίσως γιατί εδώ είναι τόπος ιερός, τόπος που η θεά Ρέα διάλεξε για να γεννήσει τον
πατέρα των Θεών και των ανθρώπων, τον Δία. Περπατάμε στα άγρια μονοπάτια
των Κουρητών των δαιμόνων που φύλαγαν το σπήλαιο της γέννησης, αλλά και
στις πλαγιές που τριγυρνούσε η Αμάλθεια ψάχνοντας τροφή για να θρέψει με το
ιερό γάλα της τον νεογέννητο Θεό.

Περπατάμε περίπου δύο ώρες όταν φτάνουμε στο διάσελο που το μονοπάτι
μας χωρίζει παίρνοντας δυό πορείες.Στα αριστερά οδηγεί προς την κορυφή
Σπαθί την ψηλότερη της Δίκτης και στα δεξιά στην Ψαρή Μαδάρα τον δικό μας
προορισμό.Συνεχίζουμε ανάμεσα στα βράχια και δίπλα στους γκρεμούς της
Δίκτης που ευδοκιμεί το διάσημο κρητικό βότανο δίκταμο ή έρωντας το οποίο
έχει πάρει το όνομά του από τη μεγάλη αυτή οροσειρά.Στα αριστερά μας καθώς
ανεβαίνουμε βλέπουμε το δάσος του Σελάκανου,ενώ από την άλλη πλευρά
τον κάμπο της Μεσσαράς με τα Αστερούσια όρη να την προφυλάσουν από το
Λιβυκό πέλαγος, και στο βάθος με πολύ καλή ορατότητα ορθώνεται προς τον
ουρανό ο ορεινός όγκος του Ψηλορείτη. Το ανηφορικό στενό μονοπάτι μετά από
δύο ώρες πεζοπορίας μας φέρνει εκατόν πενήντα περίπου μέτρα κάτω από την
κορυφή, όπου παρατηρούμε τις φιγούρες των προσκυνητών να κινούνται δίπλα
στο πέτρινο εκκλησάκι που ένα με τα βράχια να δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο.
Η κούραση της μέχρι τώρα ανάβασης λες και μονομιάς εξαφανίζεται και το
τελευταίο τμήμα τελειώνει δίχως να το έχεις καταλάβει, και ξαφνικά βρίσκεσαι
στην κορυφή, αίσθηση μοναδική...βρίσκεσαι πραγματικά στα ουράνια, όπως τρα-
γουδάει και ο Ξυλούρης ...."ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς"...

Η θέα από την κορυφή κόβει την ανάσα καθώς αντικρύζεις ταυτόχρονα σχεδόν
ολόκληρη την ανατολική Κρήτη, με το Κρητικό Πέλαγος και το οροπέδιο Λασιθίου
στα βόρεια, το Λιβυκό Πέλαγος στα νότια, στα ανατολικά το δάσος του Σελάκανου
και στο βάθος οι κορφές από τα Στειακά βουνά και στα δυτικά ένα μεγάλο μέρος
του νομού Ηρακλείου,με την κορφή του Ψηλορείτη να αχνοφαίνεται όταν ο ήλιος
αρχίζει να κρύβεται στον ορίζοντα...Μαγική εικόνα που αξίζει να προσπαθήσει
κάποιος να δεί έστω μια φορά στην ζωή του...πόσο μάλλον τώρα την σημερινή
εποχή με τη ένταση και τη διάσπαση που απαιτούν οι πολλές φροντίδες της ζωής,
τόσο η αίσθηση ότι ανέβηκες τόσο ψηλά όσο και η ορειβατική διαδρομή είναι μιά
απροσδόκητα απλή διαδικασία αποφόρτισης και νοητικής απαλλαγής από το άγχος
και τις φροντίδες της καθημερινότητας,και πόσο μάλλον όταν αυτή γίνεται πάνω
στα μονοπάτια, τα βράχια, τα διάσελα, και τις κορφές της ιερής οροσειράς της
Δίκτης.

Καθώς ο ήλιος χαμηλώνει και πλησιάζει προς την δύση βάφει τα βράχια του
βουνού με το πορτοκαλοκίτρινο χρώμα, από το "Ιλαρόν Φώς",την ώρα αυτήν
την εσπερινή, μέσα σε αυτό το κατανυκτικό σκηνικό με συντροφιά τη σιγαλιά
της μέρας που φεύγει,και με όλες τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση, ο ιερέας
από το Οροπέδιο Λασιθίου ο παπα-Γιώργης κτυπάει το μικρό σήμαντρο για
ξεκινήσει μέσα σε αυτή μοναδική ατμόσφαιρα,ο ιερός εσπερινός.Αρχικά η
λειτουργία τελείται μέσα στο μικρό εκκλησάκι, και κάτω από το λιγοστό
φως των κερίων όμως στην συνέχεια ακολουθεί περιφορά της εικόνας στο χώρο
γύρω από τον ναό και μετά πάνω σε ένα πέτρόχτιστο πρόχειρο τραπέζι τυλιγμένο
με λευκό δαντελένιο ύφασμα γίνεται η ευλογία των άρτων που οι πιστοί έχουν
φέρει μαζί τους,και έτσι με το φως της ημέρας να χαμηλώνει τελειώνει ο σύντομη
λειτουργία του εσπερινού.

Σιγά-σιγά η νύκτα απλώνει το πέπλο της ακόμα και εδώ στην κορυφή και η ομάδα
ετοιμάζεται να πάρει τον δρόμο της επιστροφής.Η πορεία μας κατηφορική και η
χρήση των φακών απαραίτητη.Ο ένας πίσω από τον άλλο με πολύ προσοχή βαδίζουμε
πάνω στο μονοπάτι που μας οδήγησε στην κορυφή με κατεύθυνση προς το οροπέδιο
Λασιθίου, που βλέπουμε μπροστά μας να μας οδηγεί, με φάρο τα φώτα από τα χωριά
του. Η πορεία της επιστροφής διαρκεί περίπου 3 ώρες  και αρκετά κουρασμένοι
όμως με μια μεγάλη ικανοποίηση για την ολοκλήρωση της πεζοπορικής μας εξόρμησης,
φτάνουμε στο οροπέδιο του Λιμνάκαρου, από όπου είχαμε ξεκινήσει το μεσημέρι
μετά από συνολική πεζοπορία περίπου 7 ωρών.Η ομάδα σταματά στους Ποτάμους
όπου στην Ταβέρνα μας περιμένει η οικοδέσποινα έχοντας ετοιμάσει μοναδικό κατσίκι
με φασολάκια για τελειώσουμε έτσι ευχάριστα την περιπέτεια μας ....Μοναδική ευχή
όλων μας να ΄μαστε όλοι γεροί και την επόμενη χρονιά για μια νέα ανάβαση στον
Αφέντη Χριστό......

ΛΙΜΝΑΚΑΡΟ - ΑΦΕΝΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

EveryTrail - Find the best hikes in California and beyond