ΦΑΡΑΓΓΙ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Η πεζοπορία μας έγινε  σε συνεργασία με τον ΕΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ 
Λασιθίου,στο φαραγγιού του Καρτερού,και συγκεκριμένα στο
πρώτο τμήμα του, από τις εκβολές του μέχρι την γέφυρα του
Αιτανίου.
Το φαράγγι του Καρτερού ποταμού ( Αστρακιανό- Κουναβιανό)
ενώνει τα βόρεια παράλια του Νομού Ηρακλείου, με την
ενδοχώρα του. Αποτελεί μια εκπληκτική διαδρομή 17 χλμ.
δημιούργημα της φύσης.Ξεκινάει από το Δήμο Νέας Αλικαρνασσού
στη θέση Μέσα Καρτερός και διασχίζει το Δήμο Επισκοπής
καταλήγοντας σε δυο ανεξάρτητες διαδρομές οι οποίες είναι
το Αστρακιανό φαράγγι και η άλλη το Κουναβιανό φαράγγι. 

 

Το φαράγγι του Καρτερού ποταμού αποτελεί έναν θησαυρό της
Κρητικής Γης καθώς εκπλήσσει τον περιηγητή με την πλούσια
χλωρίδα και πανίδα που συναντά. Απίστευτοι γεωλογικοί
σχηματισμοί, λιμνούλες και μικροί καταρράκτες σε συνδυασμό
με τα πέτρινα γεφύρια, τους νερόμυλους και τα καμίνια δίνουν στον
περιηγητή την αίσθηση του μεγαλείου της Κρητικής Φύσης και την
αρμονία που προσφέρει το τοπίο σε όλο του τοεύρος.Είναι ένα
φαράγγι 17 χλμ.προσβάσιμο σε όλο του το μήκος(η ομάδα μας
περπάτησε στο πρώτο μόνο τμήμα) με κατάλληλα διαμορφωμένα
μονοπάτια,ξύλινα σκαλοπάτια και ξύλινα γεφύρια που προσφέρουν
εύκολη και ασφαλή περιήγηση.

Είναι γεμάτο ιστορία, παραδόσεις, πλούσια βλάστηση καθώς και την
πανίδα που συναντάμε στα ποτάμια της Κρήτης.Είναι γνωστό με τρία
ονόματα,φαράγγι Καρτερού (Βυζαντινός Στρατηγός που βγήκε
στην παραλία που εκβάλει ο ποταμός μαζί με τον στρατό του,
έχοντας σκοπό να απελευθερώσει την Κρήτη από τους Άραβες &
Σαρακηνούς, φαράγγι Αϊτανίων, από το ομώνυμο χωριό που
βρίσκετε κοντά περίπου στην μέση του φαραγγιού, και φαράγγι
Αστρακών,από όπου ξεκινά το ποτάμι.Στην αρχαιότητα ο
σημερινός σχεδόν ξεροπόταμος είχε πολύ νερό, και ονομάζονταν
Αμνισός, στου οποίου τις εκβολές άκμασε η Μινωική πόλη Αμνισός.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο φαράγγι του Καρτερού εικάζεται ότι
έπεσε ο ομφάλιος λώρος του πατέρα των Θεών Δία και για το λόγο
αυτό κατά την αρχαιότητα η περιοχή ονομαζόταν Κοιλάδα Ομφάλιου
Πεδίου.Η μυθολογία αναφέρει τον ποταμό αυτόν, και με το όνομα
Τρίτων, λέγετε ότι στις πηγές του, γεννήθηκε η Θεά Αθηνά η
Τριτογένεια, υπήρχε και ναός μέσα σε σπήλαιο που σήμερα είναι
γνωστό, ως Νεραϊδόσπηλιος.

Ξεκινήσαμε την είσοδο μας στο φαράγγι δεξιά του λόφου "Μεγάλη
Κουτσούρα"(280μ) στό σημείο όπου ο Καρτερός ποταμός αφήνει την
πορεία του ανάμεσα στους λόφους και συνεχίζει διασχίζοντας τα
έφορα λιβάδια της περιοχής πριν φτάσει στις εκβολές του.Στο σημείο
εκείνο δημιουργείται μια φυσική πύλη εισόδου στο μακρύ φαράγγι.
Μετά από πορεία 20 λεπτών φτάνουμε στο σημείο που βρίσκεται
το πρώτο(ανεβαίνοντας)εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου και ένας
ερειπωμένος οικισμός.Ο χώρος διαθέτει οικίσκο ενημέρωσης όπου
ο επισκέπτης μπορεί να βρεί χρήσιμα στοιχεία από την αναρτημένη
πληροφοριακή πινακίδα - χάρτη του φαραγγιού. Στη θέση αυτή
υπάρχουν και άλλα κτίσματα σε ερειπιώδη κατάσταση(νερόμυλοι)
ενώ συναντάμε και ένα βυζαντινό πανδοχείο με τις χαρακτηριστικές
καμάρες.Εντυπωσικό το οίκημα που φιλοξενούσε τα ζώα με τις
ταίστρες και τις δέστρες τους στην σειρά όμορφα εντοιχισμένα στον
πέτρινο τοίχο αριστερά μας.Στο σημείο εκείνο έχει δημιουργηθεί και
χώρος αναψυχής κάτω από τα πελώρια πλατάνια και τις αγριοσυκές.

 

Συνεχίσαμε την πορεία μας καταμήκος της κοίτης του ποταμού κάτω
από πλατάνια που μας πρόσφεραν την σκιά τους μέσα από φυσικά
τούνελ που δημιουργούσαν,ενώ στα ξέφωτα περπατούσαμε στην
πολύχρωμη θάλασσα από κάθε λογής αγιολούλουδα που φυτρώνουν
στη φύση αυτή την περιόδο,όπως ,κίτρινες μαργαρίτες,νεραγκούλες
και σκορζονέρες,γαλάζιες μπουράντζες και καμπανούλες,χαμομήλια,
μαργαρίτες ,παπαρούνες και ολάνθιστους έβενους στα απόκρημνα
κάθετα πράνη του φαραγγιού,ενώ την μύτη σου τρυπούσαν οι
μυρωδιές από όλα τα ευωδιαστά βότανα της κρητικής γης,με
κυρίαρχη την μυρωδιά από τις φασκομηλίες και τα θυμάρια.
Μέχρι το σημείο που συναντήσαμε το δεύτερο στην σειρά εκκλησάκι
του Αγίου Νικολάου,το φαράγγι δεν έχει νερό παρά μόνο στάσιμο
σε σημεία που δημιουργούνται μικρές λιμνούλες που παρατηρήσαμε
μάλιστα να τις κολυμπούν μικρές χελώνες. Στο φαράγγι προπολεμικά
οι ντόπιοι ψάρευαν στα νερά χέλια και καβούρια που, απ’ ό,τι λένε,
υπάρχουν ακόμα. Στο φαράγγι συναντάς διάφορα παλαιά χτίσματα,
όπως παλιά ξωκλήσια σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια, παλιούς
νερόμυλους, και άλλα ερείπια, έτσι βγάζουμε εύκολα το συμπέρασμα
ότι παλαιότερα στο φαράγγι υπήρχε έντονη η Ανθρώπινη παρουσία,
που την δικαιολογεί η παρουσίατου νερού.Την περίοδο αυτή βέβαια
και με τις νέες κλιματολογικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί,
το πολύτιμο νερό δεν απαντάτε στις ποσότητες παλαιότερων εποχών,
τροφοδοτεί όμως(έστω και έτσι)υπεδάφιους χώρους όπου σχηματίζει
τον πολύτιμο για την βλάστηση υδροφόρο ορίζοντα.

Μετά από πεζοπορία 35 λεπτών μέσα στην οργιώδη βλάστηση που σε
πολλα σημεία έκρυβε το μονοπάτι,και μερικές φορές κάτω από
μπαλκόνια σχηματισμένα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα,φτάσαμε
στο σημείο που το φαράγγι ανεβαίνει σε δύο κατευθύνσεις.Δεξία
με το φαράγγι που έρχεται από τον Αστρακα(Αστρακιανό φαράγγι)
και αριστερά να συνεχίζει προς τα Αϊτάνια,σχηματίζοντας ένα
εντυπωσικό "V".
Λίγο μετά από το σημείο που βρίσκονται και οι πηγές Μηλιαρά
(υδροδοτούν την πόλη του Ηρακλείου) εγκαταλείψαμε τη κοίτη του
φαραγγιού και κινηθήκαμε ψηλά, πάνω στο ανατολικό τοίχωμα του
φαραγγιού,στο μονοπάτι με το ξύλινο κιγκλίδωμα,με την θέα τόσο
προς τα βόρεια όσο και προς τα νότια πλευρά να είναι μαγευτική.
Αυτή την φορά τα πλατάνια βρισκόταν πιο κάτω από εμάς,και έτσι
μπορέσαμε και παρατηρήσαμε τους όμορφους λευκούς ερωδιούς
που ξεκουράζονταν στις κορφές τους ενώ θαυμάσαμε το

εντυπωσιακό πέταγμα τους όταν τους ενόχλησε η παρουσία μας.

Εντυπωσικά μέσα στο φαράγγι είναι τα κελαηδήσματα των πουλιών

που η ηχώ τα πολλαπλασιάζει και τα στέλνει παντού.Το φαράγγι

είναι πραγματικά ένα μέρος που μπορείς να χαρακτηρίσεις

"παράδεισο".

Συνεχίσαμε για περίπου 20 λεπτά την πορεία μας και φτάσαμε στο
τέρμα του πρώτου τμήματος του φαραγγιού του Καρτερού στην
γέφυρα Αιτανίου που συνδέει το Σκαλάνι με τα Αϊτάνια,και αποτελεί

και μία από τις πέντε εισόδους του φαραγγιού.

                                        

Mια μικρή ανάπαυλα ξεκούρασης στην σημείο που βρίσκεται η
γέφυρα Αιτανιού,και πήραμε το ίδιο μονοπάτι για την επιστροφή μας
στο σημείο από όπου είχαμε ξεκινήσει στη θέση "Μέσα Καρτερός".
Εκεί μας περίμεναν τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Οποπεδίου
Λασιθίου που δεν είχαν έρθει μαζί μας μέσα στο φαράγγι,
ετοιμαζόντας στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο ένα πλούσιο γεύμα
που περιλάμβανε σουβλάκια ψημένα στα κάρβουνα επιτόπου,
νόστιμες σαλάτες,και πολλούς μεζέδες,όλα συνοδευόμενα με
γλυκόπιοτο κρασί,κάτω από τον ίσκιο των πλατύφυλλων πλατάνων.
Εντυπωσιασμένοι υποσχεθήκαμε να ανταποδώσουμε την φιλοξενία,
σε όλα τα μέλη του δραστήριου Λασιθιώτικου συλλόγου, και τους
οποίους και ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε
κοντά τους στο φαράγγι του Καρτερού.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΣ