ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΣΤΟ ΣΕΛΑΚΑΝΟ

Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς η ορειβατική ομάδα

της Περιηγητικής Λέσχης Αγίου Νικολάου είχε προγραμ-

ματίσει μια πολύ όμορφη ορεινή πεζοπορία από το οροπέδιο 

του Καθαρού στο πανέμορφο πευκόδασος του Σελάκανου.

'Ετσι εμείς 25 τυχεροί πεζοπόροι άφησαμε πίσω τον Βασιλιά
Καρνάβαλο να τα καταφέρει μόνος του με την καθιερωμένη
παρέλαση του ,και πήραμε τα βουνά για να καλοσωρίσουμε το
τριώδιο με τον δικό μας τρόπο στα πανέμορφα μονοπάτια και
δάση του ορεινού όγκου της Δίκτης, του βουνού που γέννησε
το Δία, πατέρα του Διόνυσου, θεού του κεφιού και του κρασιού
που από την λατρεία του προήλθαν αρχικά και οι απόκριες.

Η διαδρομή μας ξεκίνησε από την ανατολική είσοδο του
οροπεδίου του Καθαρού και από τον αγροτικό δρόμο που
έρχεται από τον Κρούστα.Περάσαμε το οροπέδιο του
Ρωμανού και το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης,και μόλις
άρχισε ο δρόμος την κατηφορική του πορεία προς το
Κριτσώτικο οροπέδιο του Καθαρού σταματήσαμε και
ξεκινήσαμε την πεζοπορική μας διαδρομή.Περπατήσαμε
αρχικά σε αγροτικό δρόμο και μετά από περίπου χίλια
μέτρα ανηφορίσαμε για λίγο στα αριστερά μέχρι που
φτάσαμε στο διάσελο και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε.
Το περπάτημα μας αρχικά γινόταν ανάμεσα στους
χαμηλούς θάμνους χρωματιζμένους από τις μπλέ
κρητικές ίριδες που φυτρώνουν ανάμεσα τους,δίπλα
στα μικρά ρυάκια που τρέχουν από παντού, με τα
αρώματα από τα θυμάρια να μοσχοβολούν την ατμό-
σφαιρα, ενώ όσο κατεβαίνουμε πύκνωναν τα πεύκα και
οι πρίνοι δημιουργώντας έτσι το όμορφο καταπράσινο
δάσος που εκείνη την στιγμή προσπαθούσε να το
σκεπάσει η ομίχλη.

Συνεχίσαμε την κατηφορική μας πορεία ανάμεσα στο
δάσος από τα πεύκα και μετά από πορεία μιάς περίπου
ώρας φτάνουμε στον αγροτικό δρόμο που έρχεται από
τις Μάλλες.Ενας τετράποδος φύλακας που κάποιος βοσκός
σίγουρα τοποθέτησε στο σημείο εκείνο μας υποδέχεται με
τα γαυγίσματα του, δέχεται τα χάδια μας,και αφού
παίρνουμε την συγκατάθεση του συνεχίζουμε δυτικά για
το Σελάκανο.Στα δεξιά μας πευκοδάσος μας αποζημιώνει
με την πανέφορφη εικόνα του από την κούραση της κατάβαση
όμως στα αριστερά μας το γυμνό από δένδρα βουνό από την
πυρκαγιά που έκαψε τμήμα του και απείλησε το δάσος πρίν
από αρκετά χρόνια,με τους κορμούς των καμμένων δένδρων
να στέκουν σαν σκελετοί,μας προβληματίζει,όμως με χαρά παρα-
τηρούμε τα μικρά πευκάκια που ξεπροβάλουν,ανάμεσα στα
καμμένα δίνοντας μια ανάσα αναγγέννησης στο Δάσος.

Περπατάμε στον αγροτικό δρόμο με πορεία δυτική με την
ομίχλη που σκεπάζει τις κορφές της Δίκτης να αραιώνει
σιγά-σιγά και έτσι παρατηρούμε τις χιονισμένες κορφές
να ορθώνονται πάνω από το Σελάκανο.Τα πεύκα όσο
προχωράμε γίνονται θεόρατα μοναδικά και ο αγροτικός
δρόμος διασχίζει το πανέμορφο τοπίο που δύσκολα μπορείς
να περιγράψεις με λόγια ενώ στα αυτιά μας φτάνει η γλυκιά
μελωδία τουνερού που τρέχει από τα πολλά ρέματα της
 περιοχής.Αφήνουμε το δρόμο και κατηφορίζουμε το
σημαδεμένο μονοπάτι δίπλα σε ένα μεγάλο ρέμα που οδηγεί
το νερόστα χαμηλά και στο πρώτο ξέφωτο που συναντάμε
μετάαπό δυό ώρες πεζοπορία σταματάμε για να θαυμάσουμε
από λίγο ψηλότερα τον οροπέδιο του Σελάκανου.

Σ Ε Λ Α Κ Α Ν Ο


Πρόκειται για μια ορεινή περιοχή και οικισμό στα βορειο-
δυτικά όρια του Δήμου Ιεράπετρας.Βρίσκεται στην Νοτιο-
ανατολική πλευρά του Όρους Δίκτη και σε υψόμετρο 930
μέτρα.Αποτελεί ένα από τα ομορφότερα και σπουδαιότερα
διασωζόμενα οικοσυστήματα του νησιού, καθώς και ένα
σημαντικό πευκόδασος για όλη τη Μεσόγειο.
Η περιοχή είναι γεμάτη από φαράγγια και ρέματα,ενώ τα
δασικά είδη που κυριαρχούν είναι τραχεία πεύκη,ένα
πολύ ανθεκτικό είδος που αντέχει την εξάμηνη ξηρασία
και ευδοκιμεί και σε βραχώδες έδαφος,ο πρίνος
(πουρνάρι),ο κρητικός σφένδαμος,το λιοπρίνι και το
άγριο κυπαρίσσι,ενώ αποτελεί καταφύγιο του ενδημικού
και απειλούμενου είδους Zelkova Abelicea (Αμπελιτσά
ή Ανέγνωρο).Στη λεκάνη , όπου βρίσκονται οι οικισμοί
Σελάκανο και Μαθοκοστανά υπάρχουν καλλιέργειες από
καρυδιές, αχλαδιές, αμπέλια και μποστάνια.Το δάσος
αποτελεί το μεγαλύτερο μελισσοπαραγωγικό τόπο της
Κρήτης, ενώ παλιότερα γινόταν ρυτινοσυλλογή και υλοτομία
Το δάσος φιλοξενεί δεκάδες είδη ζώων και πουλιών. Βιτσίλες,

γεράκια αλλά και σπάνια όρνια τα οποία διατηρούν τέσσερις 

τουλάχιστον αποικίες στην περιοχή με πολλά επιτυχημένα 

αναπαραγωγικά ζεύγη

Η μια πλαγιά του οροπεδίου είναι σκεπασμένη με ένα
ατελείωτο δάσος από πρίνους η  άλλη απέναντι με ένα
από τα μεγαλύτερα πευκοδάση της Κρήτης και της Μεσογείου.
Το δάσος αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μελισσοπαραγωγικό
τόπο της Κρήτης.Η περιοχή καταλήγει στην κορυφή του
όρους Δίκτη, Αφέντης Χριστός, με υψόμετρο 2.148μ.
Ο επισκέπτης αμέσως αιχμαλωτίζεται από την άγρια ομορφιά του
τοπίου. Υπέροχα φαράγγια, ρέματα, απότομες πλαγιές, όπου
υπάρχουν αρπακτικά πουλιά, όπως βιτσίλες και γεράκια.
Στο μικρό οικισμό υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου
που είναι χτισμένη το 19ο αι. και γιορτάζει στις 20 του Σεπτέμβρη
με το ανάλογο πανηγύρι,ενώ πανηγύρι, επίσης, γίνεται το
Δεκαπενταύγουστο στην εκκλησία της Παναγίας, στο κέντρο του
οικισμού. Οι μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα είναι λιγοστοί κτηνοτρόφοι
και οι επισκέπτες του σαββατοκύριακού. Αντίθετα τους καλοκαι-
ρινούς μήνες οι κάτοικοι και οι επισκέπτες είναι πολύ περισσότεροι.
Την περιοχή διασχίζει το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, που
απαριθμεί χιλιάδες χιλιόμετρων μονοπατιού σε όλη την Ευρώπη
από μέρη που παρουσιάζουν ιδιαίτερο περιβαλλοντικό και
ιστορικό ενδιαφέρον και τελειώνει εδώ στο Λασίθι.

Στόχος μας είναι να περάσουμε πάνω από τον μεγάλο

καταράκτη που δημιουργεί ένα από τα ρέματα που 

τρέχουν στην περιοχή και έτσι συνεχίζουμε την κατά-

βαση μας μέσα από το δάσος και κάτω από την σκιά 

των πανύψηλων πεύκων. Ακολουθούμε το δυσδίακριτο 

μονοπάτι,με  τα κόκκινα σημάδια  όμως να μας βοηθούν
και περπατάμε περίπου είκοση λεπτά,μέχρι που συναντάμε
τελικά τον επιβλητικό καταρράκτη που πλαισιώνεται από
κατάλευκα βράχια μέσα στα πέυκα στην απότομη πλαγιά,
με τα ορμητικά νερά του να καταλήγουν στην μικρή πράσινη
λιμνούλα στην βάση του.Στο σημείο αυτό ενώνονται δύο
ρέματα,αυτό που δημιουργεί τον καταρράκτη και αυτό που
έρχεται από βουνά στην μεριά του Καθαρού δημιουργώ-
έτσι ένα μεγαλύτερο,που συνεχίζει την πορεία του προς
τα χαμηλότερα του οροπεδίου του Σελάκανου.Θαυμάζουμε
μαγεμένοι την ομορφιά του τοπίου μαγνητισμένοι από το
θόρυβο του νερού που πέφτει από τον καταρράκτη και
απολαμβάνουμε το νόστιμο κέρασμα από γλυκό της Ελένης
που νομίζω ότι βρήκε το ομορφότερο σημείο για να γιορτάσει
τα φετινά της γενέθλια.

VIDEO από τον καταρράκτη μπορείτε να δείτε εδώ :
http://www.facebook.com/video/video.php?v=10150104135093661
από τον Λεωνίδα Κλώντζα 

Εχοντας χορτάσει το όμορφο θέαμα από τον εντυπωσικό

καταράκτη του Σελάκανου ανηφορίζουμε μέχρι τον που

βρίσκουμε ξάνα τον αγροτικό δρόμο,τον οποίο ακολουθούμε 

και μετα από μιά ώρα μας οδηγεί στο οροπέδιο του Καθαρού

Διασχίζουμε τα καταράσινα χωράφια με τις γυμνές από

φύλλα καρυδιές,θαυμάζοντας σε πολλά σημεία τις όμορφες

πολύχρωμες ανεμώνες,ανηφορίζοντας διασταυρώνοντας σε

πολλά σημεία τα πολλά ρυάκια,(μοιάζει το βουνό να τρέχει

από παντού και οδηγούμαστε στο σημείο από όπου είχαμε 

ξεκινήσει την πεζοπορία μας πρίν από περίπου τέσσερις

ώρες το πρωί.Με τα αυτοκίνητα μας οδήγησαμε μέχρι το 

κέντρο του οικισμού του Καθαρού όπου και στην ζεστή 

ταβέρνα "τιμήσαμε" την Κυριακή της Αποκριάς.   

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ 
EΔΩ :

http://www.sports-tracker.com/#/workout/satleo/fiidfmkpsaa45cmm